Fróðskaparrit - 01.01.1964, Qupperneq 133
Jófreys kvæði
141
A: AM 153 8vo II, bl. 34v—38r, átjánda og síðasta kvæði
í kveri sem ugglaust mun með hendi Odds Jónssonar digra
(1648—1711). Sbr. Editiones Arnamagnæanæ Ser. B, vol. 10,
bls. xv o. áfr., vol. 12, bls. x og 217.
B: AM 153 8vo IV, bl. 22r—24r, fyrsta kvæði í kveri
með ókunnri hendi, sbr. Ed. Arnam. Ser. B, vol. 13, bls.
xxxv, xxxvi og 90. Fyrirsðgn er: »Eitt fornkvæði af Jófrey
og Ólofu útlagt úr donsku.«
Á gomlum bókum er AM 153 8vo stundum kallað 151,
sbr. Ed. Arnam. Ser. B, vol. 13, bls. lii o.áfr.
í>órður í>órðarson (•{- 1747), sem um hríð var skrifari
Arna Magnússonar á íslandi, hefur skrifað upphof nokkurra
kvæða sem einhver ókunnur heimildarmaður kunni, sjá Ed.
Arnam. Ser. B, vol. 13, bls. xlvi—xlvii og 178. í>ar á meðal
er hálft fyrsta erindi úr Jófreys kvæði, oldungis samhljóða
B (nema nafnið er stafsett Jofrei). Strik eru dregin í lín*
urnar, líklega sókum Jiess að Á. M. hefur fengið allt kvæðið
uppskrifað. Ef svo er, hefur sú uppskrift glatazt.
íslenzkir textar kvæðisins hafa verið óprentaðir hingað til.
Markmið J)essarar ritgerðar er framar óllu að draga j)á fram
í dagsljósið.
Kvæðið er í óllum gerðum ruglað og aflagað; íslenzku
textarnir taka sízt hinum færeysku fram jsó að færðir se í
letur nálægt hálfri annarri óld fyrr. Sum erindi eru óheil,
sum lítt skiljanleg (svo sem IslA 17), sumum er skeytt
ranglega saman, sumsstaðar vantar í. í>að ber við að vand*
seð er hvort erindispartur er heldur skilinn sem frásógn eða
tilsvar (íslA 10, 1—3), eða hverjum tilsvórin eru lógð í
munn. Orðalag er stundum afbakað; enginn fengi skilið
»með listunum ræmdur« íslA 4 ef tslB hefði ekki »og
nistir um hans hendur«, j). e. saumar að hóndum honum,
svo sem sagt var að fornu.
Nú skal leitazt við að rekja efni kvæðisins með tilstyrk
allra gerða:
Konungur (ónafngreindur) tekur til sín í fóstur lends