Morgunblaðið - 26.05.2000, Blaðsíða 58

58 FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 2000
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUÐJÓNA
> ALBERTSDÓTTIR
+ Guðjóna Alberts-
dóttir fæddist á
Suðureyri við Súg-
andafjörð 23. septem-
ber 1916. Hún lést
föstudaginn 19. maí
síðastliðinn, þá til
heimilis að Hrafnistu
við Kleppsveg í
Reykjavík. Foreldrar
hennar voru hjónin
Sigríður Jóna Guðna-
dóttir, f. 31.10. 1883,
29.12. 1970 frá
Skálavík í Norður-
Isafjarðarsýslu og Al-
bert Finnur Jóhann-
esson, f. 13.11. 1884, d. 20.11.
1945, sjómaður á Suðureyri. Guð-
jóna var þriðja í röð fimm systk-
ina. Elstur var Kristján, f. 1910, d.
1930, þá Guðjóna P., f. 1914, d.
1916 næst henni var Guðjóna, f.
1916, d. 2000, síðan Jóhannes, f.
1918, d.1923 og yngst og eftirlif-
andi er Pálmfríður, f. 1920.
Árið 1941 giftist Guðjóna eftir-
lifandi eiginmanni sinum Jóni
Valdimarssyni frá Súgandafírði,
hann er sonur Guðrúnar Sveinbj-
arnardóttur, f. 1883, d.1952 frá
Laugum í Súgandafirði og Valdi-
mars Örnólfssonar, f. 1860, d.
1942, frá Isafirði, síðar kaupmað-
ur á Suðureyri.
Guðjóna ólst upp á
Suðureyri og bjó þar
og starfaði til ársins
1989 er hún flutti að
Hrafnistu í Reykja-
vík. Börn Guðjónu og
Jóns eru: 1) Jóhann-
es Kristján, f. 1940,
búsettur í Reykjavík,
kona hans er Guðrún
M. Hafsteinsdóttir.
Börn þeirra eru
Bára, Guðjón og Al-
bert. 2) Valbjörg, f.
1942, búsett í Bisk-
upstungum. Fyrr-
verandi maki var
Bergþór G. Úlfarsson. Börn þeirra
eru Ulfar, Sigríður og Jón Þór. 3)
Albert Finnur, f. 1947, búsettur í
Brisbane í Ástralíu, hans kona er
Julie Wilkins Jónsson. 4) Svein-
björn Jónsson, f. 1949 , búsettur í
Reykjavík. Kona hans er Elín
Bergsdóttir . Þeirra dætur eru
Jóna Lára , Berglind og Björg. 5)
Sigrún, f. 1952, búsett í Reykjavík.
Fyrrverandi maki var Clive B.
Halliwell. Þeirra synir eru Jón Er-
ic og Ómar Daníel.
Barnabarnabörnin cru orðin
fimm.
Guðjóna verður jarðsett frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
an hátt einstök manneskja, en það
sem sérstaklega stendur upp úr
minningunni er smitandi glaðværð
hennar og söngelska. Lítið þurfti
til að hún brygði sér í lag og flest
mótlæti í lífinu virtist, a.m.k. að
hluta til, eiga sér lækningu í söng.
Hún virtist hafa óþrjótandi lífsorku
sem hún deildi með fjölskyldu
sinni, vinum, og öðru samferðafólki
í ýmiss konar félagsstarfi.
Heimili þeirra afa og ömmu var
annað heimili mitt og þar varði ég
flestum sumrum æsku minnar. Það
var ævintýralegur tími. Lyktin af
salti, þangi og nýtjörguðum bátum
sem mætti mér á hverju vori þegar
ég kom til Suðureyrar er mér enn í
fersku minni, og við tóku sumur
full af nýjum uppgötvunum og
dorgi á bryggjunum gömlu sem
núna eru allar horfnar. Garðurinn
þeirra, þar sem ömmu tókst að láta
ólíklegustu plöntur þrífast, var líka
heimur út af fyrir sig. Heimili
þeirra var fastur punktur í annars
síbreytlegum og hverfulum heimi
og þar gat verið mjög gestkvæmt.
