Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 121

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 121
Danðast ríð dansarans Dansarinn féll á gólfið. Þar sat hann. Hann hætti ekki leik sínum á skærin. Hinn fótur hans hafði einnig lamast. Hinn rauði klútur sveiflaðist í hægri hendi dansarans, líkt og veifa á maísolíubúð á vindmánuði. Svo virtist sem Harpa gæfi dansaranum engan gaum og hóf að leika yavar mayú. Það merkir fljót dreyrans. Og er sá þáttur lokaþáttur i sérhverju danslagi sem indíánum er tamt. Hinir fáu áhorfendur létu ekki á sér kræla. Ekkert hljóð heyrðist, hvorki í húsagarðinum né í fjarlægri sveitinni. Ætli hænurnar hafi grunað eða hamsturinn vitað hvað var á seyði, hvað þessir kveðjutón- ar merktu? Eldri dóttir dansarans gekk hljóðlát fram á ganginn. Hún hélt á stóru og litríku maísknippi. Dóttirin lagði knippið frá sér á jörðina. Hamstur áræddi að skríða úr holu sinni. Þetta var karldýr, hárið úfið og blóðrauð augu hans horfðu andartak á mennina, og hann stökk inn í aðra holu. Hann blés áður en hann hvarf. Dansaranum Rasú Níti varð litið á dýrið. Hvers vegna safnaði dans- arinn kröftum, svo hann gæti fylgt hægu hljómfallinu, sem líktist straumi gruggugs stórfljóts, hljómfallinu í fljóti dreyrans, sem Harpa og don Pascual léku? Harpa stöðvaði hið djöfullega hljómfall í þessum þætti dansins. Fljót dreyrans niðaði, hægt og hyldjúpt, líkt og vötn óravíðra fljóta sem eru í vexti eftir fyrstu rigningar, fljóta nálægt frumskóginum; hægstreymin voru þau undir hinni þrúgandi sól sem skin á rykið og efjuna og hin dauðu dýr og tré sem straumurinn fleytir endalaust fram. Fljótin streyma milli kollóttra fjalla sem eru dökk af skógi, ólík fjalla- fljótunum sem steypast í fossum í himintærri birtu. Enginn skógur saurgar fljótin og klettarnir í gljúfrunum slá þögn á strauminn. Dansarinn Rasú Nítí, sá sem treður snjóinn, hreyfir höfuð og skærin í takt við hið stríða hljómfall. En höndin sem hélt á klútnum varð eins og vængstýfður fugl. Höndin féll stjórnlaus á jörðina. Þá kastaði dansarinn sem treður snjóinn sér á bakið. Fjallaguðinn blakar vængjum yfir enni hans, sagði Atok Saykú, sem er léttfættari en refur. 479 L
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.