Morgunblaðið - 26.05.2000, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 2000 59
+ Kristján Jóhann-
es Einarsson
fæddist í Viðvík,
Skeggj astaðali repp i,
Bakkafirði 8. maí
1916. Hann lést á
heimili sínu, Hrafn-
istu Hafnarfirði,
sunnudaginn 21. maí
síðastliðinn. Hann
var áður til heimilis
að Skipasundi 60,
Reykjavfk. Foreldr-
ar hans voru Einar
Friðsteinn Jóhann-
esson bóndi og Mar-
grét Albertsdóttir
húsmóðir. Fjölskyldan fluttist árið
1918 til Vestmannaeyja þar sem
hún bjó til ársins 1923 en sneri þá
aftur til Viðvíkur og bjó þar til
ársins 1935 en það ár flutti fjöl-
skyldan til Reykjavíkur.
Kristján kvæntist 31. júlí 1942,
Sigríði Bjarnadóttur frá Búðar-
dal, f. 29. janúar 1919, d. 17. des-
ember 1962. Þau eignuðust fjögur
börn og eru þrjú þeirra á lífi: 1)
Óskírður drengur, f. 26.4. 1941, d.
26.4. 1941. 2) Erna Margrét, f.
15.4. 1943, fyrrverandi maki
Trausti Jóhannesson,
f. 3.6. 1938, og eiga
þau íjögur börn,
Kristín, f. 19.11. 1962,
börn hennar Arnór
Trausti og Lilja Rós.
Einar Jóhannes, f. 7.5.
1965, sambýliskona
Björg Hávarðardóttir,
dóttir Einars, Gabrí-
ella Rós. Margrét, f.
4.5.1966, börn hennar
Símon Smári og Erna
Margrét. Trausti
Kristján, f. 20.4. 1973,
sambýliskona Sara
Steina Reynisdóttir.
Sambýlismaður Ernu er Símon
Ág^úst Sigurðsson f. 15.03.1943 og
eiga þau eina dóttur Ernu Rós, f.
10.1. 1983. 3) Ómar Árni, f. 22.2.
1949, sambýliskona Anna Krist-
björnsdóttir, f. 17.10. 1949 og eiga
þau tvö börn, Linda Björk, 6.5.
1982, og Kristján Freyr, f. 6.5.
1982, börn Önnu fósturbörn Óm-
ars, Kristbjörn Már, 17.10. 1968,
sonur hans Arnar Þór. Guðrún
Ósk, 22.5. 1973 og synir hennar
Valgeir Árni og Einar Logi. 4) Sól-
veig, f. 23.5. 1954, fyrrverandi
maki Eyvindur Ólafsson, f. 25.12.
1952, og eiga þau einn son Ólaf
Ragnar, f. 23.1. 1975, sambýlis-
kona Arna Dögg Ketilsdóttir, og
eiga þau eina dóttur Aniku Sól.
Eiginmaður Sólveigar er Sigþór
Ingólfsson, f. 27.1. 1944.
Seinni kona Kristjáns var Ragn-
heiður Þórólfsdóttir fráViðey, f.
21. október 1915, d. 4. september
1990. Hófu þau sambúð 1963.
Kristján hóf nám í húsasmíði hjá
Sigurði Halldórssyni, bygginga-
meistara, og lauk sveinsprófi árið
1941 og varð húsasmíðameistari
áriðl946. Kristján starfaði sem
húsasmíðameistari til ársins 1965
en þá hóf hann störf sem húsvörð-
ur og meðhjálpari í Langholts-
kirkju og starfaði þar til ársins
1993. Meðal þeirra verkefna sem
Kristján tók að sér var uppbygg-
ing Árbæjarsafns þar sem hann
starfaði sem yfirsmiður. og bygg-
ingameistari að fyrsta áfanga
Langholtskirkju, það er þeim
hluta sem nú er safnaðarheimili.
Kristján var einn af stofnendum
Meistai’afélags húsasmiða í
Reykjavík, Bræðrafélags Lang-
holtskirkju og Félags eldri borg-
ara í Reykjavík og nágrennis. Um
árabil átti hann sæti í stjórnum og
nefndum þessara félaga. Kristján
átti sæti í fulltrúaráði Sjálfstæðis-
fiokksins í Reykjavík um áratuga
skeið.
