Skírnir - 01.01.1906, Blaðsíða 4

4
Kristján konungur IX.
Skírnir.
Vilhjálmur hertogi hafði falið Friðrik konungi VI á
hendi fjárhald sona sinna. Konungi var það og allskylt
mál, því að þeir voru svilar Vilhjálmur og konungur. Nú
var Kristján prins heitinn í höfuðið á Kristjáni Friðrik,
er um stund hafði heitið Noregskonungur og síðar varð
Kristján VIII, og höfðu þau hjónin veitt sveininum guð-
sifjar. Það atvik mun einna mestu hafa um það ráðið að
sveinninn kom til fósturs í Danmörku, því að Kristján
Friðrik krónprins kvað eigi annað hlýða, en að nafni
sinn yrði danskur borgari og undir það búinn að ganga
í þjónustu Danmerkur.
Friðrik konungur tók þá sveininn til Kaupmanna-
hafnar 13 vetra, réði hann því að Kristján ungur gekk í
landhersskólann, en mælt er að sjálfur hann hafi heldur
kosið að verða sjóliðsforingi. Foringjanafnbót fékk hann
í hernum strax eftir ferminguna, en þá var hann 17 vetra.
Nokkru síðar fékk hann bústað í Gulu-höllinni í Amalíu-
götu, þar sem iiann svo bjó full 25 ár, fram á fyrstu
konungsár sín.
Friðrik konungur hafði mestu mætur á Kristjáni
prins. Eigi varð konungi sona auðið með drotningu
sinni, er á legg komust — lifðu ekki nema 2 dætur af 6
börnum — og lét hann oft orð falla urn það að slíkan son
hefði hann sér kosið, sem Kristján var. Árin 1837 og
1838 fór Kristján prins tvær ferðir til Englands fyrir
konung til að fagna drotningunni ungu, og vera við
krýning hennar. Var Kristján prins árinu eldri en
Viktoría.
Einn af tignarhöfðingjum Danmerkur á þeim árum
var Vilhjálmur landgreifi frá Hessen. Hann var kvæntur
systur þeirra Kristjáns VIII og Ferdinands prins, en þau
voru börn Friðriks rikisarfa Friðrikssonar V, en Frið-
rik ríkisarfi var hálfbróðir Kristjáns VII. Vegna þessara
námægða við dönsku konungsættina var landgreifasonurinn
frá Hessen háttsettur hershöfðingi hjá Dönum, enda talinn
hinn nýtasti og skörulegasti maður, bjó hann síðari hluta
æfi sinnar í Kaupmannahöfn og andaðist þar níræður 1867.