Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 41

Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 41
193 L ÖGRJETTA 194 vegna heilla hreppsfj elagsins, að hver og ein hreppsnefnd telji það helga skyldu sína, að snerta ekki þennan sjóð öðruvísi nje í öðrum tilgangi en hjer segir: Þegar sjóð- urinn er orðinn 2000 krónur má hrepps- nefndin hinn 2. janúar ár hvert taka að láni úr sjóðnum til 25 ára, gegn 5% árs- vöxtum '/2 — helming — af þeirri upphæð, sem sjóðurinn nemur þann dag. Lán má aldrei veita nema 2. janúar. (Ef lán hefur ekki verið tekið 2. janúar, má ekki hreyfa sjóðinn það ár). Ekki má heldur lána úr sjóðnum stóra eða smáa upphæð, nema hreppurinn hafi lagt í sjóðinn 1000 kr. fyrir það ár sem lánið er veitt á. Ekki má heldur veita lán úr sjóðnum nema hrepps- nefndin hafi þann dag, sem lánið er veitt, greitt vexti og afborganir til sjóðsins fyrir næstliðið ár, (þ. e. sje skuldlaus við sjóð- inn með vaxta- og afborganagreiðslu). Þegar finna skal út upphæð þá, sem lána má úr sjóðnum á hverjum tíma, samkv. framansögðu, helming, má aldrei leggja minna en 100 kr. til grundvallar. Ef t. d. sjóðurinn er 3079 kr., má ekki lána nema 1500 kr. o. s. frv., en það, sem fram yfir er, leggist ávalt við. Sjóðinn má aldrei skerða, nje eyða öðru- vísi en að framan er sagt. Úr sjóði þess- um má aldrei lána nema hreppssjóði, og að- cins til þess er hjer segir: Til hverskonar hafnarbóta sem er og sjóvarnargarða, sj úkrahúsbyggingar, vatnsleiðslu, raf- magnsstöðvar, gistihúsbyggingar, skolp- ræsagerðar, malbikunar vega, barnaskóla- og leikfimishúsbyggingar, þinghúsbygg- ingar, framhaldsskóla, land- eða jarðakaupa. Aldrei má loka svo hreppsreikningi hvers árs, að ekki sje sjóðnum greitt það sem tilskilið er. Sjóðurinn ávaxtast í Sparisjóði Borgarf j arðarsýslu. Jeg hef nú hjer að framan gert nokkra grein fyrir því, hver þörf okkur væri á fje til framkvæmda. Kostur við þessa einföldu leið til f j áröflunar er margvíslegur og mark- viss. 1) Þarna safnast á tiltölulega skömm- um tíma mikið fje. 2) Með þessu safnast fje án þess nokkur viti af eða finni til þess. 3) Þetta yrði varasjóður hvers hreppsfj elags, sem fyrirbygt er að verði eyðslueyrir. 4) Þetta skapar nú þegar vissu fyrir því, að hver hreppur geti á sínum tíma sjálfur sjeð fyrir sínum fjárhagslegu þörfum til allra framkvæmda, og getur í sannleika sagt, að ,,betra sje hjá sjálfum sjer að taka, en sinn bróður að biðja“. 5) Það tryggir hvert hreppsfj elag, eykur álit þess og öryggi, það skapar blátt áfram hyggnari menn, sem kosta kapps um að auka sjóðnum ásmegin, til framfara fyrir bygðarlagið. Og það skapar kepni milli hjeraða. 6) Það safnar saman fje, sem ann- ars væri ekki til staðar. 7) Það dregur úr ,,kreppunni“ og skapar atvinnu og öryggi. 8) Það vinnur tvöfalt gagn með því að á- vaxtast í hjeraðinu, til afnota fyrir hjer- aðsbúa sj álfa. Eins og jeg gat um, þótti tillaga þessi athyglisverð, en hún hefur enn ekki kom- ist hjer til framkvæmda, vegna óvissunnar um það, hvort næsta hreppsnefnd liti eins á málið, því hún, eða næstu hreppsnefncíir, gætu jetið sjóðinn upp, þ. e. gert hann að eyðslueyri, svo rækilega, að ekki stæði steinn yfir steini, því enn eru ekki til nein lagafyrirmæli, sem gætu varnað því. Jeg skrifa því þessa grein með þeim á- kveðna ásetningi, að biðja Alþingi að setja. lög hjer um. Lög, sem skyldi hvert hrepps- fjelag til að leggja árlega fje í slíkan sjóð. Núgildandi útsvarslög heimila aðeins að leggja á fyrir þörfum, þó má leggja á 10% þar framyfir, en þar er vitanlega að- eins átt við fyrir ýmsum vanhöldum. Er sú heimild víst óvíða notuð, meira að segja. 1 mínum augum er það stór galli í fari hreppsnefnda yfirleitt: Hve heimskulegt það er, að leggja ekki nokkuð meira á, í afburða góðærum. Ekki til þess að eyða þá, heldur til þess að geta dregið aftur úr álögum þegar illa árar, og enginn getur greitt neitt, til þess þá að geta tekið hjá sjálfum sjer fje til framkvæmda í erfiðum árum, þegar lítið er um vinnu. Þetta er einn stærsti kostur þessarar hugmyndar. Jeg vil að það verði lögákveðið, að skylda hreppsnefndir til að leggja til hliðar 2% af árlegri niðurjöfnun útsvara í líku augna- miði og hjer hefur verið bent á. Þó sje
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Lögrétta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.