Morgunblaðið - 25.03.2000, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 25. MARS 2000 58 ■
Guðmundur var mikill mannkosta-
maður, sem lætur eftir sig mikið og
farsælt ævistarf, bæði í einkalífi og á
opinberum vettvangi. Hann var
stjómmálaskörungur og starfaði
mikið í bæjarmálum í Hnífsdal og á
ísafirði, m.a. sem forseti bæjar-
stjómar Isafjarðar. Hann gegndi
mörgum opinberum störfum um æv-
ina og leysti þar allt af hendi með
þeim dugnaði og nákvæmni sem var
honum svo eiginlegt. Guðmundur var
mjög skipulagður og nákvæmur en
einnig ákafamaður og vildi láta hlut-
ina ganga og rak þá gjaman á eftir,
en um leið var hann léttur í lund,
hress og skemmtilegur á mannamót-
um og innan um fjölskyldu og vini.
Guðmundur var einn þeirra sem
ekki bara upplifðu, heldur tók beinan
þátt í hinum miklu þjóðfélagsbreyt-
ingum og uppbyggingarstarfi þessar-
ar þjóðar á seinni helmingi tuttug-
ustu aldaiinnar. Hann byrjaði að
starfa sem unglingur í sveit í Bol-
ungavík á Homströndum, meðan þai-
var allt með fornu sniði og tók síðan
virkan þátt í að breyta vestfirskum
sveitarfélögum yfir í hátæknivædd
velferðarsamfélög nútímans.
Síðustu árin undi hann hag sínum
vel í Reykhólasveitinni, þar sem hann
gat sameinað öll sín helstu áhugamál
á einum stað. Hann naut sín vel að
vera allt í senn, sveitarstjóri á Reyk-
hólum, bóndi í Mýrartungu og veiði-
maður á eigin landai'eign. Þetta var
sú blanda sem hann var að upplagi og
átti ákaflega vel við hann.
Það er svo margt sem ég gæti talið
upp og þakkað honum fyrir en vil
bara nefna tvennt. Þegar nálgaðist að
pabbi og mamma myndu bregða búi
og flytjast í íbúðir aldraðra á Isafirði,
þá var margt sem þurfti að ganga frá
og jafnvel gömul óuppgerð mál sem
þurfti að leysa. Um allt þetta sá Guð-
mundur og gekk frá öllum þeirra
málum með einstaklega farsælum
hætti. Og eftir að pabbi dó og
mamma var orðin ein í íbúðinni á Hlíf
þá sinnti Guðmundur henni sérstak-
lega vel og heimsótti hana reglulega
og eins oft og hann gat. Okkur sem
fjarri vorum og gátum sjaldnar heim-
sótt hana var það vel ljóst hvað þessi
umhyggja var henni mikils virði.
Ég gæti haft mörg fleiri orð um
Guðmund og hans margvíslegu
mannkosti en fyrst og fremst er ég
þakklátur fyrir að hafa kynnst hon-
um, að hafa eignast hann sem mág og
vin og fengið að deila með honum svo
mörgum skemmtilegum stundum um
ævina. Blessuð sé minning hans.
Jakob K. Kristjánsson.
Er ég minnist Guðmundar Ingólfs-
sonar, vinar míns, stendur mér fyrir
hugskotssjónum ungur maður hár og
grannur í ljósum frakka ganga stór-
um skrefum inn Seljalandsveginn á
Isafirði til fundar við unnustu sína.
Innarlega við Seljalandsveginn stóð
lítið hús upp undir fjallinu sem nefnd-
ist Hlíð. í þessu litla húsi voru þá sjö
ungar stúlkur ásamt foreldrum sín-
um og tveim bræðrum, að vísu var ein
af þessum ungu stúlkum móðursystir
þessa unga fólks, en hún átti þar sitt
heimili meira og minna í sex ár og var
ein úr hópnum. Það þurfti árvökul
augu til að fylgjast með þessum
meyjarskara og var oft hent gaman
að því ef ungir menn, óþekktir, sáust
þar á sveimi að kvöldlagi og húsbónd-
inn var ekki genginn til náða.
Oft er hann gekk Seljalandsveginn
raulaði hann fyrir munni sér hend-
ingu úr ljóðatexta eftir Kristján frá
Djúpalæk „er einmana geng ég um
ókunnan stað“ en sporin sem hann
gekk inn Seljalandsveginn urðu hans
mestu gæfuspor, þar fann hann sinn
trygga lífsförunaut sem Gerða
frænka mín var.
