Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Síða 62

Tímarit Máls og menningar
Á hinn bóginn gengu um kallarar og hrópuðu út í höfuðáttirnar fjórar
að vopnaviðskiptum væri lokið á öllum landsvæðum undir stjórn höfð-
ingjanna frá Atítlan.
Siðan var haldið markaðskvöld. Vatnið varð alþakið ljósum. Bátum
sidukaupmannanna var róið fram og aftur. Þcir lýstu sem stjörnur. Þarna
voru bátar aldinkaupmanna, bátar sem seldu klæði og skæði. Sumir bátar
seldu litla jaðesteina, smaragða, perlur, gullsand, fjaðurpenna fyllta ilm-
vatni og armbönd úr hvítum reyr. Einnig sigldu um bátar hunangs-
kaupmanna sem seldu líka grænt chílí og malað, salt og dýrindis við. Líka
sóluðu á vatninu bátar lita- og fjaðrakaupmanna, bátar sem seldu fernis,
græðiblöðkur og rætur, bátar sem seldu hænur, bátar sem seldu tága-
fléttur, strá í strámottur, baunir i baunabyssur, rispað ambur, lítil eða stór
leirker, sútuð eða ósútuð skinn og grasker og búlduleitar grímur. Að
ógleymdum bátum kaupmanna sem seldu eldfugla, guacamayos, páfa-
gauka, kókoshnetur, nýhniginn fernis og æjotehnetur með afar gómsæta
kjarna . . .
Dætur höfðingjanna ferðuðust um undir umsjón prestanna, þær
sigldu í vatnaprömmum, uppljómuðum með logandi hvítum maís-
stönglum. Góðborgararnir höfðu í fylgd með sér söngvara og hljóðfæra-
leikara, og blönduðust tónar þeirra köllum kaupmannanna, sem voru
sérlega lagnir og færir við að prútta.
En engu að síður ýfði kliðurinn ekki nóttina. Þetta var fljótandi
markaður með fólki scm svifið hafði á svefnhöfgi, og virtist það ýmist
selja eða kaupa í draumi. Kókóið var notað fyrir mynt og það fór handa á
milli hávaðalaust, milli samfléttaðra báta og manna.
Söngur klifurfuglanna blandaðist við komu báta fiðurfjárins, vængja-
þyt gullfuglanna og mas páfagaukanna . . . Verð fuglanna fór eftir því
hvað kaupandinn vildi kaupa þá háu verði, en aldrei kostuðu þeir minna
en tuttugu gullkorn, af því fuglarnir voru seldir sem ástargjafir.
Ástarsalinn og ljós elskendanna og fuglasalarnir týndust í skjálfandi
laufskrúð trjánna við vatnsbakkann.
Þegar morgnaði fylgdust prestarnir með Eldfjallinu úr krónum tröll-
vöxnu furutrjánna. Fjallið var véfrétt um frið eða stríð, krýnt skýja-
þykkni, og þá ríkti öryggi í hinni Blómlegu byggð; en það boðaði innrás
420