Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 81

273
LÖGRJETTA
274
S r j e f í ð
Isaac Babel er kósakki (f. 1894) og einn af
helstu og vinsælustu ungum skáldsagnahöfund-
um Sovjet-sambandsins. Fyrsta bók hans kom
út 1924. Hann hefur eingöngu samið smásögur
og nýlega leikrit. Jlessi saga, Brjefið, og önnur
saga, sem heitir Salt, eru þektustu sögur hans
og Mirsky prins segir að fjöldi fólks í Búss-
landi kunni þær utanbókar. Efnið i ýmsum sög-
um Babels er nokkuð hrottalegt, tekið úr dag-
legu lífi byltingaráranna, en hann er lipur og
listfengur i frásögn.
Hjerna er brjef, sem unglingspiltur í
herdeildinni okkar, að nafni Kurdiakov,
skrifaði heim til sín. Það á ekki skilið að
gleymast. Hann las það fyrir og jeg skrif-
aði það og birti það nú orði til orðs, skreyti
það ekkert og eyk engu við.
„Elsku mamma mín, Evdokia Fjodorovna.
Jeg flýti mjer að byrja þetta brjef á því
að láta þig vita, að jeg er lifandi og við
góða heilsu, lof sje guði — og jeg vona að
jeg frjetti alt að einu af þjer. Og jeg heilsa
þjer — jeg lýt þjer í auðmýkt, fölt andlitið
í mínum augum er ekki von
að aulinn Hallgrímur Pjetursson
áherslu fyndi orða rjett,
af því jeg nú hef glyrnur sett
eftir útlenskri orðakvörn,
sem argar nú suðrá Kálfatjörn.
En Hallgrímur ei hafði lært
nje helga grautinn í sig fært
ei svo hvatti við uppköstum,
eins og á prestaskólanum;
því erum einnig aðrir vjer
áherslulausir dónarner.
Hallmundur: Jeg skil þetta muni vera
eitthvað nýtt; þetta er allur annar skáld-
skapur en sá sem jeg hef vanist; en áhersiu
held jeg mig hafi aldrei skort, að minsta
kosti ekki þegar jeg þekti Gretti — en nú
skulum við fara heim, Bárður minn.
Smésaga
eftír ^ísaac Sabel
kemur við raka jörðina .. .“ (svo kemur
upptalning á ættingjum, frændum óg
frænkum. En við skulum sleppa því. Við
skulum líta á næstu greinina).
Elsku mamma mín, Evdokía Fjodorovna
Kurdiakova. Jeg vil ekki láta hjá líða að
segja þjer, að jeg er í rauða riddaraliðinu
hans fjelaga Budenij og hann er hjerna
líka hann Nikon Vasilijitch frændi þinn, og
er nú mesti kappi. Þeir ljetu mig í af-
greiðsluna í Politotdel og við förum með
bækur og blöð á herstöðvarnar, með Iz-
vestia og Pravda frá Moskva og okkar eigið
magnaða blað, Rauða riddarann, sem allir
hermenn á vígvöllunum eru sólgnir í og á
eftir ráðast l?eir eins og hetjur á aumingja
pólsku burgeisana, og mjer líður bærilega
hjerna hjá honum Nikon Vasilijitch.
Elsku mamma mín, Evdokia Fjodorovna.
Sendu mjer hvað eina sem þú mátt án vera.
Jeg verð að biðja þig að slátra svíninu og
senda böggulinn merktan Vasilij Kurdiakov
í Politotdel fjelaga Budenij’s. Jeg fer að
sofa svangur á hverju kvöldi, og rekkju-
voðalaus, svo að mjer er sárkalt. Skrifaðu
mjer um hann Stefa minn, hvort liann er
lifandi eða ekki, í guðanna bænum skrifaðu
mjer alt um hann, hvort hann stingur enn-
þá við og líka hvort hann hefur ennþá út-
brotin og hvort hann hefur fengið nokkuð
á fæturna? Jeg ætla að biðja þig þess
lengstra orða, elsku mamma mín, Evdokia
Fjodorovna, að láta það ekki bregðast að
þvo fæturna á honum úr sápu, sem jeg
skildi eftir bak við dýrlingamyndirnar og ef
pabbi er búinn með sápuna viltu þá vera
svo væn að kaupa aðra í Krasnodor og guð
launar þjer. Jeg get líka sagt þjer það, að
sveitin hjerna er ósköp fátæk, bændurnir
fela sig í skóginum með hestana sína fyrir
rauða hernum okkar, það sjest lítið hjer af
hveitinu og það er svo vesælt, að við get-
um ekki annað en hlegið að því. Eigend-
urnir sá rúgi, og eins er um hafrana. Hum-
allinn vex hjerna á stikum, það sýnist alt