Skírnir - 01.01.1912, Qupperneq 29

Göngu-Hrólfr.
29
hefir haldið fram, þá má nærri geta, að í liðið hafa ráð-
ist ýmsar hersveitir annarsstaðar af Norðurlöndum, og
snemma á 10. öld má sjá ýms óræk merki
til þess, að Danir og Noregsmenn hafa
barist undir sömu merkjum fyrir vestan
h a f'). írskar árbækur, sem ritaðar eru samtíða viðburð-
unum, en því miður of stuttorðar og sundurlausar, kalla
norrænan herkonung á Norðimbralandi um 920: »ri Finn-
gall & Dubhgall« o: konung Norðmanna og Dana* 2); sömu-
leiðis hafa danskir og norrænir víkingar við England (nálægt
911?) norrænan konung yfir sér, og í bardögum vikinga
frá Norðimbralandi við Englakonung 905 og 911 er getið
um fall nokkurra »hölda«, en þeirrar stéttar er annars eigi
getið annarsstaðar en í Noregi3). Síðan geta fornenskar
árbækur Daoa og Norðmanna saman á Norðimbralandi4 *),
enda leika engin tvímæli á því, að norrænir herkonungar
af ætt Ivars í Dyflinni hafa öndverðlega á 10. öld lagt
undir sig Norðimbraland, sem danskir konur.gar höfðu
ráðið fyrir um síðasta fjórðung 9. aldarinnar. Hvað er
þá á móti því, að norrænn jarlssonur hafi orðið foringi
fyrir víkingahernum á Frakklandi, eftir að hinir dönsku
herkonungar, er verið höfðu fyrirliðar hans (að minsta
kosti að nafninu til, því að margir virðast hafa þótst jafn-
snjallir)6) voru dottnir úr sögunni? Þá er vikingar sátu
um París 885—86, virðist hafa safnast þangað ákaflega
‘) í það eina skifti, sem Dúdó minnist sérstaklega á ibúa Noregs
(i herför fyrir snnnan sæ eftir miðja 10. öld), kemur það i ljós, að
„Dacia“ tekur bjá honum yfir heimkynni vikinganna yfirleitt og Nor-
egsmenn eru i bandalagi við Dani og tra (og „Alana“, hvort sem það
á að tákna Skota, eða þjóð austur við Svartahaf?). Shr. Krit. Bidr.
I. lðli. 214.
2) Norm. III. 19., sbr. Norm. III. t;4, n. 6 („ri Dubhgall & Finn-
gall“).
8) Sbr. Norm. I. 62, 282, III. 91.
4) Krit. Bidr. I. 19., Norm. III. 90-91.
6) Sbr. Norm. I. 308 og II. 218. Þá er vikingar settust um Paris
(885) er Sigfröðr talinn „foringi félaga sinna, þótt hann væri að eins
konungur að nafni“ („solo rex verho sociis tamen imperitabat“).