Norðurljósið - 01.01.1981, Blaðsíða 66

66
NORÐURLJÓSIÐ
legt. Þar var kærleikur og gleði, sem virtist streyma út
frá hjörtum allra, fortíð þeirra áður, núverandi starf
þeirra og framtíðarhorfur, hugheil risna gestgjafa
þeirra, hið hljóðláta, en óumdeilda vald hans - allt
þetta skapaði áhrif, sem ekki var létt að gleyma.
En best af öllu var guðræknistundin um kvöldið,
haldin úti undir stjömuskini, söngvarnir, bænin og
áhuginn, sem Hsi leiddi með samkomuna, - nálægð
hins Ósýnilega, sem var svo auðfundin mitt á meðal
þeirra.
Næsta morgun var sunnudagur. Mjög árla voru
gestimir vaktir. Var það af skemmtilegri hreyfmgu
fólksins úr nágrenninnu, því að kristna fólkið og hið
leitandi var að koma til samkomanna. Klætt í hreinan
sumarklæðnað bar það með sér sálmabækur og nýja
testamenti, sem fallega litir vasaklútar voru vafðir um.
Hvílíkur áhugi fyrir gestunum og unun af predikun
Mr. Ballers og öllum fréttunum, sem hann flutti frá
öðrum hlutum Kína.
Hver samkoman rak aðra, uns ungu mennirnir gátu
metið betur en nokkm sinni fyrr hæfíleika og þrek
kínverskra áheyrenda. En hápunkti var náð, er Hsi
hélt ræðu síðdegis. Hún var flutt á lifandi hátt og með
lýsinga krafti, að þau atriði, sem hann ræddi um, urðu
alveg ljóslifandi áheyrendum. Svo er fyrir að þakka, að
kafla eða atriða skipti ræðunnar voru rituð upp. Gefur
þetta dálitla hugmynd um ræður hans.
Hann lagði sjaldan út af einni ritningargrein, tók
heldur heilan kafla eins og í þetta skipti, dró síðan
fram þá lærdíma, sem átti að nema. I þetta sinn tók
hann fyrir skipbrot Páls. (Post. 27.) Atriðin, sem hann
tók fram, vom þessi:
1. Kæruleysi ófrelsaðra. Þeir gefa engan gaum
að boðskap Guðs, er hann lætur þjóna sína flytja, alveg
eins og hundraðshöfðinginn (skipseigandinn, skip-
stjórinn, enskar þýð.) hlustaði ekki á aðvaranir Páls.
2. Happasæl byrjun á syndabraut. Hægur
sunnanvindur blés.
3. Vellíðan syndarans er skammvinn. Brátt
hvessti og skall á ofsarok.
4. Syndarinn reynir árangurslaust að frelsa
sig sjálfur. Skipverjar lögðu strengi um skipið og
fleygðu út áhöldum þess.
5. Sálin örvæntir. Hvorki sást til tungls (sólar, ísl.
og enskar þýð.) né stjama í marga daga. Öll lífsvon var
horfin.
6. Þörfin, að þjónar Guðs sýni þolgæði. Loks var
hlýtt á ráðlegging Páls.
7. Allir frelsast, er hlýða Guði og treysta
fyrirheitum hans. Allir þeir, sem á skipinu vom,
komust heilir til lands.
Kveljandi var það komumönnum, hve lítið þeir
gátu skilið, og sérstaklega, að þeir gátu ekki talað við
gestgjafa sinn á milli samkomanna. En Hsi datt ráð í
hug. Hann sá um kvöldið, að þeir gáfu sig að lestri í
biblíunum sínum. Hann kom í skyndi með sína biblíu
og benti þar á greinar, sem létu í ljós það, sem hann
langaði helst til að segja. Ungu mennirnir svöruðu
með viðeigandi greinum í þeirra biblíum. Þannig fór
talsvert samtal fram.
Er komið var næsta vor, höfðu þeir tekið miklum
framförum. Þá gerðu hinir ungu menn þá undrun
réttmæta, sem gáfaðir Kínverjar láta stundum í ljós,
hvernig dvöl, stundum aðeins fáeinir mánuðir, í landi
þeirra getur látið útlendinginn taka svo miklum
framföru'm. Lært höfðu þeir að tala, ganga, klæðast og
neyta matar á viðeigandi hátt. Þeir höfðu lært að sýna í
öllu háttvísá framkomu, sem undraði alla, jafnvel þá,
sem hjartanlegast óskuðu þeim heilla. (Það, að ganga
eins og fræðimaður, er alls ekki eins létt og búast mætti
við. það er list út af fyrir sig: að klæða sig snyrtilega í
kínverskan fatnað og að haga sér við matarborðið eins
og hæfir heldri manni.)
Kristniboðarnir höfðu stundað kínverskunámið
kappsamlega allan veturinn. Og þar sem þeir bjuggu á
meðal fólksins, höfðu þeir orðið kunnugir notkun
þess.
Mr. Baller, sem sá, að héraðið allt var kristniboðs-
starfí vinsamlegt, hafði Ieigt íbúðir í þremur
nágrannaborgum. Af viturleik dreifði hann ungu
mönnunum, en heimsótti þá öðru hvoru. Innlendir,
reyndir menn voru lámir vera hjá þeim, svo að
mannfjöldinn, er kom til að sjá útlendingana, færi ekki
á mis við að heyra fagnaðarboðskapinn. Höfðu þannig
þrjár stöðvar kristniboðs verið settar á fót. Ein var
sunnan við Fu borgina (P’ing yang var Fu eða aðsetur-
staður fylkisstjórans.) Tvær voru hinum megin
árinnar á milli Vesturfjallanna. Blessun Guðs fylgdi
starfínu á hverjum stað. P’ing yang var aðalstöðin.
Þangað voru þeir fúsir að koma, sem nýlega höfðu
tekið trú, ásamt hinum elskuðu kristniboðum sínum.
Þetta voru gleðilegir endurfundir. Þakklæti ríkti í
hverju hjarta og von. Dreifðar um álíka stórt svæði og
Wales (um 18000 ferkm.) voru fjórar kristniboðs-
stöðvar, tíu eða tólf Hæli og samkomufólk í mörgum
þorpum sendu þangað fulltrúa sína (til P’ing yang).
Hsi og kona hans voru þar, og allir leiðtogar, sem eldri
voru í starfinu. Ungu mennirnir komu, fullir af
gleðinnar áhuga, ákafír að kynna eldri kristnum
mönnum bræður þeirra, hina ungu í trúnni. Geysi-
mikinn áhuga vakti það hjá Hsi: að hitta aftur hina
ungu kristniboða og sjá ávöxtinn af erfíði þeirra. Mr.
Stanley Smith virtist einkum hafa áhrif á hann.
Eitthvað var það við sólskinsskap hans og hvernig
hann uppörvaði fólk og hjálpaði því, sem dró Hsi að
honum og kom honum til að þrá samvinnu hans í