Utför Kristjáns fer fram frá
Langholtskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
KRISTJAN
JÓHANNES
EINARSSON
Það var sól og sunnudagur og
himnahliðið opnaðist. Englar Guðs
komu niður og sóttu foður minn,
Kristján Jóhannes Einarsson, bygg-
ingarmeistara, kirkjuvörð og með-
hjálpara. Það er sárt og söknuður er
mikill í hjarta okkar en þegar heilsa
og þrek er farið er dauðinn kærkom-
inn. Fyrstu minningar mínar um for-
eldra mína eru þegar þau voru að
byggja Skipasund 60, og ég var h'til
skotta fjögurra ára. Þau höfðu mig
ávallt með sér við vinnu þar. Mér er
minnistsætt þegar verið var að reisa
þaksperi-urnar, þá batt pabbi mig í
band sem fest var utan um skorstein-
inn og lengd bandsins var að enda
gólfplötunnar, svo ekki færi ég fram
af. Þannig var hugsun hans ávallt að
byrgja bmnninn áður en slysin yrðu.
Mikill dugnaður var í foreldrum mín-
um og unnu þau vel saman. Pabbi var
einstakur, hann gat hjálpað mömmu
við að útbúa snið af fötum en í þá daga
var allt saumað og saumað upp úr
gömlum íotum og fötum vent, sem
ekki þekkist í dag. En móðir mín var
mikil handleikskona. Hún saumaði,
prjónaði allt á okkur börnin og hjálp-
aði mörgum fjölskyldum með sauma-
skap. Ekki var mildð um sumarirí á
þeim tíma, en ávallt var farið á hveiju
sumri í Búðardal til móðurafa og móð-
urömmu Sólveigar og Bjarna. Þá var
farið í heyskap og pabbi fór í að smíða
eða endurbæta torfbæinn. Er farið
var í bíltúr þá var varla búið að skella
hurð en pabbi fór að syngja og við
systkynin tókum undir. Þannig lærð-
um við fjöldan allan af kvæðum. Alla
mína ævi hefur verið margt fólk í
kringum okkur, þar sem systkini
móður minnar og systkinaböm fóður
míns komu til Reykjavíkur var gott að
koma á Laugaveginn til Siggu og
Stjána, eins og mamma og pabbi vora
kölluð. Ætíð var pláss íyrir þetta fólk
að gista á meðan verið var að leita að
öðru húsnæði. Sumir dvöldu stutt og
aðrir lengur. Ég var svo lánsöm að
hafa ömmur mínar í sama húsi og við
bjuggum í Skipasundinu.
Móður mín Sigríður Bjamadóttir,
var ein af brautiyðjendum kvenfélagi
Langholtskirkju, en þegar hún varð
veik hætti pabbi störfum og hjálpuð-
umst að við að hjúkra henni þar sem
hún lá veik allan tímann heima. Hún
lést úr krabbameini í desember 1962
aðeins 42 ára og frá okkur þremur
bömum. Tók pabbi þá upp þráðinn við
safnaðarstarfið og starfaði hann þar
sem kirkjuvörður og meðhjálpari alla
tíð síðan. Hann var einn af stofnend-
um Bræðrafélags Langholtssafnaðar,
og var húsameistari Safnaðarheimilis-
ins Langholtskirkju.
Pabbi kynntist fljótlega góðri konu
Ragnheiði Þórólfsdóttur frá Viðey og
hófu þau sambúð. Tók hún fullan þátt
í starfi með honum í kii'kjunni. Lang-
holtskirkja var þeim afar kær og helg-
uðu þau kirkjunni krafta sína. Ekki
vom fá skiptin sem þau komu með
heimabakað brauð fyrir alla þá sem
unnu sjálfboðavinnu við kirkjustarfið.
Er pabbi gerðist meðhjálpari var séra
Áralíus Níelsson prestur þar en síðar
kom séra Sigurður Haukur Guðjóns-
son.
Það var mikið skipulag sem þurfti
að vera svo ekki rækjust á athafnir
prestanna og unnu þeir þrír saman vel
úr öllum málum sem upp komu. Lang-
holtskirkjukórinn átti hug pabba og
Lillu og fóra þau allar utanlandsferðir
með kómum. Kórfélögunum fannst
þau ekki geta farið án þeirra og þau
ekki verið án kórsins. Þessu unga kór-
fólki fannst að þarna væm foreldrar
þeirra með þeim. Jón Stefánsson, Ólöf
Kolbrún Harðardóttir og Garðar
Cortes ásamt kómum vom eins og ein
stór fjölskylda. Ragnheiður og pabbi
fóm margar utanladsferðir. Þau
höfðu yndi af því að dansa og vora
virkir meðlimir í Kátu fólki. Ragn-
heiður lést í september 1990. Eftir
það bjó pabbi í nokkur ár einn í Skipa-
sundinu og sá alfaiið um sig, með
eldamennsku, þvotti og öðram heimil-
isstörfum. Hann hélt áfram öllum
hefðum sem sköpuðust í gegnum árin
svo sem jóladagskvöldverði fyrh- okk-
m- bömin, maka, bamabömin og
barnabamaböm. En börnin og bama-
börnin vora honum afar kær.