Þangað komu vinir og vandamenn í
heimsókn alls staðar að af landinu
til þess að njóta upplyftandi félags-
skapar og heimabakaðs góðmetis.
Það er engin leið til þess að gera
fulla grein fyrir þakklæti mínu til
ömmu fyrir allt sem hún og afi hafa
gert fyrir mig á lífsleiðinni, og sam-
vistir við þau fyrir vestan, og börn
þeirra, hafa haft ómetanleg áhrif á
mig. Eg sendi afa mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Úlfar Bergþórsson.
GUÐRUN AGUSTINA
BERNHARÐSDÓTTIR
+ Guðrún Ágústína
Bernharðsdóttir
fæddist á Kirkjubóli í
Valþjófsdal 24. októ-
ber 1919. Hún lést á
Sjúkrahúsi Bolung-
arvíkur 14. maí síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Kirkjubólskirkju í
Valþjófsdal 22. maí.
Allt frá þvi að ég sat
við rúmstokkinn þinn í
síðasta sinn og fól hend-
ur mínar í öldnum
vinnuhöndum þínum hafa minningar
um þig amma mín streymt í gegnum
huga minn. Allt frá því ég man eftir
mér varstu amma „hinumegin" þ.e. í
húsinu við hliðina. Það að fara yfir til
ykkar afa var alltaf gaman og því
fylgdi alltaf sérstök tilfinning. Við
bræðurnir urðum að vera stilltir og
prúðir en alltaf var einhvað að gera
okkur til dundurs. Þú kenndir okkur
hin ýmsu spil, allt frá veiðimanni upp
í vist og ekki má gleyma skákinni,
fyrstu skrefín í þeim heimi voru stig-
in í eldhúsinu heima hjá þér.
Seinna þegar ég varð eldri og þið
voruð flutt í Bolungarvík dvaldist ég
hjá ykkur afa tvo vetur. Eg hugsa
um það í dag hve gaman það væri að
hverfa ein 10 ár aftur í
tímann og sitja við eld-
húsborðið og ræða um
alla heima og geima,
hlusta á vísur sem þú
hafðir gripið upp og
síðast en ekki síst
renna þessu öllu niður
með heitum kleinum
og ískaldri mjólk.
I einum af þessum
eldhúsumræðum okk-
ar sagðir þú mér frá
minningu sem þið afi
áttuð saman þegar þið
voruð að kynnast. Þú
sagðir mér hvernig þið
afi hefðuð setið í fjörunni heima og
horft á sólsetrið í sinni fegurstu
mynd og gengið svo saman heim
undir tunglskinsbjörtum himni. Ég
veit að afi var hjá þér síðustu dagana
og tók á móti þér hinumegin þegar
þú kvaddir okkur og ég veit líka
hvernig umhorfs er í ykkar paradís á
himnum.
I kvöldroða kyrrð þið sitjið
og kúrist upp við hvort annað.
Og rifjið upp stundir, þið vitið
um okkur öll og hvort annað.
Hvíl þú í friði á himnum amma mín
og ber þú kveðju frá okkur til afa.
Þinn sonasonur,
Björgmundur Öm.
Elsku besta Jóna amma.
Við viljum minnast þín með
nokkrum orðum og þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar sem við átt-
um með þér í húsinu á Aðalgötunni
sem var okkar annað heimili.
Það var alltaf mikil gleði þegar
þú hringdir í okkur og bauðst okk-
jjf í kleinubakstur, við hlupum eins
hratt og við gátum niður brekkuna
eins og við ættum lífið að leysa og
ruddumst inn í eldhúsið þar sem þú
varst tilbúin með deigið og líka
nokkrar skemmtilegar sögur í
pokahorninu. Alltaf voru einhver
ný lög eða sálmar til að syngja sem
við sungum óspart.
