Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.04.1908, Síða 10

Skírnir - 01.04.1908, Síða 10
306 Konráð Gíslason. væri tíminn sinn að taka miðdegisblund. Þá vatt Konráð ■sér undir hann og hóf hann upp á klofbragði og kastaði honum yfir í legubekk í stofunni, og var Magnús þó all- mikill vexti. Konráð var og syndur vel, og hann barg einu sinni lífi Páls í Bessastaðatjörn. Allstórlyndur var Konráð og óvæginn. Hann barði, að sögn Páls, einhverju sinni á einum skólabróður sínum, og lektor karlinn sagði við hann: »Þú ert fauti, Konráð«. »Það má nú maður manni segja«, varð piltinum að orði, en Jón lektor þótti bráður. Konráð varð þykkju- þungur er aldur færðist yfir hann. »Maður á aldrei að fyrirgefa neitt«, hefir systurson hans eftir honum. Þeim huga var stefnt til Guðbrandar Vigfússonar. Osagt skal, hvort skap hans hefir mýkst síðasta áratuginn, er lífs- skoðun hans breyttist upp úr láti konunnar, hennar sakn- aði hann mikið, en þess varð Jón Þorkelsson, nú land- skjalavörður, var, að Konráð vildi gera honum það sem allra-áþreifanlegast, með svo alveg stakri elskusemi, að hann gyldi ekki í einu né neinu Guðbrandar. En Jón var Guðbrandi mjög nákominn og handgenginn. Konráð var lengst æfi ekki orðvar maður, og lét alt fjúka, og meinlegur var hann í kviðlingum og það við vini sína: »Hið ytra virtist sumum kalt«. — Svo kvað Grímur. Það eru tvennar sögurnar um það, hvernig Konráð einangraðist út úr hóp Islendinga. Steingrímur rektor hefir sagt mér, að hann muni ekki eftir Konráði á íslend- inga-samkomum þessi 20 ár eða betur, sem hann var í Höfn, nema í skilnaðarveizlu fyrir Kristjáni Kristjánssyni, er síðar varð amtmaður. Það mun hafa verið 1854. Það þótti nýlunda, að Konráð sótti það samsæti — þeir Krist- ján voru fornvinir. Þá mælir Jón Sigurðsson fyrir minni Konráðs, vel og vinsamlega sem vænta mátti, en Konráð þoldi ekki, af því að það var Jón, og greip fram í með ónotum og stökk á burt. En Bergur heitinn Thorberg sagði svo frá, að síðast er Konráð hafi setið veizlu með Islendingum, þá hafi verið mælt fyrir minni hans, og þegar hann hafi verið nefndur til í ræðunni, þá hafi einn
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.