Helgafell - 01.04.1943, Blaðsíða 92
NY HAFNARLJOÐ
]ón Helgason:
TVÖ KÆÐI
VORDAGUR (1942)
Hve skín, þar sem spornarðu flugstigu hijina, þitt fax,
ó, fákur, sem glóbjartur dregur hið lýsandi hjól!
æ hærra þú stefnir, unz allt það sem örbjarga kól
er umvafið hlýju frá geislum hins vorlanga dags.
Hve vanmegna drúpir nú vetrarins hrimkalda sax,
hve vesalleg reynast um síðir hans pyndingatól,
er óðfluga brunar um loftið hin signaða sól,
við sigurför hennar þau sljógvast og bráðna sem vax.
Lát streymast úr brunnum hjarta míns, ljóðsins lind,
í léttstígum kliði sem falli við þiðunnar söng!
Þú aflþrota kvistur sem áður lást krepptur í þröng,
rís upp til að seilast í bláhvolfsins ljós og vind!
Og reika þú, vordís, um huga míns hallargöng!
ég heyri þitt skóhljóð og sé þína ljúfu mynd.
ÚTVARP
Þegar loksins náðist til útvarps frá
Reykjavík var ekki þaðan að heyra
annað en Strauss-valsa.
Sendist um loftin himinhá
hljómflug úr þúsund löndum,
ekki eru lítil lætin þá,
ljósvakinn renndur göndum.
Langfleygir kliðir líða frá
lúðrum og strengjum þöndum,
tónflóðsins öldur takast á,
tengjast í nýjum blöndum.
Ileldur er sætur hljómur sá
liandan af nyrztu ströndum,
þar sem þó rymur Rán í þrá
rammaukin ljóð á söndum
meðan kaldrifjuð Kötlugjá
kastar til himins bröndum.
I 'rrt