Lögrétta - 01.03.1932, Qupperneq 79

269
LÖGRJETTA
270
Þórir þussasprengir: Jeg heiti Þórir
þussasprengir.
Hallmundur: Ekki fæ jeg sjeð að þú mun-
ir hafa sprengt haus á nokkrum þussa,
nema ef vera skyldi á sjálfum þjer.
Þórir þussasprengir: Hvað ertú fyrir fól,
sem þúar mig, kóngsins fulltrúan þjón og
morðhetju, berserk og bardagamann; jeg
hef farið á náttarþeli með þrjátíu manns
að einum bónda og tekið hann allsberan í
rúminu og lagt hann í bönd fyrir kóngsins
náð og Skóvs fororðningar og hafði hann
ekkert við okkur þrjátíu, og ef ekki væri
svo hált hjer, þá mundi jeg drepa þig.
Hallmundur: Jeg hygg þig hafa lært hjá
Þorkeli hák, og fyrr hef jeg tekið fyrir
hendurnar á meiri mönnum en þú ert — en
hversu heitir þú, maður minn?
Þorfinnur hausakljúfur: 0, jeg held þig
varði raunar lítið um það — jeg heiti ann-
ars Þorfinnur hausakljúfur ef þú vilt vita
það — það ætti að gefa honum inn Kalómel,
piltar, því hann hefur annað hvort fjárkláð-
ann eða bronchitis pectoralis.
Hallmundur: Ekki skil jeg þetta — en
hvert er nú nafn þitt, þú þarna gemlingur
minn ?
Jón Domingó: Jeg heiti nú Jón Domingó
— guð almáttugur hjálpi mjer! mjer sýnist
maðurinn svo kraftalegur. — Týras! Týras!
skepnan! skepnan! nei jeg hef gleymt hon-
um heima í jarðamatinu — guð almáttug-
ur hjálpi mjer! drottinn hjálpi oss öllum!
Hallmundur: Þetta þykja mjer kátlegir
sveinar — en hversu heitir þú þarna á
svörtum sloppi með þurkað fjallagras í
hendinni ?
Guðmundur góði: Jeg heiti Guðmundur
góði, en þetta er nýja sálmabókin, sem jeg
ætlaði að útbreiða hjerna á Geitlands-jökli.
Jón Domingó: Guð almáttugur hjálpi
mjer! þar datt jeg á rassinn á hálkunni —
æ hvar eru háleistarnir mínir? Týras!
Kolur kroppinbakur: Mnjú, hann datt á
rassinn.
Þorfinnur hausakljúfur: Hann datt á
rassinn.
Þórir þussasprengir: Hann datt á rassinn.
Guðmundur góði: Hann datt á rassinn.
Ætl’ ekki dygði að setja undir hann nýju
sálmabókina til stuðnings?
Jón Domingó: Guð almáttugur hjálpi
mjer! Týras! En jeg skuli altaf vera að
kalla á hundinn, sem er fjarverandi! En
þjer skuli detta í hug að láta nýju sálma-
bókina undir rassinn á mjer! En ef jeg
leysti nú vind á hana?
Hallmundur: Hvaða helvítis braml er í
ykkur hjer á minni lóð? Því þjer skuluð
vita, að þetta er mín lóð og jeg líð hjer ekki
soddan borðalagða besefa, sem ekki geta
staðið nema með duggaraháleista utan yfir
skónum — púff! burt með ykkur alla sam-
an! Þið getið hringsnúist annarsstaðar en
hjer!
Kolur kroppinbakur: Mn, við verðum að
fylgja með tímanum —
Þórir þussasprengir: Við verðum að fylgja
kónginum —
Hallinundur: Ekkert buli lengur! Burt!
Nú kemur hann Bárður vinur minn með
klofakerlinguna — flýtið ykkur áður en
hann sjer ykkur, því hann er ekki annað
eins góðmenni og jeg.
Allir: Burt, burt! Bárður kemur!
Bárður: Heill og sæll, Hallmundur minn!
Quid novi ex Africa?
Hallmundur: Ja, þú getur slegið í kring
um þig með latínunni, því þú býrð þama úti
á nesinu þar sem dönsku kaupmennirnir
koma frá útlöndum og kenna mönnum
mentunina; en jeg er hjer lengst uppi á ör-
æfum —
Bárður: Og minstu ekki á það! Þú held-
ur kannske maður græði á honum Kláusi
í Flekkuvík — nei! Það lítið jeg kann í
latínu, það hef jeg lært af honum Ólafi
Helga og honum Hundagrími, jeg hafði þá
báða um tíma hjá mjer til kenslu á hross-
leggjum, en svo fóru þeir í hundana — en
Kláus! hann Kláus, Hallmundur! Þú skyldir
bara, ja, þú skyldir bara — jeg fæ velgju
— jeg hef hingað til verið brjóstheill mað-
ur, Hallmundur — en hvað var þetta? mjer
sýndust fimm kögurbörn vera hjer hjá þjer,
Ilallmundur.
Hallimmdur: Jú, svo er víst, Bárður minn,
en jeg skil ekkert í hvaða skepnur það