Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 73

I ndíánaréttlœti
eftir honum, en grjóthrunið fylgdi þeim. Engu líkara var en allur fjallaran-
inn færi af stað. Hestarnir æddu sem óveður á þeysingi yfir grjót og tylltu
niður hófunum líkt og fyrir kraftaverk á fasta steina og hentust hátt í loft.
Brátt krýndi röð af indíánum öll fjöll. Reiðmennirnir beindu þá í
skyndi för sinni að þröngu gili sem hlykkjaðist fyrir neðan þá. Um gilið
rann ljúflega, mjó og kristallstær lækjarspræna.
Lautirnar fylltust af kynlegu samræmi. Rámur og ógnvekjandi blástur
úr hornum barst úr öllum áttum, og fyrir enda gilsins kom skyndilega í
ljós hópur manna móti heiðum himni milli tveggja fjalla.
I sama mund small ógurlegur steinn á hesti Alvarez, sem hikaði
andartak en endasentist síðan niður fjallafaldinn. Cordova stökk af baki
og dróst þangað sem maður og hestur lágu í rykugri hrúgu.
Indíánarnir fóru nú að renna sér fótskriðu niður fjallsbrúnirnar. Þeir
spruttu upp úr gjótum og fyrir klettasnasir, einn á fætur öðrum, varkárir,
hægfara og skyggndust stöðugt niður í gilið. Á lækjarbakkanum komu
þeir auga á ferðalangana. Alvarez lá kyrr og endilangur á jörðinni.
Félaginn stóð við hlið hans með krosslagðar hendur, ófær um að bjarga.
Hann starði í örvæntingu á hvernig indíánarnir renndu sér hægt og
ógnþrungið niður fjallið.
Gamalmennin og konurnar biðu eftir hvernig mannaveiðinni lyktaði,
uppi á lághæðóttri hásléttu milli fjalla sem umkringdu sléttuna með
fjórum fjallshnúkum. Indíánakonurnar hópuðust þögular á einn stað
°g þeyttu snælduna á ógnarhraða og kembdu ull, klæddar víðum stutt-
pilsum úr grófu efni, og höfðu breitt teppi um axlir sér, berfættar með
þykkar fléttur niður á bak og skínandi strýtuhúfur.
Nú sneru leitarmenn aftur og fluttu ferðalangana bundna á bak
hestanna. Þeir teymdu þá fram á miðjan völlinn og fleygðu mönnunum á
jörðina, líkt og pokum. Konurnar færðu sig nær og gjóuðu forvitnislega
á þá augunum, án þess þær hættu að tvinna og töluðu lágt.
Indíánarnir ræddust við um stund. Síðan fór hópur þeirra að fjalls-
hlíðinni. Hópurinn sneri aftur með tvö keröld og tvo stólpa. Aðrir fylltu
lítil leirstaup með kryddvíni úr keröldunum. Drukkið var uns sól settist
til viðar og ekkert heyrðist nema dauft hljóðskraf kvennanna og gutlið í
kryddvíninu þegar bunan stóð úr keröldunum í bikarana.
431