Helgafell - 01.04.1943, Blaðsíða 76

212
HELGAFELL
hafi verið afbragð ungra manna um gáfur, mannkosti og glæsileik. En það
var engu líkara en að dulin meðvitund um allt of fáa ævidaga hafi ósjálf-
rátt knúð hann til þess að flýta sér að lifa, því það litla, sem hann lét eftir
sig, ljóð, leikrit og sögur, voru allt verk, sem unnin voru á ótrúlega stuttum
en hamingjusömum augnablikum. Nú verður að vísu engu um það spáð,
í hvaða farveg hæfileikar hans hefðu runnið, en engu að síður er það harms-
efni, ef minningin um svo góðan dreng á fyrir sér að deyja út með þeim,
er þekktu hann og dáðu.
Það var persónulegur svipur frú Theodóru sjálfrar yfir öllu heimili henn-
ar, og þar talaði hver hlutur sínu máli um ást á listum og tryggð við menjar
og minni. Fegurri sambúð móður og barna, en sú, er þar átti sér stað, getur
naumast, og þó er þeim, er komu á þetta heimili í tíma og ótíma, engu
síður minnistætt, hvað þessari ágætu konu var eiginlegt að fyrirgefa margt
og bæta úr mörgu. Þess þurfti oft við, en aldrei man ég eftir, að fundið
væri að því, þó gestirnir yrðu nokkuð margir, stundum full andríkir, eða
gerðust óþarflega ungir, einkum á kvöldin. Það má vel vera, að frú Theo-
dóru hafi einhvern tíma fundizt nóg um, en þótt svo hafi verið, er hitt eins
víst, að hún er í dag, á áttræðisafmæli sínu, fullt eins ung í anda og sumir
okkar, sem þá áttum það til að halda vöku fyrir henni.
Þetta hét á sínum tíma að fara ,,heim til frú Theodóru“, og heim til
hennar senda nú gamlir vinir þakklæti sitt og árnaðaróskir. En auk þess
vil ég biðja Helgafell fyrir þau skilaboð til afmælisbarnsins, að hafi dráttur
orðið á vísunum, sem við áttum tal saman um einu sinni, þá stafar hann
af því einu, að það er vandasamara að yrkja öðrum betur í vísnabók frú
Theódóru en annarra.
Tómas Guðmundsson.