Nýja öldin - 01.03.1899, Qupperneq 15

Dýrsegulmagn og dáleiðsla.
15
taka stjarfan mann á þessu stigi, leggja hann upp í loft
á tvo stóla, sem svo langt er á milli, að annar er undir
höfði hans, en hinn undir fótum, svo allur skrokkurinn
að öðru leyti er á lofti. Síðan má láta einn, tvo eða
þrjá menn setjast upp á magann á honurn, og liann
svignar ekki undan fremur en hann væri úr járni.
Annað, sem merkilegt er á þessu stigi, er það, að
það virðist hafa áhrif á huga dáleiðings, í hvaða stell-
ingar líkaminn er settur, það er að segja: hver líkama-
stelling virðist fram kalla það hugarástand, senr henni
er vant að vera samfara þegar hún er sjálfráð. Beygi
eg höfuð mannsins, kemur bljúgleika svipur á andlitið;
lyfti ég höiði hans og geri hann hnakkakertan, þá fær
andlitið sjálfstrausts og hugdirfðar svip.
Lang-merkilegastir eða undarlegastir eru þó fyrir-
burðir þeir, sem fram koma á leiðslu-stiginu. Fyrirburðir
þessir eru mjög mismunandi. Stundum er ástandið lik-
ast því, er vakandi maður er eins og í draumi eða
djúpri leiðslu, og svo getur það aftur verið með minni
meðvitund stundum, alt að þeirri djúpu svefnleiðslu, að
vilji, meðvitund, nrinni og eftirtekt virðast vera undir
áhrifum, sem eru svo óskiljanleg, að þau virðast „yfir-
náttúrleg", svo manni liggur við að fara að trúa á gald-
ur og fjölkyngi. Til yflrlitshægðar má flokka fyrirburði
þessa í tvent, likamlega og sálarlega (andlega), þótt svo
kailaðir andlegir fyrirburðir sé í raun réttri líkamlegir
rétt eins og hinir, þar sem þeir eru komnir undir hreyf-
inguni tauga-miðpunkta.
Líkamlegu fyrirburðirnir virðast á þessu stigi vera
alveg gagnstæðir því sem fram kom á höfga-stiginu.
I’á var sem skilningarvitin öll deyfðust, en á leiðslu-stig-
inu verða þau miklu skarpari eða næmari en í vöku.
Ef maður, sem er nokkrar álnir frá dáleiðingnum, blæs
á hann, flnnur dáleiðingurinn leggja á sig kuldann af