Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 34

Tímarit Máls og menningar
felur hann guðunum miklu sem hann skapaði, hverjum sitt hlutverk, að
ófæddum guðum ótöldum, endurnýjun jarðarinnar. Eldguðnum Karí er falið að
láta snarka í eldinum og vekja þrumur á vorhimni i austri, þannig að þær veki
ákafa i brjósti mannsins. Eldingaguðinn og kona hans senda sálir karla og
kvenna til himins, þeirra sem bera helga heitið „Herra elds og logaglæðir“.
Jakaira bar að stjórna hinni kviku þoku. Af þeim sökum verður það fólk sem
þau hjónin senda til himna ,,Þokuhöföingjar“. Jakaíra veitir mönnunum visku
og vald gegn hinu illa. Guði vatnsins, Túpa, og konu hans er falin umsjón með
regni og hagléli. Slík umsjón varð til þess að börn þeirra urðu bæði djörf og
hófsöm.
Að siðustu blés Skaparinn í brjóst hinum sönnu feðrum sálarorói hins sann-
helga óðs. Feðurnir áttu síðan að blása sálarorðinu í brjóst jarðar. Sálarorðgáfust
guðunum í þeim tilgangi að þeir mættu skapa karlmanninn. En jörðin hlaut
sálarorðið að gjöf svo að hún gæti gætt konuna lífi. Sálarorð virðist vera sú
tilfmning sem býr innst í manninum handan við tunguna, við rætur tilfinn-
inganna, þar sem allt er óljós sköpun og andi.
HIN FYRSTA JÖRÐ
1.
Njamandú hinn sanni, fyrsti faðir
fann sér nú bólstað i jarðarríki,
sökum visku sem guðseðlið gaf.
í greind hans bjó einnig sköpun.
Jörð lét hann vaxa af veldissprota
og vaxa lét hann eilíft pálmatré.
I bústað Karaí (austri) óx annað.
í bústað Túpa (vestri) óx þriðja.
I blíðvindabrunni1 óx eilífur pálmi;
við uppruna fortimasviðsins í suðri
sást vaxa hið gilda pálmatré.
Fimm voru pálmar, og eilífir allir,
og áttu tryggan stað á jarðarbóli.
1 Norður og norðvestur.
392