Tímarit Máls og menningar - 01.12.1981, Side 39

Guaraní-bókmenntir
Farðu á bak mér og haltu þér fast í strýið, sagði eiginkonan. Ég skal
svamla með þig yfir.
Að svo mæltu synti hún með sveitunga okkar yfir hafið og kom að
húsi eiganda síns, að heimili hans Karaí Rú Ete Mírí.
A þessum stað steinsvaf gyltan i fjórar nætur hjá eiginmanni sínum.
Svínaeigandinn bauð sveitunga okkar að borða töfrahveiti, en þrátt fyrir
átið varð sveitungi okkar sárhryggur í huga eftir fjögurra nátta svefn. Þar
af leiðandi hugðist hann þramma heim til sín.
Þá sagði gyltan sem hann var giftur:
O þrumur, þið ættuð að muna þegar ég borðaði hveiti úr krafta-
verkakorninu mani. Þrumið þessu samt ekki út úr ykkur.
Nú sneri eiginmaðurinn heim og komst að Úthafinu mikla, að strönd
Vatnsins Mikla, en hann komst með engu móti yfir. Þá rak hann augun í
önd, andarræksni sem reri á eintrjáningi.
Flyttu mig yfir vatnið, bað indiáninn litli.
Nei, svaraði öndin. Eintrjáningurinn minn er allt of smár.
Svo kom seinna mbígva, sem er sundfugl, og sveitungi okkar sagði:
Fleyttu mér yfir vatnið.
Uss, eintrjáningurinn minn er allt of lítill, át sundfuglinn eftir.
Eftir þessa atburði kom krókódíll, sem heitir annaðhvort jakaré eða
kaíman. Og hann kom ásamt sæg af sonum sínum.
O herra galdrakarl, þú krókódíll með körtur á baki og augu sem skjóta
gneistum eins og þegar fræflar spretta úr blómauga!
Ferjaðu mig yfir fljótið, bað sveitungi okkar.
Ég skal flytja þig yfir vatnið, sagði kaímaninn.
Eintrjáningurinn hans var stór, og fóru þeir að vatninu og héldu af stað.
Þá tóku krakkar kaímansins svo til orða og sögðu:
Góður er bitinn, góður er bitinn á bragðið! endurtóku krilin.
Og krakkar krókódílsins kjömsuðu og sleiktu sveitunga okkar.
Svo var haldið áfram ferðinni.
Krókódíllinn er með augnalok áþekk rifnum og tættum bújörðum,
sögðu krókódílarnir (kaímanarnir) við sveitunga okkar.
Ekki verða meyjar of snortnar þín vegna, sagði mbýa-strákurinn, hann
sveitungi okkar.
397