Fróðskaparrit - 01.01.1964, Blaðsíða 251

Kring J. H. Schróters omsetjing av Matteus-Evangeliet, 1823 259
og Sodnhus (prenta Kodn-, som er prentefeil, jfr. opplysningar her framan-
fóre).
Det er kraft over setningar som:
«Tuininga Skublan er ui hansara Haand, o han skeal rainska Sodn-
gólv suit, o senka Qvaidi ui Bingji; men Dumbena skeal han brenna
up vi ouslókkjeliun EIdi» (3,12).
«Up»attur er Himmerigjis Ruigje luikna vi aina Noud, sum værur
sæt ud ui Heavi, o samlar seaman Fisk eav ódlun Slóun. Men taa-ui
hón er fudl, dreaa tei heana up ui Fjóruna, o sida o henta tair gouu
up ui Bittur, men tair ringu bleaga tair ud attur» (13,47 f.).
Ei nærare gransking av Schróters merknader til ME er elles naudsynt,
om vi skal koma til sikre resultat nár det gjeld grunnane hans for det
endelege ordvalet. Fleire dóme er fór nemnde. Her skal nemnast eit
anna. I den prenta teksten stár: «Sónur muin! vær fruimoudiur» (9,2).
I merknadene heiter dette: «Luitli muin! heav godt Tresti,» som ikkje
er ringare. Det fyrste ordlaget má vel seiast á vera det mest litterære
(dvs. «ziirlige«).
Det var ein stor og djerv tanke Schroter sette ut i livet
med omsetjinga si av Matteus^evangeliet. Av det som fór
er sagt, var oppgáva mesta ulóyseleg, ja, kanskje kan vi seia
at ho var ulóyseleg. Dette heng saman med málstoda og
heile kulturbakgrunnen den gongen. Han var den fyrste.
Schróters arbeid má ein sjá i hóve til tilsvarande arbeid
i andre land som det ligg nær á jamfóra med. I Noreg
finst ikkje eingong konkrete planar om ei Bibebomsetjing
ved denne tid. Dei fá próver vi har pá religiós málbruk
fór om Iag 1850, er helst for kurióse smakebitar á rekna.
Ei omsetjing som Jakob Raschs «St. Pauli Epistel til de
Romere,» vers 1—32 (om lag 1700, jfr. «Syn og segn», 1950)
er helst primitiv. Abstrakte lánord dominerer (jfr. vers
29—31). Fyrst med Aasen kjem det ein snunad, men som
vi alt har nemnt, vága ikkje eingong han á gá i gang med
Bibebomsetjing fór máltilfanget var granska og systematisert.
Det er óg verdt á nemna at den fyrste omsetjinga av ME
til vestfrisisk (ved J. H. Halbertsma) kom i 1857, og til
norsk Landsmaal i 1887 (det fyrste nynorske Bibehskrift
kom i 1870). Heime pá Færðyane gjekk det óg mange ár
fór nokon vága seg i kast med Bibelen. Hammershaimb