Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 42
42
NORÐURLJÓSIÐ
nafnið utan á bréfínu. En hann reyndi að láta ekkert á
því bera. Fyrst hleypti hann að vísu brúnum og togaði
í efrivararskeggið. En andlit hans varð mildara eftir
því, sem hann las lengur. Lá við sjálft, að hann væri
lotningarfullur á svipinn, þegar hann braut aftur
saman bréfíð, sem hafði verið skrifað með skjálfandi,
viðvaningslegri hendi, og lét það innan í umslagið.
Bréf Eiríks litla hljóðaði þannig:
Til Jesú Krists Guðs sonar.
Kæri Jesús.
Mig langaði til að skrifa þér og láta þig vita, að ég
elska þig. Eg vildi óska, að ég hefði þekkt þig fyrr. Ég
gleðst af því, að þú skulir enn vera lifandi. Ég vildi
óska, að ég hefði verið eitt af þeim bömum, sem þú
sast undir, því að þú ert svo góður. Mig langar til að
biðja þig bónar: Viltu lofa mér að koma og heimsækja
þig í himnaríki? Ég veit ekki, hvar það er. En mundir
þú ekki geta gert svo vel að senda eftir mér? Mér þætti
/ænt um að mega koma. Vinur minn, Graham, segir
mér, að þú hafír dáið til að frelsa syndara. Ég veit
ekki, hvað syndari er. En ég ætla að spyrja hann betur
um það.
Mér þykir það óttalegt, að vondu mennirnir skyldu
deyða þig. En ég gleðst yfír því, að þú ert upprisinn.
Ég vona, að þú svarir þessu bréfi, og látir mig vita,
hvort þú hefur fengið það, og hvort ég muni fá að sjá
þig bráðum?
Þinn elskandi.
Eiríkur Wallace.
Er það ekki gott, Graham? Þú getur komið því til
hans, er ekki svo? sagði Eiríkur litli með ákefð.
Nei, drengur minn, það get ég ekki. Hvemig gat þér
dottið þetta í hug? Hvernig á að senda það?
Ég hélt, að síminn, loftbátamir - eða eitthvað - ég
hélt, að þú hefðir einhver ráð. Einhver vegur hlýtur
að liggja til himins! Ég vil, að hann fái bréfíð mitt,
sagði Eiríkur með grátstaf í kverkunum. Eiríkur hæni
að snökta, þegar Graham þrýsti honum upp að barmi
sér og mælti blílega: Hættu að gráta, Eiríkur. Þú þarft
aldrei að skrifa bréf. - Það er alveg nóg fyrir þig að lesa
bænirnar þínar.
Hvað eru bænir? spurði barnið.
Nú, það er að tala við Guð eins og þú talar við mig.
Hami heyrir allt. Kristur er Guð, eins og þú veist, og
Guð er andi. Hann er rétt hjá okkur núna, þó að við
getum ekki séð hann. Þú þarft ekki annað en tala, þá
heyrir hann undir eins til þín.
Eins og álfamir? spurði Eiríkur, og vonin skein úr
tárvotum augum hans.
Álfamir? Trúir þú á álfana? En hvað þú ert ein-
kennilegur. Trúir þú öllu, sem þú lest?
Ég trúi því stundum, að huldufólk sé til, en ekki
alltaf. - En við skulum ekki vera að tala um huldufólk.
Getur Jesús heyrt allt, sem ég segi, hvenær sem mig
langar til að tala við hann? Er þér alvara?
Já, ég held, að hann geti það.
Eiríkur varð þögull um stund. Svo leit hann á
bréfíð.
Svo að það er þá til einskis, sagði hann dapur í
bragði. Það er víst best fyrir mig að rífa það.
Graham tók bréfíð úr umslaginu og las það aftur sér
til skemmtunar. Þó vakti það einnig hjá honum með-
aumkun. Allt í einu hvessti, svo að bréfíð fauk úr
höndum hans. Stormurinn þeytti því upp í háaloft,
sigri hrósandi. Seinast hvarf það á bak við klettana.
Eiríkur roðnaði og horfði hugfanginn á eftir því.
Guð hefur sagt vindinum að blása því upp til sín, svo
að hann langar víst til að sjá það, hvíslaði hann með
hátíðlegri alvörugefni.
Það lítur út fyrir það, svaraði Graham.
Það gleður mig, því að ég hafði svo mikið fyrir að
skrifa það. Jæja, Graham, hvað er syndari?
Sá, sem syndgar, - gerir það, sem ljótt er, - er
vondur. Allt ranglæti er synd.
Fóstra segir, að það sé rangt að skrökva og þegja yfír
sannleikanum. Ég býst við, að ég sé syndari. Ég hef
haldið þessari sögu leyndri fyrir fóstru minni. Er það
ekki rangtr
Ég býst við því.
Ertu syndari? Ég á við, hvort þú hafír verið það,
þegar þú varst lítill drengur eins og ég?
Við erum allir syndarar. Því eldri, sem menn eru,
því meiri syndarar eru þeir, að mínu áliti. Jú, ég býst
við því, að ég sé dálaglegur syndaselur.
Ég er svo glaður, sagði Eiríkur brosandi. Þá hefur
Jesús dáið bæði fyrir þig og mig. Ég veit reyndar ekki
vel, hvað það merkir, en það er víst eitthvað gott.
Sagðir þú það ekki? Segðu mér aftur, hvers vegna
hann dó?
Ég segi þér alveg satt, Eiríkur, ég get ekki útlistað
það. Þú getur lesið um það í bókinni þinni.
Það er fremur erfitt að skilja það, Graham. En þú
varst að segja mér frá því í gær. Segðu mér það aftur.
Jæja, ég held, að við hefðum aldrei getað komist til
himnaríkis, ef Hann hefði ekki dáið. En nú getum við
það.
Hvenær getum við það?
Þegar við deyjum.
En ég hef heyrt, að fólkið sé látið ofan í jörðina.
Hvernig getur það þá farið til himnaríkis?
Það er aðeins líkaminn. Það er gert ráð fyrir því, að