Þær eru svo ótal margar góðu
stundirnar sem við Haukur áttum
með þér og Gerðu enda við frænkur
mjög samrýndar. Leiðir okkar fjög-
urra lágu saman öll okkar ungdómsár
og þá var margt brallað. Okkar stóru
dagar í lífinu voru einnig ykkar dagar
svo sem jóladagur 1954 og brúð-
kaupsdagur okkai' beggja 29. desem-
ber og margir fleiri. Þið reistuð ykkar
hús í Hnífsdal en við á ísaftrði. Það
var oft glatt á hjalla 29. desember ár
hvert á brúðkaupsdögum okkar er við
skiptumst á heimsóknum og stundum
brugðum við okkur á ball í Gúttó.
Þá minnist ég þess er elsta bam
okkar Hauks, Ari Daníel. fermdist
23. apríl 1971 þá gekk á með svo mikl-
um norðan byl að allar götur á ísa-
firði urðu ófærar en þú hafðir þá yfir
að ráða tíu hjóla trukk sem þið Gerða
brutust á til Isafjarðar til að vera með
okkur þann dag. Nokkra gesti sóttir
þú síðan fyrir okkur svo veislan félli
ekki alveg niður.
Margar glaðar stundir áttum við í
Félagsheimilinu í Hnífsdal, bæði því
gamla og hinu sem nú stendur.
Ogleymanleg er ferðin með ykkur
Gerðu á Flæðareyrarhátíð og einnig
er mér minnisstætt lognið er við
sigldum á bátum okkar iyrir björgin,
Hælavíkurbjarg og Hombjarg áleiðis
til Reykjarfjarðar þar sem við áttum
margar og ógleymanlegar stundir.
Þá vomð þið Haukur í essinu ykkar
og skipstjórar á ykkar bátum.
Ég veit hversu mikils virði það var
fyrir Hauk er þið vomð á sjónum
hvor á sínum bátnum og þið fylgdust
hvor með öðram og eftir góðan dag á
færam fórað inn á Aðalvík til hvíldar
fram á næsta dag. Hvergi er sumar-
nóttin eða sólarlagið fallegra en þai-
norður frá.
Gummi unni náttúru landsins og að
vera úti hvort heldur var við heyskap,
smalamennsku eða veiðiferðir. Naut
hann þess og sótti kraft til daglegra
starfa sem að mestu vora skrifstofu-
störf er hann tók að sér af alúð og
dugnaði hvort heldur það var forseti
bæjarstjórnar á ísafirði eða sveitar-
stjóri Reykhólahrepps.
Það var dýrmætt að eiga þig að vini
og getað leitað til þín í blíðu og stríðu
því heiðarlegri og traustari vinur var
vart fundinn enda leystir þú ávallt
vandann. Nú er leiðir skilur um sinn
er mér efst í huga allt það góða sem
býr áfram í bömum ykkar og verður
fjölskyldunni styrkur á erfiðum
stundum.
Gummi minn, úr því þú fórst á und-
an okkur og hefur búið þér stað á
grænum grandum, þá taktu frá skika
handa okkur Hauk svo við getum
áfram gengið saman á guðs vegum er
þar að kemur.
Mirrn trúfasti vinur þó liggir þú lágt
í ljómandi friði samt heima þú átt
því sálin af guðs anda geisiabrot er
Að genginni ævi sem til hans því fer.
Jeg þakka þér starf þitt þú veglýndi ver,
með vaskleik og drengskap æ stríddirðu hér.
Með blíðu og minnast þín bömin þín kær
er bölstundir ýfast og hryggðin þau slær.
(Magnús Hj. Magnússon.)
Ti-austur og góður vinur er horfinn
af sjónarsviðinu, hans mun verða
saknað af ættingjum, vinum og öðra
samferðafólki. Hafðu hjartans þökk
fyrir allt og allt.
Elsku Gerða, Gylfi, Halldór, Kitti,
Inga Maja og Jói og fjölskyldur, við
Haukur sendum ykkur okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur, megi guð
styrkja ykkur í sorginni.
Valgerður Jakobsddttir.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast mágs míns Guðmundar H.
