Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 45

Lögrétta - 01.03.1932, Blaðsíða 45
201 L ÖGRJETTA 202 átt eins góðan og skemmtilegan kennara og B. M. Olsen. Annars er það ekki ætlun mín, að fara að dæma um kennara skólans og kenslu. Jeg hef minst á þessa tvo af því að dómar um þá hafa verið meira skiftir en um hina. Jeg álít að kenslukraftar við skólann hafi yfirleitt verið góðir. En um hið fyrirskip- aða nám er öðru máli að gegna. Um þetta leyti var það orðin nokkuð algeng skoðun meðal skólapilta, að alt of miklum tíma væri varið til forntungnanámsins, og undir þá skoðun var kynt af ýmsum hinum yngri mentamönnum, einkum þeim, sem gengið höfðu á Háskólann í Kaupmannahöfn. Þetta leiddi til breytingarinnar, sem komst á nokkru eftir aldamótin. Sú breyting var án efa til bóta, og þær kenningar, sem síðar hafa komið fram frá ýmsum þeim, sem útskrifuðust úr skólanum undir eldra fyrirkomulaginu, að stúdentarnir sjeu yfir- leitt ver að sjer nú en þá, álít jeg rangar, og ef farið væri aftur að breyta til og færa skólann í eldra sniðið, eins og komið hefur til orða, teldi jeg það afturför. Þegar litið er yfir samferðamannahópinn á skólaveginum, sem frá er sagt hjer á undan, og þess gætt, hve fáir komast alla leið og verða embættismenn, eins og stefnt var þó að í fyrstu, þá hlýtur mönn- um að virðast svo sem þarna sje um all- erfiða leið að ræða. Einir 6 af 22 komast í höfn. Báta allra hinna hrekur úr leið, fyr eða síðar, og þeir lenda hjer eða þar, eftir atvikum. En samt geta þeir allir hafa haft meira eða minna gagn af skólaver- unni. Og þegar litið er nú yfir ferðalagið úr fjörutíu ára fjarlægð frá fyrsta tak- markinu, sem var stúdentaprófið, þá sjest, að ýmsir af þeim, sem ekki náðu höfninni, hafa engu síður orðið nýtir rnenn í þjóð- fjelaginu en hinir, sem þangað komust. T. d. mætti nefna Þorvarð Þorvarðsson, sem orðið hefur hinn mesti atkvæðamaður í þeim verkahring, sem hann valdi sjer þeg- ar hann hætti náminu, forgangsmaður prentarast j ettarinnar og áhrifamaður í ýmsum opinberum málum. Jeg dreg þá ályktun af yfirliti mínu hjer á undan, að á námsferlinum ættu að vera sem flestir áfangastaðir, þar sem menn gætu hætt með einhverjum árangri, þ. e. prófi, sem verða mætti þeim að einhverju gagni. Gamla skólafyrirkomulagið hafði enga slíka áfangastaði aðra en stúdenta- prófið, og afturhvarf til þess fyrirkomu- lags teldi jeg því breytingu til hins verra. Nokkuð bar á því í skólanum, að ein- stakir piltar hneigðust að ákveðnum náms- greinum, en vanræktu aðrar. En alt kenslu- fyrirkomulagið stríddi á móti því, að svo væri gert, og flestir voru þeir, sem ekki lögðu stund á eitt öðru fremur, en lásu alt jafnt, eftir því sem fyrir var sett. Margir voru ónýtir í stærðfræði, ekki af því að þeir verðu minni tíma til hennar en annara námsgreina, heldur af því, að þeir skildu aldrei undirstöðuatriðin og ímynduðu sjer svo, að þessa námsgrein gætu þeir ekki lært. Menn útskrifuðust þá í henni við fjórðabekkjarpróf, og þess vegna varð sá bekkur þröskuldur á veginum, sem margir hnutu um, og sátu þar eftir, þótt þeir væru sæmilega að sjer í öllum öðrum greinum. í árganginum, sem hjer er um að ræða; voru þeir Sigfús, Magnús og Ásmundur á- gætir námsmenn. Sama er að segja um Jóhann Sólmundarson. Sigfús var afburða- vel að sjer í fornmálunum, svo að jeg hygg, að um langt skeið hafi enginn út- skrifast úr skólanum með annari eins kunnáttu í þeim og hann. Hinir tveir voru jafnvígir á alt. Pjetur Guðjohnsen lagði sjerstaklega stund á frönsku, og Hannes Ó. Magnússon, meðan hann var í skóla, á ensku. I almennu fjelagslífi skólans tók jeg einna mestan þátt, eftir að við komum upp í efri bekkina, var forseti Framtíðar- innar og fleiri fjelaga í skólanum, og skrif- aði mikið í blöð og rit skólapilta. En það gerðu þeir einnig Benedikt GrÖndal og Sig- fús Blöndal, og Ásmundur Gíslason nokk- uð. Hann skrifaði m. a. langa og skemti- lega ferðasögu um för okkar austanpilta og norðanpilta suður til skólans eitt haust- ið. Benedikt Gröndal var alla okkar skóla- tíð umsjónarmaður í bekknum, og leysti starf sitt svo vel af hendi, að þar varð
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88

x

Lögrétta

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Lögrétta
https://timarit.is/publication/196

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.