Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 23

NORÐURLJÓSIÐ
23
Er Kristur Jesús leið fyrir syndir okkar á krossin-
um á Golgata, voru krossfestir með honum illvirkjar
tveir. Annar þeirra gerði iðrun, bað Jesúm að minnast
sín, veitti honum þannig viðtöku og varð guðsbarn.
(Lúk. 23. 39.-43.) Hafir þú ekki leitað Jesú með iðrun
eins og ræninginn, væri þá ekki ráðlegt að gera það
nú? koma til hans í bæn og veita honum viðtöku?
Hann hefur sagt: „Þann, sem til mín kemur, mun ég
alls ekki í burt reka.“ (Jóh. 6. 37.) Hann tók á móti
ræningja þessum, og hann tók á móti mér eins og hon-
um, þegar ég kom til hans. Kom þú til hans líka. Hann
tekur á móti þér.
Þegar þú hefur tekið á móti Kristi, láttu þá aðra vita
það, sem þarfnast hans. Sendu einnig undirrituðum
línur. Þá mun hann senda þér ritið: „Byrjunin með
Kristi.“ Það er ætlað nýjum lærisveinum Krists.
Sæmundur G. Jóhannesson.
Vinaminni, Akureyri.
Þá læknaði Guð hann
Ég er fyrrverandi nemandi frá Biblíuskólanum í
Wales. Andlegum afrekum skólastjórans fyrstaget ég
aldrei gleymt. Hann var síra Rees Howells. Hann var
gæddur furðulegri trú. Segja má þessa sögu sem dæmi
þess.
Ættingja átti hann, sem nefndur var Dick frændi.
Hann hafði verið ófær til gangs í mörg ár. Hann hafði
skaddast alvarlega í námuslýsi. Var hann alveg
ósjálfbjarga.
Samt hafði Guð ekki gleymt honum. Samkvæmt
áformi hins Almáttuga ákvað Rees Howell að heim-
sækja frænda sinn nýjársdag nokkurn. Dick frændi
átti heima hinum megin við Svartfjall.
Áður en hann fór að heiman til að klífa bratt fjallið,
kraup Rees niður og beiddist guðlegrar varðveislu,
meðan hann væri í ferðalaginu. ímynda má sér undr-
un hans og lotningu, þegar hann heyrði heilagan Anda
tala við sig þessi orð: „Það er vilji Föðurins að lækna
frænda þinn.“
Eftir þrjátíu ár átti hann aftur að fara að ganga!
Ávallt var komu Rees beðið með mikilli eftirvænt-
ingu á heimili frænda hans. Hún var ekkert minni
þennan nýjársdag. Jafnskjótt og hann kom inn í húsið,
var hann spurður: „Hefur nokkuð nýtt komið frá
Drottni?“
»Já,“ var svarið undrunarverða. „Guð ætlar að
lækna þig.“
Mánuður og dagur voru tilgreindir: 15. maí. Dick
frændi átti því að læknast á hvítasunnudag, til minn-
ingar um hvítasunnuna. Ennfremur, þetta átti að ger-
ast árla morgvms. Hann átti að ganga þrjár mílur
(nálega 5 km.) til kirkjunnar.
• Sjáið nú hið dásamlega áform Guðs,'er gera skyldi
gagnrýnendur orðlausa!
Til þess að enginn maður fengi heiður af þessu
kraftaverki, átti Rees Howell að vera á brottu úr
héraðinu, uns lækningin hafði gerst. (Líkt og Elía átti
hann að fela sig.)
Rees Howells var alltaf næmur fyrir boðum heilags
Anda og hlýðinn þeim. Hann fór tíu mílur (16 km.) í
brott frá heimili Dicks frænda.
Boðuð lækning átti sér stað á tilteknum tíma. Dick
frændi gekk þessa 5 km. tilkirkjunnar Guði til dýrðar.
Þremur dögum síðar heyrði Rees Howells fréttirn-
ar. Lækningin var fullkomnuð.
(Þýtt úr „The Flame“ (Loginn) júlí-ágúst 1980.
Höfundur Harry Slater. Þýð. S. G. J.)
Hjónabandið gerbreyttist
Eftir Curtis Hutson.
Fyrir mörgum árum heimsótti kona mig, hún var í
söfnuðinum. Tjáði hún mér, að grannkona hennar,
fertug barnamóðir, væri að hugsa um að svipta sjálfa
sig lífi. Gestur minn spurði mig, hvort ég vildi heim-
sækja hana.
Ég fór heim til hennar. Hún hafði alveg misst'móð-
inn. Lá hún á legubekk og grét sáran. Er við höfðum
skipst á fáeinum orðum, komst ég að því, hvert var til-
efni sorgar hennar. Hafði það gerst snemma um
morguninn, að maður hennar yfirgaf hana og börn
þeirra þrjú, sem öll voru á unglingsaldri. Sagði hún,
að nú var engin ástæða fyrir hana til að lifa lengur.
Þetta varð mér tækifæri til að ræða við hana, hvaða
ástæðu hún hafði til að lifa. Ég spurði hana, hvorthún
þekkti Drottin. Hún sagði, að hún þekkti hann ekki og
enginn í fjölskyldu hennar. Ég fór þá að fullvissa hana
um: að Víti væri langtum verra en nokkuð það, sem
hún gæti þurft að reyna hér í heimi. Þörfin hennar
mesta væri sú: að Drottinn fengi að taka þátt í lífi
hennar og að láta hann leysa vandamál hennar.
Þessa viku stóð svo á, að haldnar voru vakningar-
samkomur í kirkjunni okkar. Gaf hún mér það loforð,
að hún skyldi koma þá um kvöldið ásamt börnum
sínum. Þetta samþykkti hún, sótti þessa samkomu.
Hugarástand hennar var líkt því, sem það var um
daginn. Ekki gerði ég mér ljóst, meðan haldin var
samkoman, hvað var í raun og veru að gerast hjáþess-
ari konu. Einhvemveginn sá hún andlega þörf sína,
að hún væri langtum meiri en líkamleg þörf hennar á
nærveru eiginmannsins.