Það var alveg sama hvort það var
sporður af lúðu, þari eða skeljar, úr
öllu var hægt að föndra. Að stíga
inn i garðinn var eins og að stíga
inn í annan heim, lakkrístrén náðu
langt til himins, baðkarið í miðjum
garðinum og öll fallegu blómin sem
þú hugsaðir svo vel um og gerðir
stundum töframeðöl úr sem lækn-
uðu öll sár. Þetta eru allt minning-
ar sem hverfa aldrei og erum við
þakklátar fyrir þann tíma sem við
áttum með þér. Elsku amma, nú
kveðjum við þig í síðasta sinn með
miklum söknuði, og sendum afa
styrk á þessum erfiðu tímum.
Þínar
Jóna Lára, Berglind og Björg.
Guðjóna Albertsdóttir, eða Jón-
amma eins og við systkinin kölluð-
um hana oftast, lést 19. maí síðast-
liðinn, 83 ára að aldri. Mestan hluta
ævi sinnar lifði hún með afa okkar,
Jóni Valdimarssyni, á Suðureyri
við Súgandafjörð. Hún var á marg-
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
JÓN KR. SVEINSSON
rafvirkjameistari,
Grundarlandi 12,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju í dag,
föstudaginn 26. maí, kl. 13.30.
Jórunn G.
Kristrún H. Jónsdóttir,
Nanna Jónsdóttir,
Jóhannes I. Jónsson,
Sveinn E. Jónsson,
Soffía V. Jónsdóttir,
Jón B. Jónsson,
Rósa G. Jónsdóttir,
Sigurður P. Jónsson,
Árni P. Jónsson,
Rósmundsdóttir,
Steingrímur Jónasson,
Óskar Guðmundsson,
Ólöf Stefánsdóttir,
Guðlaug Harðardóttir,
Hafsteinn Ó. Þorsteinsson,
Helgi E. Kolsöe,
Annette Nielsen,
Ásta Emilsdóttir,
Guðbjörg L. Pétursdóttir,
María H. Guðmundsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir fyrir hlýhug og samúð við
andlát og útför elskulegrar móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
*. SIGRÍÐAR GUÐMUNDU PÉTURSDÓTTUR,
Ásavegi 7,
Vestmannaeyjum.
Ásta Sigurðardóttir, Hreinn Gunnarsson,
Sveinn Sigurðsson, Ásta Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
£__________________________________________________________
+ Hrefna Gísla-
dóttir Thorodd-
sen fæddist á Seyðis-
firði 4. júní 1918.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfírði 13. maí
siðastliðinn og fór
útför hennar fram
frá Fríkirkjunni í
Reykjavík 23. maí.
Það er einn af þess-
um fallegu maídögum
hér í Noregi, þegar sól-
in hækkar og geislar
hennar streyma í gegn-
um sál og líkama. Ég
horfi í kringum mig þar sem ég sit
niðri í fjöru, spegilsléttur sjór, fjöllin
í fjarska, skógurinn sem verður
grænni og grænni frá degi til dags.
Já, öll náttúran er byrjuð að springa
út - brátt er allt í fullum blóma.
Hverju er þetta að þakka? Það eru
mörg svör, en ég horfi upp til sólar-
innar - finn hitann, orkuna, kærleik-
ann, allt þetta streymir um mig. Ég
hugsa til hennar, um hana og hvern-
ig hún hefur áhrif á líf mitt og ann-
arra. Þegar hún skín gefur hún mér
bjartsýni og gleði, þegar hún hverfur
á bak við skýin veit ég að hún er þar
og ég veit að hún mun koma í ljós á
ný - með nýja útgeislun og meiri
orku þannig að lífið geti spírað og
blómgast á ný.
Þannig var hún nafna mín sem nú
er horfin á bak við skýin. Hún var
þar og hún er þar. Hún gaf mér
bjartsýni, visku og gleði. Það gera og
margir en fyrir mér mun Hrefna
vera sú persóna sem gaf mér leið-
beiningu og ljós þegar
líf mitt var sem svart-
ast. Hún opnaði dyrnar
sínar og heimili þegar
hún sá að nafna hennar
hafði það ekki gott. Ég
var 14 ára og Birgir
heitinn nýdáinn, þann-
ig að Hrefna hafði það
ekki svo létt heldur.
