Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 143
Hin dulda áncegja
rússnesk; um slíkt fyrirbrigði fjallaði Virginia reyndar í grein um rússneskar
bókmenntir.
Tveir rithöfundar fæddir i slavneskum löndum hafa auðgað brasilískar bók-
menntir, Samúel Rawet, fæddur í Póllandi, og Lispector, hvort með sínum
hætti. Rawet hefur fjallað beinlínis um útlegð, í Sögum innflytjandans, en útlegð
og innflytjandinn er aðeins í stöðugri nálægð við lesendur Lispectors. Fyrsta bók
hennar, Við mtur bins villta hjarta, hefur orðið sígild bók í brasilískum bók-
menntum. Hana skrifaði hún aðeins sautján ára. Lispector skrifaði fjölda bóka,
en með Eplinu í myrkrinu var henni skipað í röð með höfuðskáldi Brasilíu i
nútíð, rithöfundinum Guímaraes Rosa.
Guímaraes Rosa (1908 — 1967)
Á mörkum gleðinnar
Hér hefur söguna. Lítill drengur átti að fara með frændum sínum þangað
sem verið var að reisa stórborg. Ferðin átti að vera skemmtiferð, og
drengnum fannst að draumur hefði ræst. Faðir og móðir drengsins fóru
með hann á flugvöllinn. Og frændinn og frænkan báru síðan ábyrgð á
honum. Fólk heilsaði hvert öðru, brosti, talaði eða hlustaði. Flugvélin var
fjögurra sæta vél í eigu Flugfélagsins. Greitt var úr hverri spurningu
drengsins, og jafnvel flugmaðurinn ávarpaði hann. Áætlað flug voru
rúmir tveir tímar. Drengurinn titraði allur af ánægju, hann hló glaður
með sjálfum sér og leið vel, líkt og laufblað sem fellur. Stundum nálgaðist
lífið það að vera sannleikur með ævintýrablæ. Jafnvel það að spennt var á
drenginn öryggisbeltið líktist þéttu faðmlagi, vernd sem breyttist óðar i
nýja von og þrá eftir hinu aukna og óþekkta. Þetta líktist því að vaxa,
sem er jafn eðlilegt og að anda, eða vera hömlulaus eða flýja út í hvitt
tómið. Drengurinn.
Hlutirnir birtust allt í einu með mildum hætti, i einhverju fornu
samræmi, bliðlátu, í samruna sífelldra hreyfinga, og þeir full-
nægðu áður en fundin var þörf fyrir þá. Drengnum var nú gefinn
501