Skírnir

Årgang

Skírnir - 01.01.1912, Side 54

Skírnir - 01.01.1912, Side 54
54 Lifsskoðnn StephánsG. Stephánssonar. að prestarnir biðja guð um sigur banda sinni þjóð, þegar styrjaldir ganga yfir löndin, og þeir fá ekki svo mikið sem rauðan blett í kinnina fyrir ósvífni sína, þó að Kristur hafi þverbatinað styrjaldir og vígaferli. Þær böðlunnm lána sinn kristmunk og klerk að krossa yfir löghelguð morðin. I>að gera kirkjurnar, hver í sínu horni. Kirkjan daðrar á sama hátt við gullkongana, þessa, sem ganga með steinrunnu andlitin. Alþ/ðan blessar sína tjóngefendur. Og kirkjan blessar yfir þá, meðan þeir eru í fullu fjöri. En þegar þeir leggjast banaleguna, lífseigir og þvernauðugir að kveðja heiminn, þá breiðir hún messu- klæði yfir þá, svo að þeir fái hægt andlát. „Svona eru helguð bæði borðin.“ Díkónissa segir um föður sinn : „Afbrot hans er innrætt venja, uppeldi og kenslublinda11. Hún veit að hún getur ekki breytt hugsunarhætti hans, þótt hún legði sig alla fram til þess. En hún getur gert annað: varið nokk- urum hluta eigna hans til líknar bágstöddum vesalingum, og þó veit hún að lítil not verða að þeirri hjálp; það mundi vera þvílíkt, sem skvett væri úr vatnsfötu á eyðimörk. Hún grær ekki held- ur en áður, þó að það só gert. Hún segir um sjálfa sig, þessi auðmannsdóttir, að hún só: glopran sú, er fleygir pyngjum, mölur og ryð i roknasjóði, sóunin í daladyngjum. Henni er sama um þessar mauradyngjur. Hitt er henni harmur, að líknarstarfsemi sjálfrar hennar er árangurslaust og vonlaust verk. Borgabölið minkar ekki. Skáldið segir þa með raunabrosi: Síðan þetta varð mér vissa, hvað þú átt til brunns að bera: reynslusviða í sál þér inni — heilagt krossmark hygg eg vera hringaglys á hendi þinni. Það er vonleysið í augum hennar, sem ræður niðurlagi kvæðisins: Upp úr þagnarlöngu Ijóði logar titt i huga minum, veslings, veslings viljinn góði, vonleysið i augum þinum. Það er vonleysið, ttm viðreisn almennings, sem skáldið les / augum Díkónissu. Alþyðan á alls enga viðreisnarvon, meðan hún leggr.r sjálfa sig undir okið og hniprar sig saman í skjóli auðk/finga og yfirdrotna. Eti auðurinn magnast og margfaldast, þar sem múgur-

x

Skírnir

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.