Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Síða 105

Sléttan logar
Við þurftum að smíða hringlaga rétt, líka girðingu fyrir geitur, og
notuðum fyrir nautatorg. Við tylltum okkur á slárnar, til þess að tudda-
mennin slyppu ekki; og tuddamennin æddu óð þegar þau sáu byssu-
stinginn sem hann Pedro Þamora hugðist stanga þau með.
Hermennirnir átta nægðu i eitt nautakvöld. Hinir tveir í annað.
Erfiðastur viðureignar reyndist liðþjálfmn, sem var langur og mjór sem
lensa, því honum nægði að hlykkja sig örlitið svo lagið geigaði. Hins
vegar steinlá ráðsmaðurinn strax. Hann var lítill og hnellinn og beitti
engum brögðum til að forðast böðulinn. Hann gekk þögull í dauðann,
næstum án þess hann hreyfði sig, eða kannski langaði hann sjálfan að
stinga sig. En liðþjálfinn, sá var nú strembinn.
Pedro Þamora hafði lánað þeim hvorum um sig söðulklæði, og var það
ástæðan fyrir því hvað liðþjálfinn varðist vel stingnum, með hinu þunga
og svellþykka söðulklæði. Hann kunni á því lagið, og ákvað að þvæla
klæðinu á stinginn, sem geigaði þá; og varðist hann þannig uns Pedro
Þamora þreyttist. Kappinn var auðsæilega orðinn þreyttur á að skoppa
eftir liðþjálfanum, án þess hann gæti sært hann annað en smáskeinu.
Þolinmæðin þraut. Pedro sá málið í réttu ljósi, og hætti að miða og
stanga beint að hætti tudda. Hann leitaði á svig rifjanna á karlinum frá
Kúastekomate, og svipti klæðinu frá með lausu hendinni. Svo virtist sem
liðþjálfanum væri óljóst hvað gerst hafði, hann hélt góða stund áfram að
dusta klæðið, líkt og hann bægði frá sér broddflugum. Hann hætti ekki
að snúast fyrr en hann sá blóð sitt vella undan beltinu. Skelfing greip
hann. Hann reyndi að troða fingrum í skurðinn milli rifjanna, en þaðan
bullaði rauð blóðbuna oggerði hún manninn harla bleikan. Síðan lá hann
flatur í miðri rétt og virti okkur fyrir sér. Þar lá drengur uns við hengdum
hann; ella hefði hann haldið í sér líftórunni lengi.
Eftir þetta lék Pedro Þamora oft nautaat, á meðan færi gafst.
*
Á þessum tíma vorum við félagar flestir „láglendingar“, jafnt Pedro
Þamora’sem undirmenn hans. Síðan bættist okkur mannskapur frá öðr-
um stöðum: ljóshærðir indíánar frá Þakoalko, og voru þeir bæði leggja-
langir og með skyrhvítt andlit. Svo komu aðrir indíánar frá kaldari
463