Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Page 118

Tímarit Máls og menningar
nístir hann hold sitt með sýlum eða hann gengur í loftinu eftir linu sem
hefur verið strengd milli þorpsturnsins og trjátopps.
Ég hef litið hann Úntú augum, hinn mikla föður, klæddan í svört og
rauð klæði, séð hann alþakinn speglum dansa um loftið eftir sveiflandi
linu meðan hann lék á skærin sin. Söngur stálsins steig upp yfir hljóm
hörpu og fiðlunnar, sem leikið var á við hlið mér. Þetta var í morguns-
árið. Hann faðir Úntú var svartur í hinni ljúfu villibirtu morgunsins.
Líkami hans vaggaðist móti skugga hins háa fjalls. Röddin úr skærum
guðsins yfirbugaði okkur, hún barst frá himnum til jarðarinnar, inn í
augu og hjartslátt þúsund indiána og kynblendinga sem horfðu á hann
ganga frá hinu risavaxna júkaliptustré að turninum. Kannski gekk hann
þarna í heila öld. Guðinn komst að turnglugganum þegar sólin sló
rauðum bjarma á hvitt kalkið og múrsteina borgarinnar. Andartak steig
hann dans við hliðina á kirkjuklukkunum. Síðan kom hann niður.
Söngur hinna klingjandi skæra barst innan úr turninum. Líklega leitaði
fálmandi dansarinn að tröppunum í hinum dimmu göngum. Aldrei
framar átti hann eftir að syngja um heiminn á þennan hátt, með nístandi
klingjandi klið frá tveimur stálkinnum. Ég minnist þess hvernig dúfur og
aðrir fuglar sem sváfu í hinu stóra júkaliptustré hófu nú söng, meðan
hann faðir Úntú sveiflaðist til í loftinu. Fuglarnir sungu lágt og fjörlega,
en borið saman við klingjandi stálhljóminn og líkama dansarans virtist
fuglatístið vera aðeins víravirki og vart greinanlegt, líkt og þegar mað-
urinn ríkir í hásæti sínu og hin fagra veröld virðist vera einungis hans
skraut, og hún býður herra sínum að bergja á ólgandi safa.
Snilld dansarans er háð því hvaða guð býr í honum, hvort hann er á
valdi anda fjallaguðsins sem birtist í gammslíki eða hvort andi hans
blundar i hyldýpi með sinni tæru þögn, eða þá hvort hann er hellir sem
gulltarfur hleypur úr og hinn fordæmdi er borinn út úr á eldbörum. Eða
kannski er andinn foss í fljóti sem steypist af fjallsbrún, ellegar aðeins
einhver fugl, kannski fleygt skordýr sem þekkir eðli djúpanna, trjánna,
maura og leynd næturinnar. Sumir slíkir fuglar eru fordæmdir eða
kynlegir, líkt og hermikrákan og spaugfuglinn eða hann heilagur Georg,
en hann er svart skordýr með rauða vængi og hámar í sig risáköngulær.
Hann Rasú Nítí, sá sem treður snjóinn, var sonur voldugs fjallaguðs í
476