Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1880, Blaðsíða 61

61
ar tvær úrmjög gagnsæju gleri. í annarri sat þráðarspotti innan í
gatinu ; hann sýnist að hafa verið þrítvinnaðr, og hver þráðr aftr
tvefaldr, og sýnist að hafa verið dökkgulr að lit; þetta sýnir, að
tölurnar hafa verið dregnar upp á band. þá koma þrjár tölur hvítar,
eg held úr alabastri ; þar af er ein mjög flöt. þá eru fjórar gler-
tölur dökkbláar, þar af ein tvískift. Svo koma 6 tölur úr einhverju
steinefni, að mér sýnist; þær eru gráleitar og grœnleitar. Svo koma
tvær glertölur báðar tvískiftar, önnur gul, en hinn Ijósleit. Síðan
koma tvær úr steini(?) gráleitar. þessar fjórar síðast töldu eru lang-
minstar. Allar tölurnar lágu svo sem á hálsinum á líkinu. Ekki
þarf að fara mörgum orðum um það, að þetta hálsmen er alt hið
sama og í Brúarfundinum, eða sem likast. í þessari dys fundust
30 tölur af ýmsu efni, eftir skýrslu sýslumannsins, enn 26 kómu hing-
að. I Brúarfundinum eru alls 26 af sama efni og sömu gerð flest-
ar, þvíað þrjár hafa komið þaðan í vetr, eftir að eg hafði skrifað
um fundinn, og þar að auki brot af þremr jöxlum.
10. Lítil töng úr bronce (pinsetta), enn brotið framan af báð-
um endum; það sem eftir er af henni er H/a þuml. á lengd; slíkar
smátangir finnast oft í dysjum ytra.
11. Lítil nál úr silfri(?). það er ekki allhœgt að sjá með vissu,
þvíað efnið er orðið svo ummyndað af jörðunni, enn ella hefði hún
varla getað haldið sér svo mjó; hún er úr spennu auðsjáanlega,
þvíað auga er beygt á annan endann ; hún er einn þuml. og þrjár
línur á lengd.
12. Hauskúpa af manni í 5 pörtum, og kjálkarnír og hakan
hinn sétti. Efri hluti andlitsins heldr sér, og ennið, sem sýnist vera
einkar frítt og svipfallegt- í efra gómnum er ein framtönn, enn 1
þeim neðra þrirjaxlar. Að dœma eftir, hvað jaxlarnir eru óslitnir,
sýnist maðrinn varla hafa verið mjög gamall. Hauskúpan lá innan
í stálhúfunni, og hefir því líklega getað haldið sér, þar sem hin
beinin molnuðu öll í sundr, þegar á þeim var tekið.
Mér var skýrt svo frá í haust af þeim, sem sagði mér þó
greinilegast frá þessum fundi, að hestbein og hundsbein hefði fund-
izt í dysinni, enn eftir skýrslu sýslumannsins er það ekki.
Eg læt hér fylgja orðrétta skýrslu um ásigkomulag fundarins
eftir Lárus sýslumann Blöndal:
„Forndysin sneri í út og suðr eða þó heldr í suðaustr og norð-
vestr eftir legu Vatnsdals. Hún var hér um tveggja álna djúpt í
jörð frá grassverði, þar sem malarlag byrjaði í hólnum. Af bein-
um fundust í dysinni eingöngu mannsbein, enn engin hestbein eða
hundsbein. Höfuð líksins vissi til norðrs, og virtist líkið hafa legið
á bakinu; járnhvolfið var utan um hauskúpuna og hefir vafalaust
varið hana algjörðri rotnun, þvíað hún hékk saman í fyrstu, þar sem