Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 76

Tímarit Máls og menningar
turna — þó ég viti ekki hvort þeir voru á húsunum eða torgunum — og
turnarnir hreyktu sér í höfuðáttunum fjórum og þá bar uppi innri birta;
og þeir státuðu fjórum kringlóttum klukkuskífum.
Eg hljóp, óttasleginn af því að stundin vakti hjá mér hjátrú. Ef
klukkurnar slá níu högg, sagði ég við sjálfan mig, ef slátturinn hrynur yfir
mig áður en ég snerti hurðarhúninn, þá gerist eitthvað ógurlegt. Eg hljóp
sem fætur toguðu, meðan ég rifjaði upp að ég hefði áður hiaupið þennan
sama spotta, á sömu stundu og haldinn sama ákafa. En hvenær?
Svo fór að þessi falska minnig vakti mér slíkan unað að ég fór
ósjálfrátt að ganga með eðlilegum hraða. Stöku sinnum gerði ég hlé á
hugleiðingum mínum og sá að ég var staddur á nýjum stað, og augu
mín litu í fjarlægð nýja ljósgeisla, grasivaxin torg, uppljómaðar klukk-
ur.. . Ég vissi ekkert hvað timanum leið, heldur sveif ég á öldum míns
öra andardráttar.
Skyndilega dundu níu klukknaslættir, kaldir og málmkenndir á holdi
mínu. I einhverri örvæntingu renndi ég sjónum að næstu dyrum; og
dyrnar voru á ákvörðunarstaðnum.
Þá fór ég að velta fyrir mér hvers vegna ég var hér. Þannig herti ég upp
hugann. Um morguninn hafði pósturinn fært mér örstutt en heillandi
bréf. I einu horni bréfsins, sem var handskrifað, stóð skrifað heimilisfang.
Bréfið hafði verið lagt í póst daginn áður. Þetta eitt stóð í bréfinu:
„Frú Magdalena og Amalía, dóttir hennar, bjóða yður til kvöldverðar á
morgun, klukkan níu. Æ, þér megið ekki bregðast! ..
Ekkert fleira.
Mér er ævinlega ljúft að taka þátt í einhverju óvæntu. Heimboðið var
einnig afar heillandi, einkum áherslusetningin í lokin: „Æ, þér megið
ekki bregðast!“ sem var svo óljós og þrungin þvílíkri tilfinningu að hún
virtist hanga fram af brún hyldýpis-játninga. Allt þetta ýtti undir ákvörð-
unina. Eg hélt af stað á stefnumótið, haldinn ólýsanlegri þrá. Stundum
þegar hið ævintýralega kvöld bcrst inn í martröð mína, þótt ævintýrið sé
einvörðungu hversdagslegir atburðir og auðsær leyndardómur þess sé
sprottinn af rótum raunveruleikans, þá finnst mér ég sé með andköf á
hlaupum eftirgötum prýddum klukkum og hátimbruðum turnum, álíka
hátíðlegum og svingsin sem standa við stétt sumra egypskra liofa.
434