Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 41

NORÐURLJÓSIÐ
41
Hvemig get ég gleymt því? Ég verð að vita það! Það
er allt satt. Ég fínn, að það er satt, og þú sagðir, að það
væri það.
Sagði ég það? Það held ég, að ég hafí aldrei sagt.
Er það þá ekki satt, Graham? Órólegt tillit frá
saklausum, bláum augum stöðvaði þá neitun, sem var
á vörum hins unga manns. Jafnvel þótt nærri væri
slokknað á hans veika trúarskari, í stormi efans og
vantrúarinnar, þá lifði þó dýpst í hjarta hans minn-
ingin um guðhrædda móður hans og kenningar henn-
ar, minningin um löngu liðna daga, er hann hafði
einnig hlustað á þessar gömlu sögur, er nú vöktu svo
mikla gleði og aðdáun hjá þessu bami, sem sat á hnjám
hans.
Það verður nógu gaman að sjá, hvaða áhrif þessi
kenning hefur á hann, muldraði hann, en bætti svo við
með hærri rómi: Nei, ég vil ekki segja, að það sé ósatt
fyrir þá, sem hæfir eru til að taka á móti því.
Hver er þá Guð? Því að þessi maður var sonur
hans?
Guð skapaði heiminn, sagði ungi maðurinn vand-
ræðalegur. Hann skapaði allt, sem þú sérð, og menn
segja, að hann stjórni öllu, stóru og smáu, þó að hann
sé ósýnilegur dauðlegum augum.
Og lifír hann einhvers staðar? spurði bamið.
Hann getur aldrei dáið.
Hvar er hann?
Menn ímynda sér, að hann sé alstaðar.
Ég skil þetta ekki. Hvar er himnaríki? Uppi í himn-
inum? Það er sagt, að Jesús hafi farið upp til himna,
og að hann sitji þar Guði til hægri handar. Ég heyrði
sagt, að himnaríki væri þarna uppi, svo að ég spurði
pabba, hvað það þýddi. En hann sagði, að það væri
annað nafn á himninum. Ó, Graham, mig langar mjög
til að vita svo margt. Vertu nú fljótur að segja mér það!
Heldur þú, að Jesús sé ennþá lifandi? Núna í dag? Er
hann það? Þykir þér það ekki undravert? Hann var
deyddur - ó, hvað það er sorgleg sú saga! Ég grét og
grét, því að mér datt aldrei í hug, að hún mundi enda
svona vel. O^ er hann hafði verið jarðaður, lifnaði
hann aftur. Ég vildi óska, að hann þyrfti aldrei að
deyja aftur. Svo að hann er lifandi nú. Er mjög langt
síðan þessi saga var rituð?
Þú ættir ekki að leggja fyrir mig nema eina spurn-
ingu í senn, drengur minn. Dæmalaust ertu bráður.
Þú titrar allur, eins og þú hafír ekkert viðþol. Eigum
við ekki að breyta umtalsefninu? Ekkert í þessum
heimi er þess vert, að menn tali um það af slíkum
ákafa.
En þetta er um annan heim, og það er það, sem ég
vil vita. Er til annar heimur? Og hvernig getum við
komist þangað? Er Jesús þar? Ó, þú verður að segja
mér þetta, Graham, ef þú veist það.
Eiríkur litli strauk handarbakinu um augu sér, en
gat ekki leynt tárunum, sem brutust fram af hvörm-
unum. Graham fór nú að gera sér grein fyrir því, að
innsta djúpið í bamssálinni var farið að ókyrrast.
Þóttist hann nú vera í vanda staddur.
Ég skal segja þér það, sem mér hefur verið kennt, og
taktu nú eftir, góði minn.
Graham sagði nú baminu gömlu og alkunnu sög-
una. Hann talaði að vísu hægt og hikandi. En honum
óx hugur, er hann leit framan í bamið, er starði á hann
bláum augum sínum, titrandi af áhuga og eftirvænt-
ingu. Fyrst talaði hann nokkur orð um sköpunina, þá
um syndafallið, þá um endurlausnina og loks um eilíft
líf fyrir hverja sál, er trúir. Eiríkur tmflaði hann við
og við með áköfum spurningum, sem hann varð að
svara.
Tíminn leið fljótt, og Eiríkur vissi ekki fyrr en hann
sá fóstru sína koma.
En hvað maðurinn er góður við þig, Eiríkur litli. -
Það er óvanalegt, herra minn, að hann sé svo hændur
að ókunnugum. Hann er svo ósköp einrænn.
Ætlar þú að koma á morgun, Graham? spurði
Eiríkur.
Það getur vel verið.
Ég hef svo margt og mikið að hugsa um. Það er
miklu fleira, sem mig langar til að skilja.
Þú mátt vara þig, að litla höfuðið þitt klofni ekki! Ég
er hræddur um, að heilinn í því sé of stór fyrir það.
Graham stóð upp og rétti úr sér. Hann horfði á eftír
litla vagninum, sem var að hverfa. Svo hló hann og
sagði við sjálfan sig: Ég býst við, að heimurinn hefði
fallið í stafí, hefði hann heyrt kenningu mína í dag!
Það væri gaman að fá lausn frá stöðu sinni um tíma, til
þess að predika. - Það væri þó dálítil tilbreyting í því!
4. KAFLI
Bréf Eiríks litla.
Eiríkur horfði á foringjann með alvörusvip, er þeir
sáust í næsta skipti.
Hérna ætla ég að fá þér nokkuð, Graham. Mig lang-
ar til að biðja þig að skrifa utaná það fyrir mig og senda
það.
Er það bréf?
Já, þú mátt lesa það fyrst, ef þú vilt. Ég hef, ef til
vill, ekki skrifað það rétt. Með mestu gæmi og alvöru-
gefni tók nú Eiríkur bréf upp úr vasa sínum. Rétti
hann síðan foringjanum bréfið með hinni mestu gætni
og alvörugefni. Með rannsakandi augnaráði horfði
hann á hann, meðan hann var að lesa það.
Graham fór ekki að verða um sel, þegar hann sá