Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 18

18
NORÐURLJÓSIÐ
endurtekið að merkingu til þrisvar sinnum. Það var
örlagaríkt andartak, er Jesús kallaði fram af vörum
Péturs játninguna: „Herra, þú þekkir allt, þú veist,
að ég elska þig.“
Kannski var ekki kraftur sterkrar sannfæringar í
orðum Péturs þá. k þessari stundu var honum nóg,
að Jesús var hjá honum aftur.
Hvítasunnudagurinn fyrsti kom. Andinn heilagi
fyllti Pétur, anda hans, sál og líkama. Nýr heimur
laukst upp fyrir honum. Ljóslifandi stigu heilagar
ritningar fram úr rökkurmóðu hugans. Hann sá í
skæru ljósi hjálpræðisverk Guðs í Jesú Kristi heimin-
um til lífs, sá hinn víðlenda akur, sem beið sáningar,
beið starfs hans.
Þetta voru þáttaskilin í ævi hans. Aldrei framar sæti
hann við þær glæður, er kólna hlutu og deyja út í
næstu andrá. Eldur guðlegs kærleiks var kveiktur í sál
hans. Siguraflið til starfsins hafði náð tökum á hon-
um. Fylltur heilögum Anda kveður hann svo að orði:
„Gjörið iðrun, og sérhver yðar láti skírast til fyrir-
gefningar synda yðar, og þér munuð öðlast gjöf heilags
Anda, því að yður er ætlað fyrirheitið og bömum yðar
og öllum þeim, sem í fjarlægð eru, öllum þeim, sem
Drottinn, Guð vor, kallar til sín. ... Látið frelsast frá
þessari rangsnúnu kynslóð. Hann (Jesús) er steinn-
inn, sem einskis var virtur af yður, húsasmiðimum,
hann er orðinn að hyrningarsteini. Og ekki er hjálp-
ræðið í neinum öðrum, því að eigi er heldur annað
nafn undir himninum, er merm kunna að nefna, er oss
sé ætlað fyrir hólpnum að verða.“ (Post. 4. 11., 12.)
(Þýtt S. G. J.)
Hvað mundir þú gera, ef....?
Þú kennir ensku í Japan, nemendur eru allra stétta
menn. Þú vilt vinna þá til trúar á Krist. Hvaða ráðum
beitir þú til þess? Þú vingast við suma þeirra, býður
þeim með þér til kirkjunnar, sem þú sækir, kynnir þá
japönskum, kristnum mönnum, sem geta unnið þá til
trúar á Krist.
Þetta hefur heppnast vel. Þó nokkrir hafa frelsast.
Einn af þínum nemendum kennir ensku við háskól-
ann. Hann býður þér til kvöldverðar með sér. Borða
skal í dýrseldasta matsöluhúsi í borginni. Þú hlakkar
til þess. Samt sem áður er eitt vandamál framundan.
Gæti átt sér stað, að þér yrði boðin sneið, sem skor-
in væri af karfa, lifandi karfa! Þú hefur heyrt, hvemig
það er gert? Með hnífi, sem flugbítur eins og rak-
hnífur, sker yfír-matsveinninn aftan við tálknin á
lifandi karfa, sem liggur á diskinum fyrir framan þig.
Sporðurinn er skorinn af fískinum. Matsveinninn
sker, með kunnáttu sérfræðings, sneiðina í lengjur og
leggur þær með vandvirkni ofan á fiskinn, sem enn
er lifandi. Síðan segir hann þér að gera svo vel og fá
þér sneiðar. En ertu búinn undir að eta þær?
Hvað mundir þú gera? Mundir þú eiga það á hættu,
að þú móðgir gestgjafa þinn með því að eta ekki þenn-
an dýrindis, verðmikla rétt? Eða mundir þú reyna að
sigrast á ógleðinni, sem þú finnur að ólgar í maga þér?
Þetta hefur ekki ennþá kómið fyrir, en það gæti
hæglega gerst.
Jim Hanert leit þannig á, að hann væri orðinn tölu-
verður sælkeri. Er hann var orðinn 37 áragamall, áleit
hann sig orðinn talsvert reyndan á því sviði: að neyta
alls konar erlendra sælgætis rétta.
Vingjarnlegur háskólakennari, sem var einn af
nemendum hans, bauð honum marflær til matar.
Komið var með kúffullan disk. Eitthvað var þar
óvenjulegt: Maturinn var á hreyflngu!
Jim sat þarna ráðþrota. Hann reyndi að taka
ákvörðun um, hvað hann ætti að gera. Etið hafði hann
•hráan kolkrabba, þang og margt fleira sælgæti. En
eitthvað, sem hann réði ekki við, reis gegn því, að
hann æti lifandi marflær.
Gestgjafi hans var tilfmninganæmur. Hann spurði
Jim, hvort nokkuð væri að. Jim viðurkenndi þá, að
hann væri ekki fær um að neyta svo sem skyldi af þess-
um ríkmannlega rétti. Vinur hans lét þá steikja mar-
flærnar. Eftir það gekk máltíðin snurðulaust fyrir sig.
Hvað hefðir þú gert, hefðir þú verið í sporum hans
Jims?
„Ég er orðinn öllum allt, til þess að ég yfír höfuð
geti frelsað nokkura,“ ritaði postulinn Páll. Þetta
reyna þemur og þjónar Drottins líka að gera í Japan,
þótt stundum geti gengið alveg fram af þeim.
(Þýtt úr International Crusades Today. (Alþjóð-
legar krossferðir nútímans), febrúar 1980. Fólki, sem
komið er langt á menntabrautinni, er boðið að koma
og vera þjálfað og kennt rækilega í 8 mánuði. Síðan
fer það víðs vegar, reynir að vinna fólk til trúar á
Drottin Jesúm Krist og styrkir söfnuði, sem eru starf-
andi í allmörgum löndum. - S. G. J. þýddi.)
Eins mikilvæg og hlust-
pípan hans
Önnum kafínn var læknirinn. Þó gaf hann sér alltaf
tíma til eins: Það vom móttökur alls konar umboðs-
manna. í þetta sinn var umboðsmaðurinn ólíkur
öðrum. Hann var ekki sölumaður lyfja, heldur sem
fulltrúi alþjóðlegs félagsskapar, sem dreifír biblíum.
Fulltrúinn sagði lækninum frá þeSsum alþjóða