Pabbi var einn af stofnendum Fé-
lagi eldri borgara og nágrennis en þar
kynntist hann góðri vinkonu Jóhönnu
Einarsdóttur frá Dúnk. Þau áttu góð-
ar stundir saman hjá eldri borguram
og á sumrin fóra þau með okkur böm-
unum í sumarbústaði og einnig eina
ferð til Benidorm.
í febrúai’ 1998 fluttist pabbi á
Hrafnistu í Hafnarfirði og það kom
honum á óvart hvað það var gott að
vera þar. Hann naut sín vel þar enda
er það gott heimili. í desember 1998
fékk pabbi blóðtappa og varð heilsan
lélegri með tímanum, en alltaf var
hann glaður, þakklátur fyrir það sem
gert var fyrir hann og ávallt tilbúinn
til að koma í heimsóknir til okkar
bamanna.
Elsku hjartans pabbi minn, það er
sárt að kveðja þig en ég veit að þér
verður vel tekið hinum megin og
minningin um þig lifir áfram með mér.
Haf þú þökk fyrir allt sem þú hefur
gefið mér og minni fjölskyldu.
Þín dóttir,
EmaMargrét.
Elsku afi okkai’, nú ertu farin frá
okkur. Einhvem veginn er aldrei
rétti tímin til að skilja að eilífu en við
eram ekki spurð, heldur erum við
þátttakendur í þessu lífi.
Sú festa sem einkenndi þig er nú
minningin ein, við hugsum til þín og
það hryggir okkur að þú ert ekki
lengur hér hjá okkur. Allar þær góðu
stundir sem við áttum með þér. Við
gleymum aldrei þegar við komum á
jólaböllin til þín og Lillu í Langholts-
kirkju og heimsóknunum í Skipa-
sundið, þar var alltaf tekið vel á móti
okkur, þið vilduð allt fyrir okkiu- gera.
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vom grætir
þá líður sem leiftur af skýjum
ljósgeisli af minnmgum hlýjum.
Elsku afi, Guð veri með þér.
Þín bamabörn,
Linda Björk, Kristján
Freyr, Guðrún Ósk og
Kristbjöm Már.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
JÓNÍNA GUÐRÚN EGILSDÓTTIR,
fyrrum húsfreyja,
Rauðafelli, Bárðardal,
Lyngheiði 9, Hveragerði,
lést föstudaginn 19. maí.
Kveðjuathöfn verður í Kotstrandarkirkju laug-
ardaginn 27. maí kl. 14.00.
Útförin ferfram frá Lundarbrekkukirkju laugardaginn 3. júni kl. 14.00.
Egill Gústafsson, Helga Haraldsdóttir,
Vigdís Gústafsdóttir,
Jón Gústafsson, Lotta Wally Jakobsdóttir,
Björn Gústafsson, Herborg ívarsdóttir,
Eysteinn Gústafsson,
Svanborg Gústafsdóttir, Vörður Ólafsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku afi okkar og langafi. Okkur
langar að kveðja þig með nokkram
minningum sem era ofarlega í huga
okkar allra.
Þú hefur ávallt verið höfðingi ætt-
arinnar og hafðir þú oft síðasta orðið.
Við voram sem börn oft með þér upp í
kirkju að reyna að hjálpa til, setja
stólbekkina upp eftir messu og bera
til stóla og borð. Einnig vora
jóladagskvöldin ánægjuleg heima hjá
þér því þá hittumst við öll sömul.
í huga okkar ert þú ofarlega ásamt
tóbaksdósinni þinni og þínum tóbaks-
klútum, því ekki voram við gömul,
varla farin að ganga þegar þú kenndir
okkur að taka í nefið með þér, með því
að banka tvisvar sinnum á dósina þá
opnaðir þú hana og þá tókum við smá
tóbak milli fingranna og séttum á
handarbakið þitt, svo fékkst þú þér í
nefið. Alltaf var hægt að treysta því
þegar tóbaksklútar komu í tísku að
þú ættir nokkra aflögu fyrir okkur,
því þú áttir ógrinni af þeim. Þegar við
uxum úr grasi og bamabarnabörnin
komu var þetta það sama sem þú
kenndir þeim, og allh’ höfðu gaman af
þessum leik þínum.
