Skírnir - 01.01.1887, Blaðsíða 89

BELGÍA.
91
nóg af því liði áður, einkum ef satt er, að hjer hýrist að jafn-
aði í vistum 2—3 hundruð byltingapostula frá öðrum löndum,
og þar sem þrjú blöð sósíalista hafa 70—80 þúsundir kaup-
enda, má kalla að verkmannafólkið skorti sizt andlegu fæðuna.
Eptir að óeirðaveðrinu slotaði, var haldið áfram með funda-
höld, en hjer var öllum ræðum snúið að einu aðalefni, eða al-
mennum kosningarjetti. Að því svo orðum vikið áður í bækl-
ingi, sem nefndist «Spurningakver (Katekismus) fólksins»:
«Hvað áttu að gera ?» — «Brjóta af oss þrældómsokið, sem
á oss liggur» — «Hvernig má það gera?» — «Með almenn-
um kosningarjetti». — «Hvernig geturðu hann fengið?» —«Frá
hverri krá og kytru i landinu eigum vjer að skipast í eina
fylkingu, halda svo til Bruksels og heimta hann oss til handa»,
— Eptir þessu var svo breytt 15. águst, að til höfuðborgar-
innar hjeldu eitthvað um 15,000 manna, og höfðu með sjer
bænarskrá sem nefnd manna afhenti Beernaert, forseta stjórn-
arinnar, og báðu hann leggja málið til umræðu á hinu nýja
þingi. Allt gekk hjer óspektalaust, enda var mikið herlið fyrir
í borginni, og allir verðir fjölskipaðir, þar sem prósessian fór
um stræti. Aður, eða 8. júní, höfðu nýjar helmingakosningar
til þingsins farið fram, og höfðu klerkavinir, þeir sem við völdin
sátu, fengið sinn afla drjúgum aukinn, og þeim varð þar, sem
vita mátti, bezt til liðs, er mest hafði á gengið og verst spell-
virkin verið framin. I þingsetningarræðu konungs (9. nóv.) var
ekki á kosningarrjettinn minnzt, en mörgum lagabótum heitið
verkmönnum i vil, t. d. um gerðardóma í deilum við verk-
smiðjumeistara og vinnuveitendur, nýjar reglugjörðir um vinnu
kvenna og barna, viðurlííisábyrgð á elliárum og fl. þessh.1)
’) Á slíku er ekki vanþörf í Belgíu, en við sumu vant að gera, ef það
er ekki ýkt, sem saga eins manns segir frá námum í Charleroi um
líftð á þeim neðri bygðum. Hún er sem sagt væri af vist í helvíti.
Myrkrið, skímubirtan af ljóskerunum, stækjuhitinn, ódaunninn, af-
skræmisútlit karla og kvenna — töturbúnar eða hálfnaktar, sem þær
eru, og blygðun sneyddar — allt er í ímynd fordæmingarlífsins. Á
hitt er og vikið, að snápar sæti hjer færi að bjóða fríðum stúlkum
árennilegri kosti.