Það varð úr að ég bjó
hjá nöfnu þennan vet-
ur, við deildum rúmi
fyrstu vikurnar eftir að
ég flutti. Plássið hans
Birgis var tómt og
henni fannst gott að
hafa einhvern til að tala við. Ég
minnist margra kvölda þar sem við
lágum uppi í rúmi - hún las Hjemm-
et og ég átti að lesa dönsku. Lestur-
inn fór fyrir ofan garð og neðan því
ég fann ráð til að sleppa við lærdóm-
inn, það var bara að spyrja hana
nöfnu um lífið og tilveruna. Hún kom
með svar og ráð og langa fyrirlestra.
Við tengdumst sterkum böndum á
þessum tíma, hún gaf mér af visku
sinni og gleði, hún leiðbeindi mér inn
í skóla lífsins og gaf mér mörg ráð
sem ég nota enn í dag. Það stærsta
sem nafna mín gaf mér var friðsælt
heimili, öryggi og ástúð.
Ég hef oft hugsað um hvað hefði
orðið úr mér, vegalausri sál, ef hún
hefði ekki verið sú sem hún var. Ég
þori einnig að segja að hún kom oft
móður minni, Helgu, í móðurstað og
gaf henni góð ráð og öryggi á hennar
lífsleið. Móðir mín vitnaði oft í
Hrefnu, „hún Hrefna hafði verið í
dönsku húsi“ og vissi hvernig átti að
framkvæma hlutina og ekki minnst
hvernig maður á að hegða sér. Það
segir kannski meira en mörg orð að
móðir mín sem dvaldist sem ung
stúlka hjá Hrefnu og Birgi valdi að
gefa mér, sínu fyrsta barni, nöfn
þeirra hjóna. Hún mat þau mikils og
átti þeim mikið að þakka eins og ég.
Ég er þakklát og stolt yfir að bera
nöfn þeirra hjóna og vona að ég sé
verðug þess að bera nöfn þeirra
áfram inn í framtíðina.
Ég vil minnast þeirra með þakk-
læti, þakklæti fyrir að hafa fengið að
njóta samvista tveggja svo stórbrot-
inna persónuleika og ekki síst fyrir
leiðbeiningar og hjálp þeirra beggja.
Það er erfitt fyrir mig að skrifa um
Hrefnu án þess að nefna Birgi, þau
voru fyrir mér hluti hvort af öðru og
bæði hluti af mér. Hrefna er nú horf-
in á bak við skýin en ég veit að hún er
og mun alltaf vera. Ég veit að hún er
nú hjá Birgi. Hún er komin heim.
Elsku Börkur, Ragnar og Gísli, ég
sendi ykkur og fjölskyldum ykkar
mínar kærustu kveðjur, með djúpu
þakklæti fyrir lánið á móður ykkar
sem var ekki bara góð mamma held-
ur einnig góður vinur og félagi. Ég
veit að mamma Helga hefði skrifað
undir orð mín. Takk til ykkar allra
og Guð gefi ykkur styrk og gleði.
Á bak við skýin skín sólin.' Hún er!
Kveðja,
Hrefna Birgitta Bjarnaddttir,
Sekkesæter, Molde, Noregi.
Skilafrestur
minningar-
greina
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í
sunnudagsblaði ef útför er á
mánudegi), er skilafrestur
sem hér segir: í sunnudags-
og þriðjudagsblað þarf grein
að berast fyrir hádegi á föstu-
dag. í miðvikudags-, fimmtu-
dags-, föstudags- og laugar-
dagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birting-
ardag. Berist grein eftir að
skilafrestur er útrunninn eða
eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu
greina, enda þótt þær berist
innan hins tiltekna skila-
frests.
+
Innilegar þakkir til þeirra sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför
DRAFNAR FRIÐFINNSDÓTTUR
myndlistarmanns,
Hindarlundi 6,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsmanna heimahlynn-
ingar á Akureyri.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðmundur Óskar Guðmundsson.
HREFNA
GÍSLADÓTTIR
THORODDSEN