Skírnir - 01.01.1906, Blaðsíða 8

8
Kristján konungur IX.
Skírnir
hið megnasta hatur á sér hjá Dönurn með æsingum sínum
og óvirðing á dönsku þjóðerni og danskri tungu, og var
þó maðurinn fremur danskur en þýzkur og kona hans
aldönsk. Sá keppinautur um krúnuna dönsku féll því úr
sögunni, og var gerr landrækur 1851, keypti danska ríkið
fasteignir hans fyrir stórfé, og tók af honum það heit, að
sjálfur hann og niðjar hans létu ríkiserfðina í Danaveldi
afskiftalausa, en eigi hélt lia.m það betur en svo, að þeg-
ar Friðrik VII dó, afsalaði hann »réttarkröfu« sinni í
hendur Friðrik syni sínum, og tók hann sér hertoganafn
í »erfalöndum« sínum og nefndist Friðrik VIII, en stór-
veldin, sem þá hremdu löndin, sópuðu honum af sér; en
þær sárabætur fengu Agústenborgarar síðar meir, aðViktoría
dóttir þessa Friðriks varð keisaradrotning á Þýzkalandi,
gift Vilhjálmi II.
I Slésvíkur-ófriðnum hinum fyrri, sem hófst 1848, var
Kristján prins hershöfðingi við riddaraliðið, en eigi tók
hann þátt í orustum. Elztu bræður hans 2 voru háðir í
uppreistarliðinu.
Eftir að Friðrik VII var seztur að ríkjum við dauða
föður síns 20. janúar 1848, var ríkiserfðamálið tekið upp.
í stjórnartíð Kristjáns VIII munu menn helzt hafa haft
augastað á Friðrik prins frá Hessen, ekki sízt er hann
varð tengdasonur Rússakeisara, en það hjónaband stóð
mjög stutt, kona hans andaðist fyrsta hjúskaparárið, og
liann var þá enn ekkjumaður og barnlaus, er nú var leitað
ríkisarfa. Einhver umleitan var með stórhertoga Pétur í
Aldinborg á Þýzkalandi, en hann þótti mjög svo þýzk-
lundaður. Að fá prins frá Rússlandi af Gfottorp-ættstuðl-
inum þótti eigi hlýða, og sérstaklega búist við að illa
mundi mælast fyrir lijá frændunum í Svíþjóð og Xoregi,
en þar höfðu Danir þá mest sitt traust gegn ásókninni
að sunnan.
Ekkert bendir til þess að Kristján prins hafi sjálfur
haldið sér fram eða sózt eftir konungdómi, en til hans
lmigu nú hugir manna. Réði þar mestu um trygð lians
við Danmörku frá upphafi og í annan stað vonuðu menn