Ingólfssonar. Sem fyrsti tengdason-
urinn í stórri fjölskyldu var Guð-
mundm- mikilvæg persóna í hugum
okkar yngri systkinanna. Segja má
að hann hafi haldið þeirri sérstöðu
alla tíð. Heimili hans og Jónu Val-
gerðar systur minnar í Hnífsdal stóð
okkur og fjölskyldum okkar ætíð opið
eins og heimili foreldra okkar. Omet-
anleg er sú umhyggja og aðstoð sem
hann og Jóna Valgerður veittu for-
eldram okkar á efri áram, þau vora
þeim ætíð til trausts og halds þegar á
þurfti að halda. Gerða og Gummi
vora einskonar miðpunktur stórfjöl-
skyldunnar á mikilvægum stundum
sorgar og gleði. Síðustu árin eftir að
Guðmundur varð sveitarstjóri í
Reykhólasveit og þau hjónin fluttu að
Mýrartungu II, urðu samskipti okkar
meiri og nánari en verið hafði um ára-
bil. Guðmundur var hreinskiptinn,
heiðarlegur og heill í öllu sem hann
tók sér íyrir hendur. Hann gat á
stundum verið stórorður en alltaf
fann maður að undir sló hlýtt hjarta
sem vildi öllum vel. Guðmundur undi
sér mjög vel í Reykhólasveitinni og
lagði sig fram í starfi sínu þar sem
sveitarstjóri eins og í öllu öðra sem
hann tók sér fyrir hendur. Fyrir fá-
um áram átti Guðmundur við erfið
veikindi að stríða. Við höfðum öll von-
að að þau veikindi væra að baki, þar
sem hann virtist hafa náð sér prýði-
lega. Því var það áfall þegar sjúk-
dómurinn tók sig upp aftur þannig að
ekki varð við ráðið.
Ég og fjölskylda mín viljum þakka
Guðmundi samfylgd og vináttu gegn-
um árin og sendum Gerðu, bömum
hennar og fjölskyldum þeirra innileg-
ar samúðarkveðjur. Blessuð sé minn-
ing Guðmundar H. Ingólfssonar.
Þrúður Krisljánsdóttir.
Látinn er Guðmundur H. Ingólfs-
son eftir nokkurt veikindastríð. í því
sem öðra hélt hann reisn sinni til
loka. Guðmundur markaði spor sín í
Eyrarhreppi, en hann bjó í Hnífsdal,
og á Isafirði eftir sameiningu sveitar-
félaganna. Þar gegndi hann forystu í
Sjálfstæðisflokki og bæjarstjóm. Oft
gustaði um menn í bæjarpólitfkinni á
Isafirði, ekki sízt forystumennina.
Mér er Guðmundur minnisstæður frá
áram mínum á ísafirði 1976 og 1977,
en þá var sótt fram á mörgum víg-
stöðvum. Götur vora malbikaðar,
Orkubú Vestfjarða stofnað og mörg
verkefni leyst. Þeir störfuðu þá sam-
an í bæjarstjórn Guðmundur og Jón
Baldvin Hannibalsson.
Guðmundur H. Ingólfsson starfaði
sem aðalbókari hjá bæjarfógeta og
sýslumanni á ísafirði 1982 til 1985, er
hann sneri sér að öðram störfum. Þá
lágu leiðir okkar saman en Guðmund-
ur hafði áhuga á góðu samstarfi við
skattstjórann, enda störfin þess eðlis
að hafa töluverð áhrif á gjaldendur,
sem gera sjaldan mun á álagningu og
innheimtu. Þetta var þeim ljóst Guð-
mundi og bæjarfógeta. Starfi sínu
sinnti hann með mikilli prýði. Síðar
starfaði hann í Stjómsýsluhúsinu, þá
sem fulltrúi verðlagsstjóra. Fram-
kvæmdastjóri Héraðsnefndar ísa-
fjarðarsýslu var hann 1990 til 1996.
Þá tengdust störf okkar á nýjan leik.
Ekkert var breytt, sama vandvirknin
réð ríkjum sem fyrr.
Menn ráða ekki örlögum sínum.
Þegar Guðmundur lauk afskiptum
sínum af sveitarstjóm á ísafirði 1986
höguðu örlögin því svo að sá er þessi
orð ritar tók við hlutverki hans. Þrátt
fyrir áherzlumun virti hann það sem
breyttist. En óneitanlega var bak-
grannur okkar ólíkur. Löng reynsla
hafði kennt honum, skólar mér.
Fyrir nokkram áram breytti Guð-
mundur um starfsvettvang og þau
hjón fluttu sig í Reykhólahrepp hinn
nýja. Þar var hann sveitarstjóri og
merk reynslan nýttist vel. Nú þegar
árið 2000 er rannið upp og hillir undir
nýja öld þykja sextíu og sex ár ekki
hár aldur. En krafturinn var ekki
sparaður og það setur sitt mark á
hvem mann. Þeim fækkar nú mönuj-
unum, sem hófust af sjálfu sér á þeim
vettvangi er þeir kusu sér. Af þeim
megum við yngra fólkið læra.
