Skírnir - 01.01.1887, Page 21

ALMENN TÍÐINDI.
23
þeir vildu láta mannrjettindin2) bera sigur úr býtum. jbetta er
lika frá vísdómsdjúpi Krists runnið, sem bauð manninum að
elska náungann sem sjálfan sig. það er í þeim anda að sá
kraptur er fólginn, sem megnar að leysa úr vandamálum þegn-
legs sambands og koma þjóðmenningunni lengra áfram». -—
Hið visindalega — eða meir veraldlega, ef svo mætti lcalla —
höfuðráð hans er, að aftaka alla fasteign, láta jörðina eða
jarðveginn öllum jafnheimilan og loptið og vatnið. |>að er
með öðrum orðum: allt land og öll lóð verður að þeirn al-
menningi, sem allt þegnsambandið hefir sjer til nytja, eða það
verður leiguburður lands og lóðar, sem stendur straum af öll—
um höfuðþurftum þegnsambandsins. þar næst heimtar Henry
George afnám hers, tolla og ríkisskulda, og kallar þær rjett-
nefnda bölbyrði frá fyrri tímum og kynslóðum. f>ó flestir verði
að játa, að hann tali satt um fleygiferð framfara og uppgötv-
ana, um kur og óeiru í hugum manna, og svo frv., þá efast
sumir um, að höfuðráð hans um jarðeignina sje svo óyggjandi,
sem hann ætlar. En margir hafa á kenning hans fallizt. Að
svo mikil ummyndan, sem hann fer hjer fram á, hljóti að eiga
sjer langan aldur, má þó helzt ætla, en hitt mundi þó síður
enn svo flýta fyrir henni, ef tekið yrði til umturnunarrúrræða.
jbað verður þó ekki betur sjeð, enn að hann uggi sjálfur, að
svo muni fara.
Um horf og afstöðu með ríkjum.
Dýrmæti og nauðsýn friðarins viðurkennd af öllum sem
fyr, en þó hafa þeir atburðir orðið á sumum stöðum árið sem
leið, að mjög þótti tvísýnt um, hvort friðarreipin hlytu ekki
að slitna í vorri álfu. Við útgöngu ársins sáust enn ský á
lopti, sem margir ætluðu, að á hríðir mundu vita, þó þau
2) H. G. ítrekar ekkert optar enn það, hve menn verði að varast að
gera aðskilnað milli skyldunnar við náungann og skyldunnar við
sig sjálfa.