Skírnir

Árgangur

Skírnir - 01.01.1912, Síða 56

Skírnir - 01.01.1912, Síða 56
56 Lifsskoðun Stepháns G. Stephánssonar. Það er furða, hve lítil orsök er til sumra kvæða Stepháns, Kvæðið: „Lyng frá auðum æskustöðvnm“ er til sanninda um það. Granni minn, Sigurður í Garði, fór um vortíma fram á Mjóadal; hann er fram af Bárðardal og er nú í eyði. Þar var Stephán á unglingsaldri sínum að heimilisfangi, og þaðan er húsfreyja hans, ef eg man rétt. Sigurður greip upp beitilyngskló í dalnum, og sendi lyngtætluna vestur að Klettafjöll- um, og skyldi hún verða gróðursett þar í Bragalundi. Klóin kom vestur, þegar vetur var genginn í garð. Og þá yrkir Stephán kvæðið og er vetrarbragur á vísunum, en skáldskaparbragð er að þessu og er kvæðið stirt og stórskorið. Er miðsvetrar snjóþögn að sveit hafði sett með svefnfjötra úr langnætti undna, en fjölkvæður lækur og flaumur við klett lá frosinn með tunguna bundna, og lagstur var hugur i harðinda kör, en hendingar kólnaðar gödduðu’ á vör. Þá kom beitilyngsklóin, o. s. frv. Eg get ekki stilt mig um að geta þess hór, þótt það komi ekki málinu við beinlínis, að lítil von er til þess, að íslenzku skáld- in syngi sól og sumar inn í hugskot þjóðarinnar, meðan högum þeirra er þannig háttað, að þau hafa engan tfma til að yrkja nema um hávetur, og helzt þegar illvært er úti fyrir óveðrum. Upp- hafið á þessu kvæði ber vott um það. Þessi orð eru fögur að vísu, snjóþögn og svefnfjötrar eru stórfögur orð. En þau eru fögur á þann hátt, sem ískrystallar eru fagrir. Þetta eru frostrósir feigðar- kulda, harmahlátrar og helblómstur. Meðau skáldin eru svo að segja stafkarlar í hálmi í höll Snæs konungs, geta þau naumast miðlað náungum sínum birtu og hlýindum. Þetta var nú útúrdúr. En um kvæðið sjálft er það að segja, að það felur í sér framtíðarvon skáldsins um ókominn gróanda og framfaraviðgang, þegar auðnirnar, sem nú blása upp, taka til að hyldgast og gróa. Þá byggir upp einyrkinn eyðilönd sin og erfðaféð berst svo frá honum; og það verður fjarlægðar fegurðarsýn og farsæla hrept og í vonum. Því ættjarðarframför er eilífðin hans og ódauðleiksvonin í dáðgróðri lands. Með þessu móti geta allir menn orðið sáluhólpnir, eignast ei-
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96

x

Skírnir

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Skírnir
https://timarit.is/publication/59

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.