Eftirlifandi eiginkonu, Jónu Val-
gerði Kristjánsdóttur, bömum og
öðram aðstendendum er vottuð sam-
úð. Megi guð blessa ykkur öll.
Olafur Helgi Kjailansson,
sýslumaður á Isafirði.
I dag verður til moldar borinn Guð-
mundur H. Ingólfsson frá Holti í
Hnífsdal. Með honum er horfinn for-
ystumaður og góður drengur. Vi%i
hæfi er að minnast nokkram orðum
góðs vinar og félaga til margra ára.
Kynni okkar Guðmundar hófust upp
úr 1972, en þá var hann virkur þátt-
takandi og leiðtogi Sjálfstæðisflokks-
ins í bæjarstjórn Isafjarðar. Við skip-
uðum báðir sæti á lista flokksins, sem
hann leiddi, við kosningar 1974. Á
leikvangi stjómmálanna var Guð-
mundur kröfuharður húsbóndi, en
mestar ki’öfumar gerði hann til sjálfs
sín. Það var gagnlegur skóli óreynd-
um þátttakanda í bæjarpólitík að
starfa með Guðmundi. Kröfumar
vora að sönnu miklar enda hefur
reynslan ætíð gagnast vel síðan.
Samstarf okkar stóð í tíu ár og var
ávallt með miklum ágætum. Vináttafr >-
hélst þótt við hittumst sjaldnar eftir
að hann flutti sig um set í fjórðung-
num og tók við starfi sveitarstjóra í
Reykhólahreppi. Ekki var alltaf logn
í bæjarpólitíkinm á ísafirði. Oft þurfti
að ræða málin yfir kaffibolla og meta
stöðuna. Dugnaði Guðmundar var við
brugðið og aldrei var hann svo upp-
tekinn að hafa ekki tíma fyrir aðra ef
til hans var leitað. Það var ómetan-
legur þáttur í skóla lífsins að starfa
með honum þennan áratug enda
hvarflar hugurinn oft til þessara
stunda.
Guðmundur valdist til forystu á
mörgum sviðum og gegndi for-
mennsku í stjómum Fjórðungssam-
bands Vestfjarða og Orkubús Vest-
fjarða, en hann var einn helsti
hvatamaður að stofnun hins síðar-
nefnda. Um það ríkti ekki einhugur í
upphafi. I því máli sem öðram er
snertu hagsmuni Vestfirðingafjórð-
t
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
GUÐRÚN VALFRÍÐUR ODDSDÓTTIR,
Sælingsdal,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja að kvöldi miðvikudagsins 22. mars.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
t
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
ODDFRÍÐUR SÆMUNDSDÓTTIR,
frá Elliða í Staðarsveit,
er andaðist á Droplaugarstöðum föstudaginn
17. mars sl., verður jarðsungin frá Lang-
holtskirkju þriðjudaginn 28. mars kl. 13.30.
Fyrir hönd ættingja og vina,
Sæmundur Ingólfsson.
t
Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarhug
við andlát og útför elskulegrar móður minnar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
HANSÍNU ÞORSTEINSDÓTTUR,
Sunnuhvoli,
Hvammstanga.
Hrólfur Egilsson, Guðrún Hauksdóttir,
Hrefna Hrólfsdóttir, Viðar Örn Hauksson,
Arnar Hrólfsson, Jóhanna M. E. Matthíasdóttir,
Sigursteinn Hrólfsson
og langömmubörn.
t
Þakkir samúð og hlýhug við andlát og útför
bróður míns,
GUÐMUNDARJÖRGENS
SIGURÐSSONAR
frá Bjarnahúsi.
Sérstakar þakkir til Kristínar og allra á dvalar-
heimilinu Fellsenda.
Gyða Sigurðardóttir.
t
Hjartans þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegrar móður okkar, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
UNU DAGNÝJAR GUÐMUNDSDÓTTUR,
áður til heimilis
á Hólavegi 38, Siglufirði,
Sérstakar þakkir til starfsfólks Heilbrigðis-
stofnunar Siglufjarðar fyrir frábæra umönnun.
Eiríkur Sævaldsson, Jóna Gígja Eiðsdóttir,
María Jóhannsdóttir, Sigurður Þór Haraldsson,
Hreiðar Þór Jóhannsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir til allra hinna mörgu, sem
auðsýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og útför
MORRIS GARFIELD SLEIGHTS.
Bergljót, Þórunn og Magnús Már,
Peter, Eileen og Erik Sleight.