Skírnir - 01.01.1912, Qupperneq 2

2
Listin að lengja lífið.
Þetta eru ráðin sem líkaminn hefir til að halda jöfn-
um hita á sér, en þau eru ekki einhlít þegar til lengdar
lætur, hvorki til að verjast mjög miklum kulda né hita.
Við þolum vel að standa allsnakin stutta stund í töluverðu
frosti og sömuleiðis í afskaplegum hita — máske yfir 100(>
þurra hita, en að eins stutta stund. Til eru þó þeir menn,
sem þola þetta betur en fjöldinn. Þeir hafa vanið sig við,
hert líkamann gegn hita og kulda.
Það er einungis suður við miðjarðarlínu, að mann-
eskjurnar þoia að ganga naktar. Þar eru hitabreyting-
arnar ekki meiri en svo, að líkaminn getur neytt sinna
ráða til að halda hitaframleiðslu og hitaeyðslu sinni í jafn-
vægi. Annars staðar á hnettinum geta menn óvíða komist
af klæðlausir.
Svo er talið, að ef loftið kólnar ekki niður úr 27° C,
geti blóðhitinn haldist í jafnvægi og líkaminn þoli við
fyrir kulda klæðalaus. Hins vegar má hitinn ekki stíga
mikið fram úr 37° C, því þá fer að verða ofmikið af svo
góðu. Svitinn getur þó lengi hjálpað. Til þess að verjast
þeim hitabreytingum, sem líkaminn sjálfur er ekki einfær
um að þola sér að skaðlausu, höfum vér klæðnaðinn og
klæðum okkur misjafnlega skjólgóðum fötum eftir veðráttu
og árstíðum.
Með því að venja sig við kulda, má komast af án
margra fiíka, sem fólk er annars vant að klæðast í. Mætti
með því spara stórfé og um leið tryggja sér betri heilsu.
Því miður er vaninn sá, að dúða sig of heitt. Við þetta
fær hörundið svo sjaldan tækifæri á að neyta sinna upp-
runalegu ráða, og missir Tyrir það hæfileikann að geta
varist kuldanum. Þeir sem frá barnsaldri hafa vanist of
miklum hita, verða ætíð kulsælir. Víðast hvar eru börn-
in vanin á mikinn hita, en engan kulda. Þau eru reifuð
ótal reifum, og breitt yfir höfuð á þeitn þykkum sængum
og rekkjuvoðum. Ur heitu vatni eru þau lauguð og var-
ast að láta kaldan gust koma að þeim. Svona meðferð
leiðir til þess, að börnin verða mjög viðkvæm gegn öllum
kuldaáhrifum og þola ekki að neitt blási á móti.