Skírnir - 01.01.1887, Síða 130

132
GRIKKLAND.
inga. {>ær fóru fram 16. janúar þ, á. og við þær efldist fylgis-
flokkur Tríkúpis til mikilla muna. — J>ví má hjer bæta við,
að Georg konungur dvaldi um tíma í París í haust eð var á
heimleiðinni frá Danmörk, og hafði einn blaðamanna tal af
honum um mál álfu vorrar og pólitík Grikklands. Konungi
fórust svo orðin um Evrópu, að öll skipan, sem nú væri á
málum hennar, væri á komin fyrir þá atburði, sem svo margir
ættu bágt að gleyma, sem röskuðu jafnvægi ríkjanna, af því
sumir hyrfu á gamlar yfirdrottnunarleiðir — leiðir þeirra Karls
fimmta, Loðvíks fjórtánda og Napóleons fyrsta. Slíkt gæti ekki
til lengdar vel gefizt, og því væri öll sldpunin svo stopul. Ríki
sitt mundi nú í ró horfa á, hverju fram yndi og bíða betri
giptu; það ætti Frakklandi mikið gott upp að inna — og um
leið minntist hann lofsamlega á þá Gambettu og Freycinet —,
en Barthelemy Saint-Hilaire1) hefði spillt máli fyrir Grikkjum.
Konungur talaði með mikilli virðingu um Tríkúpis, um kjark
hans og vitsmuni, og kvaðst þess öruggur, að Grikkjum mundi
vel vegna meðan þeir ættu slíkan leiðtoga.
Mánudaginn 13. desembers byrjuðu mikil og viðhafnarrík
hátíðarhöld í Aþenuborg í minningu þess, að krónprinsinn var
til lögaldurs kominn og vann eið að rikislögum Grikkja. Há-
tíðin stóð vikuna út með uppljómun og dýrðarskrúði borgar-
innar, auk annars fagnaðar. Eiðinn vann Konstantín krón-
prins («hertogi af Spörtu») í höfuðkirkju borgarinnar fyrsta
hátíðardaginn, og þann dag töluðu þeir báðir, konungur og
son hans, snjallt og skörulega til lýðsins af hallarsvölunum.
Konungur minntist í ræðu sinni á þjóðrækilegt uppeldi prins-
ins, því hann hefði viljað gera hann í hverja taug að hellensk-
um manni. Hinn ungi prins þakkaði með fögrum orðum fyrir
alla þá ástúð, sem hann hefði ávallt mætt af fólksins hálfu, og
sagði sjer alhugað að verja kröptum og lífi áhugamálum grískra
manna til framgöngu, farsæld Grikklands til eflingar.
’) Fyrir utanríkismálum á Frakldandi 1881 — 82. A það minnzt í fyrra,
að Frakkar vildu vera Grikkjum heldur innanhandar í deilunum og
fara að þeim sem skapraunaminnst.