Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 58
Timarit Máls og menningar
boðið liði sínu að ganga til hvílu, enda grunaði ríkisstjórann að til
handalögmáls kæmi, með því þeir voru margir en við fáir. í allt voru þetta
rúmlega þörutíu þúsund vopnaðir indíánar og meðal liðsins fjöldi höfð-
ingja.
Nú hélt Atabalípa inn á torgið í Kaxamalka, og með því hann kom
hvergi auga á kristinn mann, þá spurði hann Inga sem hafði ferðast með
okkur frá Maríkavílka og Karran:
Hvar eru hinir skcggjuðu?
Og Inga svaraði:
Líklega í felum.
Og fór hann fram á að burðarstóllinn yrði lækkaður, en eigi var við það
komandi. Þá gekk út munkurinn Vícente de Valverde ásamt túlk og
reyndi að skýra frá ástæðunni fyrir komu okkar, að einn af sonum páfans,
sem er forvígismaður kristninnar, hefði sent okkur og væri hann keisari
og höfðingi vor. Síðan mælti munkurinn fram orð Heilagrar ritningar,
og Atabalípa spurði:
Hvað er þetta?
Og munkurinn svaraði: Guðsorð.
Þá spurði Atabalípa: Hvernig talar guð?
Munkurinn Vícente svaraði: Með riti þessu.
Síðan sýndi hann opna bænabók. Og bað Atabalípa um bókina,
skoðaði hana og fleygði frá sér, svo sem hún væri hringur í kastleik, og þá
sagði munkurinn:
Afram nú, svo enginn sleppi!
Indíánarnir hófu þá hróp mikið og sögðu: „Ó Inga“ en það merkir:
„Verði svo.“ Hrópin skutu ýmsum skelk í bringu. Þá sneri Vícente
munkur inn og hvarf upp til ríkisstjórans og spurði:
Yðar náð, hvað hyggist þér fyrir? Atabalípa er líkastur Lúsífer.
Ríkisstjóranum varð hverft við, og greip hann brynkyrtil, sverð og
rýting og lokhjálm sinn. Með honum vorum við tuttugu og fjórir og
fórum út á torgið og brutum okkur beina leið að burðarstól Atabalípa.
Þegar verið var að ryðja honum úr stólnum ruddust riddararnir fram á
hestum með klingjandi bjöllum og vörnuðu mönnum útgang af torginu;
síðan lögðust þeir á húsvegg og felldu og jöfnuðu menn við jörð. Hnaut
416