Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 24

24
NORÐURLJÓSIÐ
Er fólki var boðið að koma innst í kirkjuna, kom hún
ásamt einu bami sínu og lét frelsast. Gerbreyttist þá
allur hennar heimur og afstaða hennar gagnvart brott-
for eiginmannsins einnig. Er samkomunni lauk, sagði
ég þá eitthvað, sem laut að því, hvort hún mundi fara
heim og svifta sig lífínu nú, er hún væri viss um að
komast til himnaríkis.
„Ó-nei,“ sagði hún, „ég held, að ég komist í gegn-
um þetta, hvað sem úr þessu verður.“ Þá spurði ég
hana um mann hennar. Hún fullvissaði mig um, að
ógerlegt væri að nálgast hann. Gæti það, sem við vild-
um gera fyrir hann, alls ekkert gagn gert. Samtal við
hann áleit hún alveg gagnslaust. Aldrei hefur nokkr-
um skjátlast meir.
Kvöldið eftir var hann staddur á samkomunni. Ekki
hefði ég þekkt hann, ef hún hefði ekki sagt mér, að ég
mundi þekkja hann, er ég sæi hann. Hann væri eins
fyrirlitlegur og djöfullinn og að hann liti út líkt og
djöfullinn.
Áður en guðsþjónustan hófst benti ég þeim, sem
boðaði orðið, á manninn, er sat á vissum stað í
kirkjunni. Hlyti hann að vera maður kontmnar. Hann
væri að sjá eins auvirðilegur og djöfullinn. Þegar fólki
var boðið að koma og taka á móti Kristi, kom hann, tók
í hönd mér og sagði: „Þú þekkir mig sjálfsagt ekki. En
sennilega er ég auvirðilegasti maður í borginni. Mér
hefur verið sagt, að ég væri eins auvirðilegur og
djöfullinn. En geti Guð gert eitthvað fyrir fólk, er á
vandamál, sem ekki er unnt að leysa, þá vildi ég, að
hann gerði eitthvað fyrir mig.“
Ég var fær um að vísa honum veginn. Hann festi
traust á Kristi sem frelsara sínum. Konan hans vissi
ekki, að hann var staddur á samkomunni. En þegar
ég lét hann standa upp og las upp nafn hans, kom hún
hlaupandi og vafði hann örmum í augsýn alls safnað-
arins. Þau sögðu hvort öðru, að ást þeirra væri enn á
lífi og að þau vildu láta hjónaband sitt heppnast vel.
Sjaldan á ævi minni hef ég séð, að önnur eins breyt-
ing yrði á fólki. Fjölskylduna hafði ég alla skírt innan
viku. Hyrniúgarsteinn heimilisins var Jesús Kristur.
Fjölskyldan varð predikara þessum til mikillar
blessunar. Á umliðnum árum höfum vér getað fylgst
með henni og séð, hvernig hún hefur vaxið í Jesú
Kristi.
Markmið mitt með birtingu þessarar sögu var þetta:
Hér voru tvær ómögulegar manneskjur. En Guði eru
allir hlutir mögulegir. Þegar Guð frelsar mann, gerir
hann manninn að nýjum manni. Hið gamla varð að
engu. Allt varð nýtt.
(Þýtt úr „Sverði Drottins“. S. G. J.)
„Er Drottni nokkuð ómáttugt?“ (1. Mós. 18.
14.) (Sagt við Söru, konu Abrahams.)
Efunarmanni svarað.
Þökk fyrir nýlegt bréf þitt. Með bæn hef ég vandlega
athugað það. Samúð hef ég með þér í erfiðleikum
þínum. En ég held ég geti hjálpað þér, viljir þú hlusta.
Þú efast um orð Guðs, og hvort Kristur sé í raun og
veru sonur Guðs, o.s.frv. Þú ert ekki viss um, hvort þú
ert frelsaður, af því að þú ert ekki viss um, að biblían
sé orð Guðs, segir þú.
Slíkt er sorgleg staðhæfing. En til eru ýms sannindi,
er geta veitt þér frið og hamingju, ef þú festir traust
þitt á þau. En heiðarlega verður þú að leggja þau þér
á hjarta.
1. Jesús sagði, að sá, er efast um biblíuna,
er heimskingi.
í guðspjalli Lúkasar 24. kafla 25.-27. grein segir
hann: „Ó, þér heimskir og tregir í hjarta til að trúa
öllu því, sem spámennirnir hafa talað! Átti ekki
Kristur að líða þetta og ganga inn í dýrð sína? Og hann
byrjaði á Móse og á öllum spámönnunum, og útlagði
fyrir þeim í öllum ritningunum það, er hljóðaði um
hann.“ Jesús sagði um mann, sem er seinn til að trúa
biblíunni, að hann sé heimskingi. Það er því til ein-
hver greinileg og skýr leið til að fá að vita, að biblían er
orð Guðs. Og það er eitthvað mjög rangt, sem gengur
að hjarta mannsins, ef hann trúir ekki. Það er ekki
eðlilegt ástand hjarta mannsins. Það er merki upp-
reisnar og syndar áeinhverju sviði. Það sýnir, að hjarta
mannsins er ekki í því ástandi, að það vilji finna
sannleikann.
Þú getur fengið að vita það, að þú átt rétt til þess að
vita það, að biblían er orð Guðs og að Jesús Kristur er
sonur Guðs.
„Því að ég þekki þær fyrirætlanir, sem ég hef í
hyggju með yður, segir Drottinn, fyrirætlanir
til heilla, en ekki til óhamingju, að veita yður vonar-
ríka framtíð. Þá munuð þér ákalla mig og fara og biðja
til mín, og ég mun bænheyra yður. Og þér munuð leita
mín og finna mig. Þegar þér leitið mín af öllu hjarta,
vil ég láta yður finna mig“, segir Drottinn. (Jer. 29.
11.-13.)
Gættu vandlega að því: að sá, sem leitar Guðs af
öllu hjarta, mun finna hann.
I guðspjalli Jóhannesar, 7. kafla, 17. grein, stendur
þetta:
„Ef sá er nokkur, sem vill gera vilja Guðs, hann
mun komast að raun um, hvort kenningin er frá Guði
eða ég tala af sjálfum mér.“ Gefðu þessum orðum
vandlega gaum. Ef maðurinn velur það, að hann vill
gera vilja Guðs, þá munhann þekkjasannleikann. Það