Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 66

Tímarit Máls og menningar
gimsteinalitir skýjaflókar huldu, grilltu í fjársjóðinn úr langri fjarlægð,
eins og eðalsteinar spryngju með eldglæringum.
Ekki gafst tóm til að brenna vegina. Lúðrar gullu! Nú heyrðust
bumbur barðar. Borgarveggurinn splundraðist svipað og stjörnuþokur
undan lensulögum hvítu mannanna. Þeir bjuggu til í snatri fleytur úr
trjábolum og lögðu frá hinni yfirgefnu borg, þangað sem þjóðflokkurinn
gróf gimsteinana. Lúðrar þutu! Bumbur voru barðar! Sólin brann á
bökum fuglanna. Eyjarnar skulfu í hinu úfna vatni, áþekkar lófum
galdramanna sem teygjast í átt að Eldfjallinu.
Lúðrar voru þeyttir! Bumbur voru barðar!
Fyrstu byssuhvellirnir heyrðust frá fleytunum og fólkið tvístraðist eftir
lækjarfarvegunum, skildi eftir perlur, gimsteina, smaragða, ópala, rúbín-
steina, gullstengur, gullsand, smíðað gull, líkneskjur, skartgripi, silfur-
slegnar börur og saumaðar sessur, staup og skálar úr gulli, slöngvur
alsettar smáperlum og dýrum steinum, handlaugar úr steinkristalii, klæði,
tæki og stranga með útsaumuðu efni og dýrindis fjaðursaumi. Innrásar-
mennirnir ltorfðu frá sér numdir frá fleytunum á hauga af fjársjóðum og
dcildu sín í milli um bróðurpartinn af valgóssinu. En þegar þeir ætiuðu
að stíga á land, við bumbuslátt og lúðraklið, þá heyrðu þeir skyndilega að
Eldfjallið andvarpaði. Hið hæga andvarp Afa vatnsins hélt aftur af þeim.
En innrásarmennirnir voru færir í flestan sjó og reyndu aftur að stíga á
land og hrifsa fjársjóðinn þegar byr gafst. En hraunstraumurinn hljóp í
veg fyrir þá. Risavaxinn froskur hafði ælt. Lúðrarnir þögnuðu þá!
Bumburnar misstu málið! Hið glóandi gjall flaut á vatninu áþekkt
rúbínsteinum, og sólargeislarnir glóðu þar sem gimsteinar. Þá var það
að menn Pedro de Alvarado misstu stjórn á flota sínum og flutu stjórn-
laust á vatninu, sviðnir undir brynjunum, og horfðu stjarfir af ótta og
nábleikir á náttúruhamfarirnar, hvernig Eldfjallið þeytti fjalli á fjall ofan,
skógi ofan á grjótaskóg, ám og fljótum í fossaglóð og hnefafylli af
hnullungum, en einnig eldblossum, ösku, hrauni, sandi, eldstraumi; og
hlóð öðru eldfjalli yfir fjársjóð hinnar Blómlegu byggðar, sem fólkið
liafði skilið eftir við fætur þess, eins og fjallið væri rökkur.
424