Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 35

181
LÖGRJETTA
182
an anda og menningu í einstökum atriðum.
En þótt þið getið fundið rit Goethes á
frummálinu í bókaskápum íslenskra bænda
og sjeð að þau eru lesin og skilin, þá mundi
afstaða okkar til Goethe ein út af fyrir sig
ekki gera okkur verða þess að koma hing-
að. Að vísu er það svo, að á íslensku fjár-
lögunum hafði skáld, sem nú er dáið, ríf-
lega fjárveitingu í allmörg ár, til þess eins
tunglskinsnæturinnar, sem magnaðist af
þungum bassa brimgnýsins neðan frá
ströndinni. Þeir sögufróðustu meðal hinna
heiðruðu áheyrenda minna munu vafalaust
kannast við þennan stað, sögustaðinn
Krossavík í Vopnafirði. Þessar syngjandi
kvöldgöngur yfir hjarnið, þessi þráandi og
angurværa gleði hins uppvaxandi manns,
sungin úr hrifningu og sakleysi barns-

Goethe suður á Ítalíu.
að þýða Faust, og efast jeg um að fjár-
stjórnir annara ríkja hafi verið svo veit-
ular. En jeg mundi ekki heldur telja þetta
nægilegt til þess að beina okkur braut að
þessari göfugu andans hátíð. Persónulega
hef jeg þann rjett til þess að standa hjer,
að þegar jeg var níu til tíu ára drengur,
gekk jeg oft í tunglskini vetrarkvöldanna
yfir víðlendar hjambreiðurnar heima á
jörð frænda míns, í hóp með laglegum
frænkum og glöðum frændum, og við sung-
um hvert kvæðið af öðru, meðal annars ljóð
eftir Goethe, t. d. hið skuggalega kvæði
„Álfakongurinn“. Það kvæði gátum við
sjaldan sungið alt, svo að ekki gengi ein-
hver úr söngvaraliðinu, svo djúp áhrif
hafði það á okkur þarna í töfrandi kyrð
hjartans úti í ósveigjanlegri og náðarlausri
náttúrunni, sem samt hefur mótast inn í
ckkur, þessi tilbeiðsla alnáttúrunnar úti í
veldi vetrarins virðist mjer einnig vera
vottur um trygð við andann, á einfaldan
og alþýðlegan hátt. Jeg held einnig að ef
hinn gamli, göfugi maður hefði tíma og
tóm til þess í ódáinslandi sínu, að líta við
svo litlu atviki, þá mundi það ekki hafa
fallið honum illa í geð og hitt mundi hon-
um sjálfsagt hafa líkað, að allur söngflokk-
urinn, ef til vill að undantekinni elstu og
greindustu frænku minni, hafði ekki hug-
mynd um höfund kvæðanna sem við sung-
um.
En börn eru og verða aðeins börn, spor
á hinum erfiða og hættulega vegi á leið til