Skírnir - 01.01.1887, Qupperneq 132

134
DANMÖRK.
þeir flikuðu málskrúði frelsisins og ljetu svo, sem það streymdi
allt út úr lund og hjarta, sem ljek í kring um þá í andlopti
nýrra tíma. þesskonar mönnum vill jafnan kippa í einveldis-
aldar kynið, þegar á æfina sækir, en glýja koma á þau augu,
sem urðu svo oturleg við tíbrá frelsisins. þeir menn finnast í
öllum löndum, þar sem svo skammt er síðan að umskipti urðu
á stjórnarháttunum, en í Danmörk eru þeir, ef til vill, of margir.
Hin uppvaxandi kynslóð biður nú eptir, að bæði þeir og hinir,
sem þreyja einveldisöldina og hafa henni einni innlífaðir verið, tín-
ist á burt veg allrar veraldar. — þegar í hinn flokkinn er
skyggnzt, verður þvi ekki neitað, að sumir hafa hjer geipað og
gjálfrað, og sumir ekki fengið annað enn titring af tibránni,
sem vjer nefndum. Hinir fæstir, sem fengu við morgunroða
nýs tíma staðgott skyn og glöggva sannfæring, og með henni
þrótt og stilling. Síðan Tscherning leið, hafa vinstri menn ekki
átt neinn leiðtoga, sem slíkt mætti um segja. Hann hefði
aldri fallizt á «visnunarpólitíkina». það lætur nú nærri, sem
hægrimenn segja, að hún hafi orðið rothögg á máli vinstri-
manna sjálfra. Holstein frá Hleiðru hefir jafnvel verið henni
mótfallinn, og i sumar ljet hann í ljósi á einum fundinum, að
nú mundi bezt að finna aðra slungnari baráttuaðferð. Aður
hafði annar kappi í liði vinstrimannna — Brandes doktor —
sagt, að hún hefði reynzt ónýt, og þann ósigur, sem vinstri
biðu í fyrra á þinginu (1885—86), hefði beinlinis af henni
leitt. En hverra bragða skyldi nú leitað? Skömmu á undan
þinggöngunni í haust (1. okt.) hjeldu vinstrimenn fund í leik-
húsinu Kasínó, og þar var fallizt á ráð Holsteins: að snúa
við, bregðast greiðlega við nýmælafrumvörpum stjórnarinnar,
skoða fjárframlagafrumvarpið í krók og kring, verða vel við
öllum sanngjarnlegum fjárkvöðum, og frv. — en reka ekki
annað aptur enn óheimildarlögin og framlagakröfurnar til vig-
girðinganna um höfuðborgina. Bágt annað að sjá, enn hjer
væri ráðið til að slá undan, en hvernig úrræðið hefir gefizt — eða
þingsagan 1886—87 — verður að koma í næsta árgang
þessa rits.
Framan af sumri lítið um pólitisk fundahöld, en þau lifn-