Við þökkum fyrir þann tíma sem
við höfum átt með þér og þá góðu siði
sem þú varst ávallt að kenna okkur.
Farðþúífriði,
friður Guðs blessi þig,
hafðu þökk fyrrir aÚt og allt
GekkstþúmeðGuði,
Guðþérnúfylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
Hvíl þú í friði, guð blessi þig og
minningu þína.
Elsku mamma, Ómar og Solla,
megi algóður Guð gefa ykkur styrk í
ykkar sorg.
Þín bamaböm,
Kristín, Einar, Margrét,
Trausti Krislján, Ema Rós
og baraabamaböm.
Góður vinur hefur lokið farsælli
jarðlífsgöngu sinni.
Við hjónin kynntumst Kristjáni
fyrst eftir að hann fór að búa með síð-
ari konu sinni Ragnheiði Þórólfsdótt-
ur, Lillu eins og hún var kölluð. Heim-
ilisvinátta var á milli þeirra og okkar
hjónanna. Þau vora mjög gestrisin og
var alltaf jafnnotalegt að koma til
þeirra.
Kristján var hlýr og elskulegur
maður, hógvær, hress í anda og léttur
í lund. Það var notalegt að vera í náv-
ist hans og það var eins og svartsýni
þrifist ekki þar sem hann var. Erfið-
leikar vora ekki til að skipta skapi yfir
heldur til að takast á við. Hann lagði
því oft ómælda vinnu í að koma mál-
um áfrarn og átti yfir að ráða bæði
mikilli orku og hugkvæmni til að
finna bestu leiðimar til að leysa þá
hnúta sem þurfti til að allt færi á flug-
ferð. Ekki var hann með ofríki eða
hávaða, það var ekki hans stíll en hóg-
værð, rökum og töfrum léttleikanj;
sem gerðu alla ánægða beitti hann af
mikilli list og allar nauðsynlegar dyr
vora opnaðar til að mál gengju fram.
Mikinn hluta starfsævi sinnai’ vann
Kristján fyrir Langholtskirkju. Því
starfi unni hann og rækti með stakri
prýði og samviskusemi. Hann var
mikið snyrtimenni í allri umgengni
hvort sem var á heimilinu eða starfs-
vettvangi. Þegar venjulegri starfsævi
lauk vann hann m.a. að félagsmálum
aldraðra og sýndi þar sama dugnað-
inn og ósérhlífnina og ávallt áður. Þar
sem hann tók að sér forystu í málum
gengu þau fram föstum skrefum þvf*
Kristján var fylginn sér og það vissu
menn. Kristján var orðheldinn og
traustur maður og hann gerði kröfu
til þess að fólk stæði við orð sín og
gjörðir.
Krisján og Lilla vora fólk gleð-
skapar og góðra vinafunda. Þar var
reglusemin í öndvegi og krafturinn og
lífsfjörið geislaði af þeim hjónum og
smitaði frá sér í ríkum mæli. Þau vora
því æði oft hrókar alls fagnaðar.
Kristján var mjög hjálpsamur
maður, traustur og öraggur. Það var
því gott að leita til hans. Hlýja hans
og brosmildi seyddi fólk að honum.
Margur varð því léttari í spori eftir að
hafa rætt við Kristján.
Kristján varð fyrir erfiðum veik-
indum þegar hann skyndilega missti
máttinn og átti bágt með að tjá sig.
Hann tók því af miklum dugnaði og
æðraleysi og hann missti ekki hlýja
brosmilda svipinn sinn.
Við kveðjum góðan vin með söknuði
þótt við efumst ekki um að honum sé
vel borgið á nýjum vegum með þeim
sem á undan era farnir. Blessun fylgi
minningu góðs drengs og bömum
hans og aðstandendum öllum flytjum
við hjónin innilegar samúðarkveðjur.
Páll V. Danielsson.
Formáli minn-
ingargreina
ÆSKILEGT er að minningar-
gi-einum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um. f|
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
INGÓLFUR BJARNASON
bóndi,
Bollastöðum,
sem lést mánudaginn 22. maí, verður jarðsett-
ur frá Bergsstaðakirku þriðjudaginn 30. maí
kl. 14.00.
Guðrún Steingrímsdóttir,
Birgir Ingólfsson, Ragna Á. Björnsdóttir,
Bjarni B. Ingólfsson,
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför
JÓNASAR SIGURÐSSONAR
kaupmanns,
Hverfisgötu 71.
Ragnhildur Sigurðardóttir,
Hannes Sigurðsson, Sigurást Sigurjónsdóttir,
Þorgerður Sigurðardóttir
og systkinabörn.