Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 29

NORÐURLJÓSIÐ
29
A. J. Tomlinson
Hvaða gagn er að gömlum mönnum?
Þeir hafa öðlast þroska, sem æskan getur ekki náð með
öðru en aldrinum. Vísdómur, þolinmæði og skilning-
ur eru dyggðir hvíthærðra lima á líkama Krists. Það
getur verið gott að hlusta á þá, er þeir tala, því að þeir
hafa ferðast þann veg, sem framundan okkur er, og eru
mjög kunnugir þeim hættum, sem leynast í slóðinni.
Það var áttræður maður, sem hallaði sér upp að
húsvegg í borg. Hann skalf af riðuveiki. Lítil stúlka,
eins forvitin og hún gat verið, spurði hann þessarar
spurningar: „Herra, hvers vegna skelfur þú?“ Hann
svaraði að gamni sínu: „Þetta er manngæskan, sem
streymir út úr mér.“ Hún svaraði: „Þú hlýtur að vera
alveg fullur af henni.“ Þroska reynslu og aldurs þurfti
til, að hann yrði svo fullur af gæsku.
Fred S. Fisher
Hvaða gagn er að gömlum mönnum?
Aldurhniginn maður hafði gróðursett tré í húsagarði
sínum. Börn komu og slitu greinar af því. Hann sagði
þeim, að þetta skyldu þau ekki gera. Það yrðu þau,
sem gagnið hefðu af trénu. Við getum rifíð niður
kenningar og mælikvarða siðferðis, brotið niður það,
sem margir hafa unnið við að byggja upp. En þessi
kynslóð verður sú, sem bíður tjón af því. Okkur til
góðs var allt þetta byggt upp.
Ég heyrði sagt frá einum sjötugum Orðsins þjóni,
sem fengið hafði lausn frá embætti. Hann kvaðst hafa
verið í 30 kvöld að halda guðsþjónustur .... Það virð-
ist, að eitthvert gagn sé enn að gömlum mönnum.
Gott er það, að gerast ekki sekur um: að sýna öldr-
uðum óvirðingu. Orðin í ritningunni eru ennþá sönn:
„Það, sem maðurinn sáir, mun hann og uppskera.
Minnist þess, að æska dagsins í dag verður gamal-
menni morgundagsins. Breytum við gagnvart gamla
fólkinu eins og við vildum láta börnin okkar breyta
gagnvart okkur?
Hvaða gagn er að gömlum mönnum? Eftir
fáein ár get ég svarað því sjálfur. En þú?
(Þýtt úr Sverði Drottins. - S. G. J.)
Hvaða gagn er að gömlum mönnum?
Dæmið ekki ranglega þessa spurningu. Hún er ekki
borin fram til að sýna virðingarleysi öldruðum. Þaðer
auðvelt að líta þannig á, að allir „góðu, gömlu dag-
amir“ séu nú að baki okkar. Þolinmóðlega bíðum við
þess að deyja. En við þurfum ekki að sitja og bíða þess
athafnalaus.
Margir misskilja það, þegar okkar eldri borgarar
segja: „Ég ætla nú að láta af starfí.“ Láta af starfi er
oft skilið þannig, að nú eigi að leggjast í aðgerðaleysi.
En reginmunur er á þessu tvennu.
(Þýtt S. G. J.)
Endurreisn hebreskrar tungu
„Athugull“ skráði.
Gyðingar í Palestínu lýstu yfír því, árið 1949, að þeir
væru frjálst, fullvalda ríki. Heimurinn allur varð for-
viða. Þá gerðist annað kraftaverk, geysilega mikilvægt.
En heimurinn gaf því engan gaum. Þetta var upp-
götvun tungumáls, er hafði verið alveg dautt í margar
aldir. Tungumálið var hebreskan.
Israelskur háskólakennari hefur ritað:
„Eigi var nokkurt barn í heiminum öllum,
sem hebresku ætti að móðurmáli.“
Zíonistar voru þeir menn kallaðir, sem fyrir lok
síðustu aldar vildu hverfa heim aftur til þeirra landa,
þar sem biblían varð til. Þeir gerðu sér ljóst, að sagan
af Babel, (þar sem Drottinn ruglaði tungumál jarðar-
búa. Þýð.) mætti ekki endurtaka sig. Gyðingar áttu
heima í 112 löndum og töluðu 70 tungumál, að
minnsta kosti. Gyðingar urðu að eignast sameiginlega
tungu, svo að kleift yrði að byggja upp landið.
Zíonistarnir fyrstu sögðu þá: „Hebreskan er hið
augljósa og eina úrræði.“
Háskólamenn komu þá til sögunnar, sem kenndu
málfræði, tungumál, orðmyndunarfræði, og heims-
bókmenntamenn, er sögðu: „Þetta er hlægilegt. Dautt
tungumál verður ekki endurlífgað.“
Þjóðernishreyfingin írska reyndi þetta með
keltnesku.
Jesúítarnir í Róm reyndu að lífga latínuna við.
Hópur af háskólakennurum í fomtungu-fræðum,
hann reyndi að lífga forn-grísku við í Aþenu. Aumleg
urðu þau endalok, sem tilraunir þessar hlutu.
„Látið hebresku halda sig þar, sem hún á heima,“ -
sögðu þeir við okkur fyrir sjötíu árum - í fimm bókum
Móse og í Sálmunum. Þið Gyðingar eruð gáfað fólk.
Finnið upp nýtt tungumál, Esperanto, eða hvað sem
ykkur geðjast.
En hebreskan er dauð. Látið hana halda
áfram að vera það.“
Nú, við Gyðingar getum verið gáfað fólk; ekki veit
ég um það. En eitt er ég fullviss um: Við erum þrálynt
fólk.
Það er til marks um þrályndi okkar, að við hlustuð-