Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 22

22
NORÐURLJÓSIÐ
Drottinn mun bæta þeim við, sem frelsast láta.
(Postulasagan 2. 47.)
Ertu þar, sem freistingarnar mæta þér? Ertu í þeim
kringumstæðum, sem virðast bjóða ósigri heim?
Lofaðu þá Drottin í fímm mínútur. I dýrlegri nálægð
Guðs mun fara svo, að allir hlutir munu verða mögu-
legir. Lofgerðin er hressingar lyf, komi fyrir þung-
lyndiskast, og örugg lækning í sjúkdómum.
Hér vill þýðandinn skjóta inn einni sögu af því.
Kona, sem var, að hann minnir, kristniboði í Austur-
löndum, veiktist af bólusótt. En hún gat verið lífs-
hættulegur sjúkdómur. Bjóst konan við, að þetta væri
árás frá Satan. Tók hún að lofa Drottin fyrir sjúk-
dóminn. Hann hvarf á þriðja degi.
Þegar Drottinn Jesús hélt innreið sína í Jerúsalem,
„tók allur flokkur lærisveina hans að lofa Guð með
hárri röddu. Farísear nokkrir sögðu við hann: „Meist-
ari: „Hasta þú á lærisveina þína.“ En hann svaraði og
sagði: „Ef þessir þegðu, þá mundu steinarnir hrópa.“
Byrja þú að lofa Drottin nú, og þá muntu öðlast sigur.
Lofaðu nafn hans. Hann er hinn sami, blessaði
Jesús.
Lofaðu nafn hans. Hann er sá, sem ég dýrka.
Lofa þú hann. Lofa þú hann. Lofa þú hann.
Lofa þú hann. Lofa þú hann meir. Lofa þú hann
ennþá meir og meir.
Vissulega, lærðu að lofa Guð nú. Þeir, sem eru
endurleystir, munu himininn fylla með lofgjörðsinni.
„Og ég heyrði rödd sem miklis fjölda, og sem rödd
margra vatna og sem rödd frá sterkum þrumum. Þær
sögðu: Hallelúja, því að Drottinn Guð vor, hinn
alvaldi, er konungur orðinn.“ (Opinberunarbókin
19. 6.)
Höfundur frú Iola Slagel Burgraff.
(Þýtt hefur S. G. J.)
Ef Guð er til, hvers vegna... ?
„Ef almáttugur og góður Guð er til, hvers vegna
lætur hann viðgangast, að hörmungar og hræði-
legar þjáningar eigi sér stað?
Þannig hefur mannsandinn kveinað og kvartað um
þúsundir ára.
Spurninguna mætti einnig orða þannig: „Hví
skapaði Guð ekki þjáningalausa tilveru, svo að
allir væru sælir og öllum liði vel?“
Svarið er: Guð gerði það. „Guð leit allt, sem
hann hafði gjört, og sjá: það var harla gott.“
(1. Mós. 1. 31.)
„Hvers vegna er þá allt eins og það er?“
Verur, sem Guð hafði skapað, gerðu uppreisn gegn
skapara sínum, hættu að lúta vilja hans. Vilji Guðs er
sem góður vegur um úfíð hraun. Vagn, sem fer út af
veginum, lendir í hrauninu. Ekki er það vegarins sök,
þótt hörmungar og þjáningar fylgi slysinu.
„Hví gerði ekki Guð menn og engla þannig úr
garði, að þeir gætu ekki syndgað?
Þessu svarar postulinn Páll þannig: „Hver ert þú,
maður, að þú skulir deila á Guð? Hvort mundi
smíðisgripurinn segja við smiðinn: „Hví gerðir
þú mig svona?“ (Róm. 9. 20.)
Guð, alvitur Guð, kaus að gefa manninum frjáls-
ræði, svo að hann gæti af fúsum vilja þjónað Guði og
elskað hann. Maðurinn kjöri að misnota frjálsræði
sitt. Afleiðin'garnar þjá hann. Þá fer hann að kenna
Guði um þær! Hvor er vitrari, Guð eða maðurinn?
Það er kjarni málsins.
„Hvers vegna hefur Guð ekki útrýmt hinu illa
og það fyrir löngu?“
Þessu svarar Guð þannig: „Þegar mér þykir tími
til kominn, dæmi ég réttvíslega.“ (Sálm. 75. 2.)
Kristur kenndi, að Guð léti vera saman hveitið og
illgresið, hina góðu og vondu menn í heiminum, uns
uppskerutími Guðs, dómurinn, kemur. Þá verður
hinu illa útrýmt.
Nú er Guð að skapa fullkomna fólkið. Biblían, Orð
Guðs, boðar nýjan, komandi heim. Þar verða allir
fullkomnir og alsælir. Þar verður aldrei gerð uppreisn
gegn Guði. Þar verður „hvorki harmur, né vein,
né kvöl framar til.“ (Opinb. 21. 4.) Allir þeir, sem
byggja þann heim, hafa kosið að hlýða Guði, lúta vilja
hans. A þjáningastundum hafa þeir sagt með Kristi:
„Faðir, ekki sem ég vil, heldur sem þú vilt, verði þinn
vilji “ (Matt. 26. 39. 42.)
„Hvernig skapar Guð þessa fullkomnu,
alsælu menn?“
Hann gerir það með kraftaverki „endurfæðingar
og endurnýjunar heilags Anda.“ (Tít. 3. 5.) Þetta
kraftaverk gerist, er syndugur maður játar synd sína
fyrir Guði og veitir Kristi viðtöku sem frelsara sínum
og Drottni. „Ollum þeim, sem tóku við honum,
gaf hann rétt til að verðaGuðs börn.“(Jóh. 1.12.)
„Ekki hef ég séð það á þeim, er segjast hafa
tekið á móti Kristi, að þeir séu að nokkru ráði
öðru vísi en annað fólk.“
„Þessu svaraði postulinn Jóhannes. Hann ritaði
þeim, sem trúðu á Krist: „Nú erum vér Guðs börn,
og það er ennþá ekki orðið bert, hvað vér mun-
um verða. Vér vitum, að þegar hann birtist
(Kristur), þá munum vér verða honum líkir.“
(1. Jóh. 3. 2.) Sá dagur kemur, þegar allir munu „sjá
þann mismun, sem er á milli réttláts manns og
óguðlegs, á milli þess, sem Guði þjónar, og hins,
sem ekki þjónar honum.“ (Malakí 3. 18.)