Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 102

Tímarit Máls og menningar
Alkala steig af folanum. Hann aflienti hverjum sinn riffil; en þá riffla
sem var ofaukið batt liann í knippi. Hann sagði:
Búið ykkur undir ferð til San Benavente, ef ekki binda búannir næsta
sólarhringinn. Hann Pedro Þamora bíður ykkar þar. A meðan held ég
áfram um fjöll í leit að Fuglunum. Svo kem ég.
Maðurinn var kominn aftur um kvöldmál næsta dags. Fuglarnir voru
í för með honum. Dökk andlit þeirra báru við þverrandi birtu á kvöld-
himninum. Einnig voru þarna á ferð þrír sem við þekktum ekki.
Við finnum okkur hross á leiðinni, sagði Alkala.
Við fylgdum honum. Athygli okkar vakti, löngu áður en komið var til
San Benavente, að bændabýlin voru i björtu báli. Háir logar gusu upp úr
heyhlöðum, svipað og olíupollar stæðu í báli. Neistaflugið var ógurlegt
og þeyttist í glampandi hvirfingum og hófst í dökku skýi á dimman
næturhimin.
Leiðin lá áfram, og logarnir yfir San Benavente lýstu okkur, eins og
einhver hvíslaði að okkur bæri skylda til að ljúka við að leggja landið i
auðn.
En áður en við komum á áfangastað mættum við ríðandi mönnum á
hröðu stökki, með slöngvuendann bundinn við hnakkkúluna; og drógu
sumir á eftir sér hefta menn sem tókst stundum að fara á handahlaupum.
Oðrum höfðu fallist hendur og þeir drógu höfuðið.
Við horfðum á mennina ríða hjá. Pedro Þamora reið aftast í hópi
reiðmanna. Aldrei hafði fylking hans verið fjölmennari. Þetta var fögur
sjón.
Við nutum þess að horfa á hina löngu fylkingu sem reið yfir Stórusléttu,
og á fornum frægðardögum. Eins og í upphafi þegar við spruttum upp úr
jörðinni likir þroskuðum huíþapálmum, sem bærast í vindi, albúnir að
strá ótta yfir alla sléttuna. Óratími var síðan. En nú virtist dagur rísa á ný.
*
A eftir stefndum við á San Pedro. Kveikt var í bænum og haldið
rakleitt til Petakal. Þetta var sá tími þegar maisinn er þroskaður, akrar
bleikir og öxin bældust i vindhviðum sem æða á þessum árstíma yfir
sléttuna. Einmitt þess vegna var ægifagurt að sjá hvernig eldurinn æddi
460