Skírnir - 01.01.1912, Blaðsíða 26

26
Gröngu-Hrólfr.
þeira, en þá beitir hann brögðum, og svíkur þá í trygðum,
ng lýkur svo, að borg þeirra (eða aðal-vígi)1) er unnin,
»Gurim« fellur, en »Rollo« verður að flýja úr landi. Þessi
»Gurim« eða Gormr er hinn eini af frændliði Hrólfs í
»Dacia«, sem Dúdó kann að nafngreina, og er auðsætt,
að hann hefir að eins haft mjög óljósar sagnir af þeim
frændum, en það sem kemur heim við sögu Göngu-Hrólfs
er þetta, að faðir Hrólfs gengur næst konungi að völdum
og virðingu og eignast lönd fyrir utan ríkið, en sonur
hans fellur í viðureign konungs við víkinga, og Hrólfr
verður sjálfur að leita af landi burt. Með því að bæði
Göngu-Hrólfr sjálfur og bróðir hans (Einarr) fara land-
flótta fyrir sama konungi, þá er hér komið nóg tilefni til
þess, að lik saga myndaðist um upphaf Hrólfs og útför,
og sú er Dúdó hefir skrásett. Goðþorms- eða Gormsnafnið
-er til í ætt Rögnvalds Mærajarls, en að það hafi getað
geymst í Norðmandí fremur en Ivars- eða Einarsnafnið,
verður skiljanlegt af því, að munnmæli á Frakklandi um
víkingaherinn mikla hafa gjört Gorm (»Guðrum«) herkon-
ung, er verið hafði helzti höfðingi hersins á Englandi
fyrir 880, að fyrirliða víkinga þeirra, er sóttu suður til
Flæmingjalands og Frakklands frá Englandi undir merkj-
um þeirra Goðröðar2) (ý 885) og Sigfröðar (f 887), sem
slengt hefir verið saman við Gorm og Hrólf. Gormr er
látinn falla fyrir Frökkum (i orustu árið 881), þótt hann
andaðist í raun réttri á Englandi (árið 890), og einn frakk-
neskur rithöfundur (frá upphafi 12. aldar) kallar Gorm
(»Gormont« eða »Gurmund«) frænda Hrólfs, og hefir nafn
hans líklega vakað fyrir heimildarmönnum Dúdós, er þeir
') Víggirtar borgir liafa eigi verið til á Norðurlöndum á 9. öld.
Þær koma upp á Englandi öndverðlega á 10. öld, og síðar á Saxlandi.
*) Siðari tíma mnnnmæli kalla „Gruðrum11 stundum „Ctunter11 (Al.
Bugge um „Havelok“ i AnO. 190S) og kemur það liklega af því, að
honum hafi verið slengt saman við Goðröð (f 88f)J eða „Gundered11
(Gunnröð eða Goðröð) herkonug, er féll á Spáni árið 969, og virðist
hafa áður herjað á Frakklandi (verið i vikingaliði, sem kom til fulltingis
■við Kikarð I. Káðujari um 963).