Skírnir - 01.01.1887, Blaðsíða 137

DANMÖRK.
139
júní og kom þaðan aptur i næsta mánuði, og kom þá dóttir
hans þyri með honum og börn hennar. I október heimsóttu
foreldrarnir hana í Gmiinden, en eptir heimkomu þeirra krón-
prinsinn og kona hans. Heimsókn hafði konungur vor af
mörgu tignu fólki: af konu hertogans af Chartres og dóttur
þeirra í júní, af hertoganum sjálfum og syni hans í júlí, af
Oskar Sviakonungi og tveim sonum hans í s. m. Krónprins-
inn og kona hans höfðu i byrjun ársins gist Sviakonung {
Stokkhólmi, en þegar prinsinn fylgdi þyri systur sinni til
Gmunden í júlí, kom heim með honum bróðir hans Georg
Grikkjakonungur; nokkru siðar drottning hans, krónprinsinn
griski, Konstantín, og fleiri systkini hans. I ágúst kom hjer
Portúgalskonungur, sem fyr er getið, og snemma i september
Alexandra dóttir konungs vors frá Englandi.
Mannalát. Vjer getum þessara: 2. febrúarm. dó C. A.
H. Kalckar, öldungur meðal danskra presta og hafði þá tvo
um áttrætt. Hann var Gyðingur borinn, og stundaði fyrst lög-
fræði, en tók um tvitugt kristna trú, og byrjaði þá á guðfræð-
inni. Hann var talinn með lærðustu guðfræðingum, og eptir
hann eru fjöldi rita og ritgjörða, mest allt sögulegs efnis.
Hann átti mikinn þátt í biflíuþýðingunni dönsku, hinni síðustu
(1845 — 47). Hann gekkst mjög fyrir kristniboði frá Danmörk
meðal heiðinna þjóða. Eitt af höfuðritum hans er: «Livs-
billeder af Quds Riges Historie»; af því kom 4. bindið á prent
nokkru fyrir lát hans. — þess prests skal enn geta, sem hjet
Hans Knudsen, og dó 73 ára að aldri 16. febr. það er
ekki sökum prestskaparins — eða kristniboðs í Trankebar
(1838—45) — að minning þessa manns mun lengi uppi og i
heiðri haldin, heldur fyrir hitt, að hann efra hlut aldurs síns
gaf sig svo með lífi og sál við liknarverkum við vönuð eða
vanheil börn og örkumluð, og síðar eldri krypplinga, að frammi-
staða hans og dæmi vakti lækna og aðra menn til athafna,
kom miklum fjelagssamtökum til leiðar, skjólshúsum, iækning-
um, vinnukennslu eptir ástandi hvers um sig og öðru námi,
og svo frv. Að stofnun hans var mesti gaumur gefinn, er
læknafundurinn var haldinn í Kaupmannahöfn, og i Gautaborg