Skírnir - 01.01.1887, Qupperneq 76

78
Ítalía.
Efniságrip. Saraband Ítalíu við stórveldi, þingþref og fl. — Af páfa.
Nokkuð af fjárhag, flota, og af sigling konungs til flotastöðva. —
Stakkaskipti Rómaborgar. — Af íöstuiþrótt. — Mannalát.
«Eigum járn í elldi þrennt — eitthvert verður brennt» —
svo mega Italir segja, því svo hefir fyrir þeim reyndin orðið,
síðan einingarlag komst á lönd þeirra, eða ltalia komst í stór-
veldatölu. þeir hafa jafnan haft ýmist í takinu um bandalag
við önnur stórveldi — í raun rjettri við þrjú rjálað: þýzka-
land, Austurríki og England — en vináttusambandinu við
Frakkland hafa að eins hinir fáliðaðri verið meðmæltir. Banda-
lagið við þýzkaland og Austurríki varð þeim dýrara enn margir
mundu kjósa, er þeir urðu að hyggja af hinum ítölsku hjeröð-
um eða landspörtum sem liggja upp frá Adríubotnum og til
Austurríkis heyra (Suðurtýról og nokkuð af Illyríu). Hjer járn
brennt fyrir «Irredentistum», þeim þjóðvinum ítala, sem ákaft
hafa heimtað þeim löndum skilað Italíu, eða þau frá Austur-
ríki þrifin. þeir kalla þeim sleppt að baugþaki í sambands-
kaupunum. Italir hafa lengi haft góðan augastað á landnámi
fyrir handan Miðjarðarhaf, einkum í Túnis, en hjer fór svo
sem þeir sízt áttu við búið, að vinur þeirra í Warzin (Bismarck)
unni heldur aldarfjendum þýzkalands þess fengs — og þar
fór svo annað hnossið. Að hans ráði slepptu þeir líka fylgi
við Englendinga i atförunum á Egiptalandi. því er, sem von
er, þeirri spurningu opt kastað fram á þinginu, eða í blöð-
unum, hvaða árangur Italía hafi haft af bandalaginu við lceis-
araveldin. þeir sem seinustu árin hafa setið í ráðaneyti
Umbertós konungs, eru — eins og konungur sjálfur — sam-
bandinu mjög sinnandi, og kalla þá alla skammsýna menn,
sem í það hníta. I byrjun ársins (umliðna) beiddust menn
skýrslu á þinginu af Róbílant, ráðherra utanríkismálanna, um
hvað stjórnin ætlaði fyrir sjer á Balkansskaga (Eystri Rúmelíu),
og þá varð einum manni að orði: «1 þjóðrjettindamálum skal