Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 155
Gleðilegt nytt ár
Satt að segja er ekki allt of bjart framundan hjá mér, sagði Sekúínja.
Erfiðir timar. Verðir laganna ganga ekki um með grínsögur. Sást’hvernig
þeir léku Blendingjann? Tuttugu skot í rófubeinið. Þeir nöppuðu Veve
og hengd’ann. Sjálfan Járnhamarinn. Þvílíkt! Járnhamarinn. Við ólumst
upp saman í Caxias, og drengurinn svo nærsýnn að’ann sá valla út úr
augunum, og auk þess hálf stamaði. Þeir nöppuð’onum og köstuðu í
Guandú. Þeir sprengd’ann.
Verr fór Trípí. Þeir kveiktí’onum. Hann varð að sviðinni tusku. Nei,
löggan léttir ekki undir með okkur, sagði Pereba. Samt ét ég aldrei
kjúkling frá seiðskratta.
Ekki á morgun heldur hinn, sjáið til.
Hvað sjáum við?
Ég bið bar’eftir Lambreta frá Sao Paulo.
Kuntuskeggur, ertu nú farinn að leggja lag þitt við Lambreta? spurði
Sekúínja.
Ég er hérna með öll verkfærin hans.
Hérna? spurði Sekúínja. Ertu galinn?
Ég hló.
Hvaða drasl ertu með? spurði Sekúínja.
Thompson, þú veist, með dós að neðan; byssu með tólf; stutthleypu,
og tvo Magnum.
Nú dámar mér gæsin sem gaut þér, sagði Sekúínja. Eru þið í félagi við
þennan horgemsa hér, með hann lafandi?
Og bíðum eftir morgni, svo við getum gætt okkur á guðaglás, svaraði
Pereba. Þú yrðir vinsæll í sjónvarpinu með sona talsmáta, vinur; fólk
dræpist úr hlátri.
Við reyktum. Síðan tæmdum við eina af pítú.'
Má ég líta á góssið? spurði Sekúínja.
Við lölluðum niður stigann, lyftan var biluð, og að dyrunum hjá
Kandínju. Við bönkuðum. Sú gamla opnaði dyrnar.
Er þá hann Lambreta kominn? spurði sú gamla og svarta.
Já, svaraði ég. Hann er uppi.
1 Algeng brennivínstegund.
513