Helgafell - 01.04.1943, Blaðsíða 37

EINAR BENEDIKTSSON
173
þess í stað afráðið aS láta prófiS fara
fram um haustið. En þegar aS haust-
dögunum kom, varð það að samkomu-
lagi milli skólastjórnar og stiftsyfir-
valda að sleppa öllum piltum við próf,
nema þeim, sem nokkur vafi þótti leika
á, að komizt hefðu uppúr bekk.
í okkar bekk var aðeins einn nem-
andi, er svo báglega var ástatt um, og
var honum gert að ganga undir prófið.
En okkur sambekkingum hans var þaS
ríkt í sinni, að hann gaeti orðið okkur
samferða uppúr bekknum og töldum
hann þar vissan í öllum greinum nema
reikningi. ViS komum okkur nú saman
um, að láta einskis ófreistað til að létta
undir með honum í skriflegum reikn-
ingi. Hafði Einar þar forustu og lagði
öll ráð á, hvernig haga skyldi hjálp-
inni.
En hjálpin var enginn hægðarleik-
ur einsog hér stóð á. Dæmið, sem pilt-
urinn átti að reikna yrði honum auð-
vitað afhent skriflegt, eftir að hann
væri seztur inní kennslustofuna. Yfir-
setuna átti að annast einn af kennur-
um skólans, Sigurður Sigurðsson, kall-
aður slembir, en hann þótti sérlega
slunginn í yfirsetum og manna ólíkleg-
astur til að láta fara kringum sig. Og
þar við bættist, að það sýndist í meira
lagi auðvelt aðgerða að líta svo eftir
einum pilti, að ekki yrði komiS við
neinum brögðum. Oll hjálp við þenn-
an nemanda virtist því óhugsanleg fyr-
lr flestum sambekkingum hans. ÞaS
var aðeins Einar Benediktsson, sem lét
ser þessa smámuni ekki fyrir brjósti
brenna.
Svo hófst próf í skriflegum reikningi.
Pilturinn sat aleinn á bekk gegnt dyr-
um, og SigurSur slembir kom sér fyr-
lr í kennarasætinu. í þann tíð voru göt
til loftræstingar á öllum hurðum fyrir
kennslustofum skólans, en á götunum
voru speldi, sem draga mátti frá og
fyrir, bæði utanfrá og innanúr stofun-
um.
Litlu eftir að prófsveinninn er seztur
inní bekkinn, verður það til tíðinda
frammiá ganginum, að speldið er dreg-
ið frá loftgatinu. Sigurður var ekki
seinn á sér að veita þessu eftirtekt,
stendur uppúr sæti sínu, gengur fram-
aS hurðinni og ýtir speldinu aftur fyr-
ir. En svo hagaði til, að hann sneri
baki við piltinum, þegar hann gekk
frá hurðinni að sætinu.
SigurSur er ekki fyrr kominn í sæt-
ið en speldinu er ennþá þokað frá. Fer
hann þá aftur til og dregur það fyrir.
Gengur svo nokkrum sinnum, þar til
SigurSi leiðist þóf þetta og lætur speld-
ið eiga sig, en hefur því nánari gætur
á gatinu. En þegar hann gekk að sæt-
inu í síðasta sinn, hafði pilturinn hnoð-
að blaði meS dæminu á í kúlu, miðað
kúlunni á gatiS, hitt það og kúlan fall-
ið útí ganginn, en þar voru nægar
hendur fyrir til aS taka hana upp. En
því tókst piltinum þetta svo fimlega,
að hann var einn af hinum snjöllustu
í skóla í handknattleik.
Nú var dæmið reiknaS og blaðinu
með útreikningnum á hnoðað saman í
kúlu. En þá var eftir að koma kúlunni
inntil piltsins, og það sýndist ekki sér-
lega auðvelt aðgerða, því að Sigurður
hafði aldrei augun af gatinu. Þá er Ein-
ari sagt, að nú sé ekki gott í efni, því
að SigurSur einblíni alltaf á gatið.
O ég skal létta undir rassinn á hon-
um, segir Einar og gengur útá skóla-
blettinn og nemur staðar beint fram-
undan stofunni, sem SigurSur og próf-
sveinninn sitja inní.
AUt í einu heyra þeir ægilegt óp eins-
og einhver hefði orðið fyrir skyndilegu
slysi eða sé staddur í bráðum lífsháska.
SigurSur þýtur einsog kallaður uppúr